Πίσω ναζήδες!

Κάπου το '90,  κάποιοι γερμανοί προσπάθησαν να  διακηρύξουν ότι δεν φταίνε για τους πατεράδες και τους παππούδες τους και τους ΜΙΣΟΥΝΕ διότι ήταν ΝΑΖΙ.

Η ελλάδα είναι μια από τις χώρες  που οι συνεργάτες των ΝΑΖΙ  κατά τη διάρκεια του β'π'π' γίνανε κυβερνήσεις και ζήσαν ανάμεσά μας. Η άλλη χώρα ονομάζεται ΗΠΑ.

Όχι;

Στο νησί μας, στη Λέσβο,  οι Μπουραντάδες  γίνανε υπουργοί και δήμαρχοι και περιφερειάρχες και φροντίσανε να τροφοδοτήσουν τα μοντέρνα τάγματα εφόδου του Μαρτίου 2020 στο νησί  . Όπως και πριν τρία χρόνια πριν, στο πογκρόμ που στήσανε. Θυμάστε:

Όχι;

Υποψιαζόμαστε πως κάτι ντόπιοι ναζήδες, ξεφτιλισμένοι χρυσαυγίτες, θα κρύβονται όταν μας αντικρύζουν. Καλά κάνουν! Αυτή είναι η δουλειά τους.


Όχι;

για να μην ξεχνιόμαστε

Κάπως έτσι θα καταλήγουν οι ναζήδες ανά  πάσα  στιγμή. Στην ελλάδα, στη Μυτιλήνη τέτοιους έχουμε ακόμα. Ε, έτσι πρέπει.

Σκίτσα καραντίνας

Από την Λήδα, στην Αθήνα.

Ναζήδες, μισαλλόδοξοι, τομάρια, η Ιστορία των ανθρώπων θα σας ξεπεράσει!

Κοιτάξτε.

Εδώ, έδιου, δεν ξεχνιόμαστε. Απαγορεύσεις, μαλακίες, ξενοφοβία κι άλλα τέτοια αμέτρητα. 

Κοιτάξτε.

Εδώ, έδιου, η ζώσα πραγματικότητα θα κερδίζει ξανά και ξανά. Υπομονή κι επιμονή θέλει μόνο. Το καθολικό ένστικτο της ζωής.

Κοιτάξτε.

Εδώ, έδιου, τα γερά στομάχια θα ρωτήσουν κάποτε ρητορικά: Είχαμε δίκιο; Είναι αυτό το μέρος  άλλη μια συνοικία του νησιού; 

Κοιτάξτε.

Εδώ, έδιου, κάποιοι/ες φροντίσαμε από νωρίς να είμαστε στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Χωρίς υπεκφυγές και  ιδεολογικές αγκυλώσεις. 

Κοιτάξτε.

Εδώ, έδιου, οι μετανάστες ήδη ξεπερνάνε τις ΜΚΟ, οργανώνονται για τα βασικά της επιβίωσης.

Όπως τότε, το 22 για παράδειγμα.

Ναζήδες, μισαλλόδοξοι, τομάρια ρατσιστές, η Ιστορία των ανθρώπων θα σας ξεπεράσει!

Κάψατε, απαγορεύαστε, τραμπουκίσατε!

 Σταματήστε όσο είναι ακόμα νωρίς. Ο πέλεκυς της Ιστορίας θα πέσει βαρύς.

Είστε κορόιδα. Για άλλη μια φορά.

Η επίθεση συμβαίνει τώρα, για αυτό οι αγώνες μας δεν πρέπει και δεν μπορούν να μπουν σε καραντίνα.

Κείμενο της Συνέλευσης Βάσης Εργαζομένων σε ΜΚΟ Λέσβου

Εισαγωγή: κράτος και η διαχείριση του κορωνοιού
Τις τελευταίες εβδομάδες σε παγκόσμιο επίπεδο διανύουμε μία ακόμη ‘κρίση’ που ενώ εμφανίζεται να είναι υγειονομικού χαρακτήρα, αντιμετωπίζεται από τα κράτη με όρους πολεμικής απειλής. Αυτό σημαίνει ότι άντι η εξάπλωση του νέου κορωνοϊού να κινητοποιεί την ενίσχυση του κράτους πρόνοιας και του δημόσιου συστήματος υγείας, αυτό που βιώνουμε είναι η ακόμη μεγαλύτερη επιτήρηση, η επιβολή όλο και πιο ολοκληρωτικών μέτρων ελέγχου των ζωών και των σωμάτων μας.
Στην ελληνικό παράδειγμα, η μοναδική στρατηγική της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης, είναι ο περιορισμός των κοινωνικών επαφών, μέσω διαδοχικών απαγορεύσεων, με πιο άμεση την απαγόρευση της κυκλοφορίας. Από την άλλη, το δημόσιο σύστημα υγείας που έτσι και αλλιώς υπολειτουργούσε, έπειτα από μια δεκαετία σκληρής οικονομικής κρίσης και νεοφιλελεύθερης επίθεσης, έρχεται τώρα αντιμέτωπο με τη κρατική ανευθυνότητα και απραγία. Παρά τις εξαγγελίες, τα δημόσια νοσοκομεία δεν έχουν ενισχυθεί με προσωπικό, δεν έχουν ανοίξει περισσότερες ΜΕΘ, ενώ εργαζόμενοι και εργαζόμενες παλεύουν, μόνες και αβοήθητοι, χωρίς μέσα αυτοπροστασίας.
Χωρίς καμία ουσιαστική στήριξη των δομών που είναι αρμόδιες να προστατεύσουν τη δημόσια υγεία, ο μαζικός εγκλεισμός στα σπίτια μας, με επίκληση στην ατομική ευθύνη, εμφανίζεται ως το μοναδικό μέτρο που μπορεί να διασφαλίσει την προστασία της υγείας μας αλλά και του δημοσίου συστήματος υγείας από την ολική κατάρρευση. Το νέο κοινωνικό συμβόλαιο μεταξύ κράτους και πολιτών που διακηρύσσει η κυβέρνηση αφορά ακριβώς αυτό. Την ανάθεση της ευθύνης στην κοινωνία και τα άτομα και την ταυτόχρονη συναίνεση σε κάθε είδους μέτρα επόπτευσης και καταστολής. Πράγματι οι προσλήψεις των δυνάμεων καταστολής διαρκώς αυξάνουν, τα μπλόκα και ο έλεγχος της κυκλοφορίας είναι πια ένα κομμάτι της καθημερινότητας μας, ενώ μέρα με τη μέρα ακούμε για νέες απαγορεύσεις που όλο και αποσυνδέονται από την αναγκαιότητα περιορισμού των επαφών και εκτείνονται στην περαιτέρω πειθάρχηση του πληθυσμού.
Την ίδια στιγμή όμως που η καθημερινή ζωή μεταβάλλεται τόσο δραματικά στο όνομα της προστασίας της ζωής των πολιτών, διατηρούνται άθικτα τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων. Χιλιάδες εργαζόμενοι και εργαζόμενες προσέρχονται κανονικά στις εργασίες τους χωρίς καμία προφύλαξη ή απολύονται λόγω του μειωμένου τζίρου.
Την ίδια στιγμή που το μεγαλύτερο μέρος της καθημερινής και κοινωνικής δραστηριότητας έχει μπει στον καταψύκτη, συνεχίζει ακόμα πιο έντονη η καταστολή όσων ανθρώπων επιλέγουν να αντιστέκονται, με τρανό παράδειγμα το κόψιμο του ρεύματος στο εργαστάσιο ΒΙΟΜΕ.
Την ίδια στιγμή που καλούμαστε να κάνουμε υπομονή στο όνομα των ευάλωτων που κινδυνεύουν περισσότερο, αφήνονται απροστάτευτα τα πιο υποβαθμισμένα κομμάτια της κοινωνίας, αυτά που από ό,τι αποδεικνύεται η έννοια του πολίτη δεν τα χωράει.

Κέντρα κράτησης και Μόρια
Ενώ λοιπόν τόσα ακούμε στις ειδήσεις για τους ανεύθυνους πολίτες που περιπατούν σε παραλίες και συνωστίζονται σε ουρές, καμιά αναφορά δε γίνεται στον καταναγκαστικό συνωστισμό, από τον ύπνο μέχρι την τουαλέτα, στον οποίο υπόκεινται τόσοι και τόσες εγκλωβισμένοι και κρατούμενες στις τυπικές και άτυπες φυλακές της ελληνικής επικράτειας.
Περιθωριοποιημένοι και σε μια παντελή εξαίρεση των δικαιωμάτων τους, χιλιάδες μετανάστες και μετανάστριες βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε camp και κλειστά κέντρα σε όλη την Ελλάδα. Αυτή τη στιγμή, περισσότεροι από 37.000 άνθρωποι είναι αποκλεισμένοι μόνο στα νησιά του βοτειοανατολικού Αιγαίου, ενώ στη Μόρια προσπαθούν να επιβιώσουν ( πληθυσμός μόριας). Ως αποτέλεσμα της δημιουργίας απανωτών συνόρων οι μετανάστριες βρίσκονται στοιβαγμένες σε μια άτυπη παραγκούπολη που επεκτείνεται και γύρω από το ΚΥΤ. Η πλειοψηφία αυτών μένουν σε υπερπλήρεις σκηνές για μήνες και δεν έχουν καν πρόσβαση σε νερό για να κάνουν ντους ή να πλύνουν τα χέρια τους, ενώ οι τουαλέτες είναι ελάχιστες με αποτέλεσμα μία μόνο να χρησιμοποιείται από δεκάδες άτομα.
Στο ίδιο πνεύμα εγκατάλειψης και αποτροπής, η κυβέρνηση λίγους μήνες πριν αποστέρησε τη δυνατότητα σε αυτούς του ανθρώπους να έχουν ΑΜΚΑ, ενώ η διαδικασία αντικατάστασης του με το ΠΑΑΥΠΑ (προσωρινός αριθμός ασφάλισης αλλοδαπού) ξεκίνησε μόλις τις προηγούμενες μέρες με προοπτική ολοκλήρωσης της διαδικασίας μεχρι τον ΙΟΥΝΙΟ??. Αυτό έχει ουσιαστικά ως αποτέλεσμα τον αποκλεισμό τους από το δημόσιο σύστημα Υγείας και την ανάθεση κάλυψης των ιατρικών αναγκών τους στις ΜΚΟ, οι οποίες βέβαια λειτουργούν με γνώμονα τα δικά τους συμφέροντα και χρονοδιαγράμματα.

Danke, Flüchtling!

Σ' αυτή την εικόνα βλέπετε την επίσημη σελίδα της ιατρικής ένωσης του κρατιδίου της Σαξονίας. Το κρατίδιο αυτό είναι  η δυνατότερη περιφέρεια του ακροδεξιού/ναζιστικού κόμματος AFD. To AFD ενίσχυσε τα ποσοστά του μετά το 2015 στηριζόμενο στην αντιμεταναστευτική/ρατσιστική ρητορική λόγω της προσφυγικής "κρίσης". Η ιατρική ένωση αυτού του κρατιδίου ξεκίνησε καμπάνια από τα τέλη του Μάρτη ζητώντας την άμεση βοήθεια μεταναστών και προσφύγων γιατρών. Όπως μας πληροφορούσε το πρακτορείο Reuters στις 25 κορονομαρτίου 2020, "Η γερμανική κυβέρνηση λέει ότι μπορεί να διπλασιάσει τον αριθμό των κρεβατιών εντατικής θεραπείας και να παράγει ακόμη περισσότερες μάσκες οξυγόνου, αλλά η υποστελέχωση σε γιατρούς μετατρέπεται σε Αχίλλειο Πτέρνα της στρατηγικής της για την καταπολέμηση του κορονοϊού".

Η ιατρική ένωση λοιπόν ενημερώνει πως "ξένοι γιατροί που βρίσκονται στη Σαξονία αλλά δεν έχουν ακόμα άδεια άσκησης της  ιατρικής, μπορούν να βοηθήσουν στην περίθαλψη των κρουσμάτων κορονοϊού".

Και λίγο παρακάτω, στη δημοσίευση του Reuters, o Shadi Shahda, μετανάστης 29 ετών με τριετή υπηρεσία ως ΩΡΛ στη Συρία αλλά χωρίς δουλειά στη Σαξονία δηλώνει (αφού πρώτα αιτήθηκε): "Περιμένω για το κάλεσμα τους ... Ήμουν πολύ χαρούμενος όταν είδα ότι θα μπορούσα να κάνω κάτι στη χώρα που ζω".

Πόσο θα θέλαμε να δούμε ναζήδες πάσχοντες από κορονοντουβρουτζά να εξετάζονται από μετανάστη-γιατρό, να ξινίζουν τα μούτρα τους και να τους ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Το τι θα γίνει βέβαια μετά την πανδημία και πώς οι "σκουρόχρωμοι" γιατροί  θα αντιμετωπιστούν είναι άλλη ιστορία. Αλλά η εικόνα των αναστατωμένων ναζήδων σε ανάγκη  είναι ωραία! Μούρλια!

τιλουγιά μαθέ;

Το stage 2 στη Συκαμνιά λειτούργησε επί τέσσερα χρόνια ως χώρος παροχής άμεσης βοήθειας σε μετανάστες/πρόσφυγες που έφταναν στο νησί. Με απόφαση του δήμου Δυτικής Λέσβου έκλεισε στις 31/1/20 με πρόσχημα την έλλειψη προδιαγραφών και προβλημάτων ως προς την υγιεινή. Κι αυτό, παρά τις ενστάσεις των ντόπιων Συκαμνιωτών που προφανώς καταλάβαιναν ότι η ύπαρξη ενός χώρου παροχής βοηθείας μίας ημέρας ήταν εξαιρετικά αναγκαίος κι ότι ο χώρος αυτός λειτούργησε απρόσκοπτα επί 4 χρόνια ανακουφίζοντας τόσο τους αφιχθέντες ανθρώπους, όσο και τον τόπο. Τελικά το stage 2 έγινε στόχος εμπρησμού στα γεγονότα των αρχών Μαρτίου...

Τώρα, με τον κορονοντουβρουτζά η καραντίνα των αφιχθέντων μεταφράζεται σε σκηνές στη μέση του πουθενά ή αναποδογυρισμένες βάρκες κάτω από τις οποίες επί ημέρες προσπαθούν να προφυλαχθούν. Άνθρωποι με ελάχιστη διαύγεια από όλο το πολιτικό και κοινωνικό φάσμα του νησιού είχαν αναρωτηθεί μετά τον εμπρησμό και πριν την έλευση του ιού, με ποιά λογική πετάχτηκε στα σκουπίδια μια τέτοια δομή ανακούφισης αλλά και πόσο σύντομα θα αναγκάζονταν οι αρχές να επανεξετάσουν τη θέση τους. Δεν χρειαζόταν καμιά ιδιαίτερη σοφία για να καταλάβει κάποιος πως τέτοιες κινήσεις προς άγρα ψήφων εν μέσω κλίματος κοινωνικής τύφλωσης και μισαλλοδοξίας με μαθηματική ακρίβεια αργά ή γρήγορα γυρνάνε μπούμερανγκ. Οι ίδιοι οι κάτοικοι του τόπου, της Συκαμνιάς, το είπαν ή υπονόησαν (προς τιμή τους) πολλάκις.

Η συζήτηση των ημερών αφορά το αν θα ξαναστηθεί το καμένο stage 2 ή θα χρησιμοποιηθούν ξενοδοχεία ως καραντίνες. Για να δούμε...

Σίγουρα πάντως το ψάρεμα στα θολά νερά του ρατσισμού δεν βγαίνει ποτέ σε καλό. Έτσι δεν είναι; Αυτό δεν έχει διδάξει η ιστορία;

Άλλη μια ευκαιρία για "εθνική ανάταση"...

Το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν οι αναφορές σε ξένα μέσα μαζικής αποβλάκωσης που συγχαίρουν την ελλάδα για τον τρόπο που χειρίστηκε το θέμα του κορονοντουβρουτζά Όπως συνηθίζεται στα μέρη μας άρχισα οι πηχυαίοι τίτλοι που αναφέρονταν σε "ελληνικό θαύμα" υπονοώντας φυσικά ότι για άλλη μια φορά "πάμε καλά και τους δείξαμε εμείς τον τρόπο" κι άλλα τέτοια όμορφα που χρυσώνουν το χάπι. Μια ματιά στον παρακάτω χάρτη της ευρώπης όμως, όσο να ναι, σε βάζει σε σκέψεις.

Οι χώρες με έντονο κόκκινο είναι αυτές που έχουν πληγεί περισσότερο, και το χρώμα αυτό "αδυνατίζει" στις χώρες με λιγότερα κρούσματα. Να σημειωθεί ότι, για παράδειγμα, το κατακόκκινο της ιταλίας αφορά κατά κύριο λόγω τον ανεπτυγμένο βορρά της χώρας. Κάτι ανάλογο ισχύει και στην ισπανία. Δεν έχουν πληγεί όλες οι περιοχές το ίδιο. Πού το πάμε όμως; Για αρχή, το ανατολικό κομμάτι της ηπείρου φαίνεται να έχει επηρεαστεί λιγότερο από το προηγμένο δυτικό. Μ' αυτό το δεδομένο μάλλον θα έπρεπε σύσσωμοι οι βαλκάνιοι κι ανατολικοευρωπαίοι να πανηγυρίζουν έξαλλα ως "άτρωτοι" και το "θαύμα" να μη θεωρείται ελληνικό. Με μια ακόμα πιο προσεκτική μελέτη του χάρτη εδώ θα έπρεπε να αναζητηθούν οι πραγματικοί λόγοι που ο ιός δεν ξεπαστρεύει το ίδιο, παντού, τους πάντες. Οι λόγοι είναι πάρα πολλοί. Από τις καθημερινές συνήθειες των πληθυσμών, τη διατροφή, την περιβαλλοντική επιβάρυνση από τη βιομηχανική παραγωγή (θα έχετε διαβάσει βέβαια για τα εργοστάσια του ιταλικού βορρά που άργησαν να κλείσουν ώστε να προστατευθεί η "δημόσια υγεία"), τις περικοπές δεκαετιών στον τομέα της δημόσιας υγείας, το ποσοστό ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων ανά χώρα, τους αριθμούς φορέων του ιού που πέθαναν από άλλες αιτίες αλλά χρεώθηκαν σ' αυτόν, την ιστορία με τα περίφημα τεστ που αλλού γίνονται κι αλλού όχι οπότε οι στατιστικές μπερδεύονται κι άλλα πολλά.

Πού θέλουμε να εστιάσουμε όμως; Θέλουμε να εστιάσουμε στο γεγονός ότι η ντόπια δημαγωγία καλύπτει ανεπάρκειες και σχεδιασμούς με επικοινωνιακά τρικ εθνικής ανάτασης, πετώντας στο πόπολο το τυράκι του "πόσο γαμάτοι είμαστε εδώ" κρύβοντας τη φάκα της "επόμενης μέρας". Η επόμενη μέρα αφορά όλες τις αλλαγές στην καθημερινότητα της εργασίας, αφορά περικοπές, αφορά την τρομοκρατία της επιστροφής του ιού το Φθινόπωρο, άρα την επιστροφή από το συρτάρι των μέτρων ελέγχου, αφορά τα μύρια σε κλινικάρχες, ΙΕΚ, διαφημιστές, τράπεζες και πάει λέγοντας. Το τυράκι ότι οι "στρατηγοί" τα πήγαν μια χαρά και τον κάνανε ντά τον παλιοcovid άρα πρέπει να χαίρουν αμέριστης εμπιστοσύνης από τον κοσμάκη. 

Υποψιαζόμαστε ότι κάπως έτσι θα το χειρίζονται κι άλλοι. Γιατί όχι; ο Μπορίσωφ δηλαδή στη βουλγαρία μαλάκας είναι; Δεν μπορεί να λέει τα ίδια; Ή η κυβέρνηση της εσθονίας, της αλβανίας, της σερβίας και πάει λέγοντας... Το περασμένο Σάββατο, 4 κοροναπρίλη τα νούμερα στη βαλκανική γειτονιά διαβάσαμε πως είχαν ως εξής:  σερβία με 8,75 εκατομμύρια πληθυσμό, 44 νεκροί.(ένας ανά 198.000 πληθυσμού), βουλγαρία με 6,97 εκατομμύρια 17 νεκροί (ένα ανά 410.000 πληθυσμού), αλβανία  2,89 εκατομμύρια είχε 18 νεκρούς (ένας ανά 160.000 πληθυσμού), ελλάδα   σε 10,45 εκατομμύρια, 68 νεκροί (ένας νεκρό ανά 154.000 πληθυσμού). Δηλαδή;  Δηλαδή σε απόλυτο αριθμό αλλά και σε αναλογία η ελλάδα έχει τα χειρότερα αποτελέσματα.

Και φυσικά, μέσα σε όλα τα ψέματα έρχεται και η ρητορεία που λέει ότι πάρθηκαν έγκαιρα μέτρα. Όσος κόσμος έχει απομείνει χωρίς μνήμη χρυσόψαρου μάλλον θα θυμάται πως, όσο να πεις, αργήσαμε λιγουλάκι...

Το έχουμε ξαναπεί. Χρησιμοποιούμε τους αριθμούς όχι επειδή είμαστε τίποτα μυστήριοι θανατολάγνοι. Κάθε άλλο. Θα θέλαμε να μην έχει πάθει κανείς και καμία τίποτα, πουθενά. Οι θανατολάγνοι είναι άλλοι (και κάποιοι εξ αυτών μάλλον δεν πολυχαίρονται που οι νεκροί στην ελλάδα δεν έχουν πιάσει τριψήφιο ακόμα). Θα χρησιμοποιούμε τους αριθμούς, γιατί καταδεικνύουν το γενικευμένο ψέμα. Αυτό το γενικευμένο ψέμα που  στρατιωτικοποιεί, τρομοκρατεί φορώντας τη μια τη λευκή ρόμπα του επιστήμονα και την άλλη τη χακί της καταστολής. Εμβόλιο και επιτήρηση, καρότο και μαστίγιο. Πάντα για το καλό μας.

Είναι πολλά τα φράγκα και περισσότερα τα διακυβεύματα.

η αλήθεια ως στιγμή του ψεύδους

Η μόνιμη επωδός όσων θέλουν να κρατηθούν γερά στο σαπισμένο κουφάρι του παλιού κόσμου (σε κάθε ιστορική περίοδο) απέναντι στον κόσμο που αμφισβητεί έμπρακτα τα τεκταινόμενα των εποχών είναι μία: "είστε λαϊκιστές" ή σήμερα, στις μέρες του κορονοντουβρουτζά "είστε επικίνδυνοι". Κάπως έτσι στο Βοστάνειο αντιμετωπίστηκαν οι άνθρωποι που συγκεντρώθηκαν να πουν το πολύ απλό: Όχι παλαμάκια σε ταράτσες, αληθινή στήριξη στους εργαζόμενους των νοσοκοκείων.

Η άλλη επωδός-φάκα είναι να κολλήσεις τη ρετσινιά του "συνωμοσιολόγου". Στους θεαματικούς καιρούς μας οι αντιστροφές  είναι υπέροχες. Όταν τολμάς για την αληθινή πραγματικότητα, σου επιστρέφεται η κατηγορία της συνωμοσιολογίας. Όλο το μεταμοντέρνο οικοδόμημα σχετικοποίησης των πάντων και το πιο πρόσφατο φρούτο της "μετα-αλήθειας" σε καθιστά τάχα μου υπεύθυνο κάποιας αόριστης ατομικής ευθύνης για χάρη της οποίας οφείλεις να βγάλεις το σκασμό. Την ίδια στιγμή που βγάζεις το σκασμό σου πετάνε κατάφατσα όλη τη σαδιστική πραγματικότητα ωμά. Ωμότατα. Είναι όμως τόσο καλυμμένη που θέλει γερά άντερα να τη διυλίσεις.  Κι ακόμα πιο γερά να μην ουρλιάξεις ότι μας δουλεύουν σταθερά, αμείλικτα, καθημερινά.

Κάπως έτσι ήταν κι εχτές, 7/4/2020, το καθημερινό διάγγελμα θανάτου των Τσιόρδα-Κυβέρνησης κ' σία. Μας έφτυσαν στα μούτρα πως οι αριθμοί είναι αντικείμενα λαθροχειρίας, θα έρθουν κι άλλα κύματα κορονοντουβρουτζά επειδή ΑΚΡΙΒΩΣ σας κλείσαμε στα σπίτια σαν τα γίδια, άρα δημιουργήσαμε την απόλυτη συνθήκη μη ανοσίας, από τη μια θα έχετε επιβολή κοινωνικού ελέγχου κι απ' την άλλη θα παρακαλάτε για κάνα εμβόλιο. Θα παρακαλάτε να μη γίνετε ιταλία ή ισπανία (χωρίς βέβαια να εξηγεί κανένα τσουτσέκι ποιές περιοχές της ιταλίας και ισπανίας πάθανε ζημιά και για ποιούς λόγους), άρα θα ετοιμαστείτε με χαρά μεγάλη για τα χειρότερα. Είναι απλό: Φράγκα!

Θα επανέλθουμε. Για την προσπάθεια κατάδειξης ότι πλέον βρισκόμαστε στο ιστορικό σημείο όπου οι από πάνω και οι μετα-αλήθειες τους μας χειρίζονται ως ηλίθιους/ες σε real time διαδικασίες. Σε τέτοιο βαθμό, π.χ.,  ώστε να επαναφέρουν μυθεύματα περί "κράτους πρόνοιας" ακριβώς όπως το έκαναν μετά τον β'π'π', να πουλήσουν κοινωνική ευαισθησία και να πανηγυρίζουμε κι από πάνω!

Όσοι αιώνες κι αν περάσουν, ΚΑΡΟΤΟ ΚΑΙ ΜΑΣΤΙΓΙΟ θα μένει.
Κι αυτά είναι αληθινά. Όχι αφηρημένες έννοιες...

Λάβαμε... (1)

Συνέντευξη του γιατρού παθολόγου Δημήτρη Ν. στο περιοδικό Βίδα και το blogspot Prolet Connect.

 

Λάβαμε...(2)

Από τον Γ.

Αγαπητό κλάξον.

Είμαι στην ευχάριστη θέση να σου ανακοινώσω ότι σε συνάντησα στον άυλο κόσμο στην καινούργια άυλη μορφή σου. Είναι περίεργη αυτή σου η καθημερινότητα, μάλλον δε θα καταφέρω να την ακολουθώ όμως, σήμερα, δεδομένου ότι κοιμήθηκε εύκολα ο γιος μου κάθισα και σε παρακολούθησα, από το τεύχος για την Κίνα μέχρι το βιντεάκι με τις πινακίδες.

Σαν ένα παραμύθι μοιάζουν οι μέρες που ζούμε. Όπως και τα παραμύθια που θα διαβάζω εγώ στο μέλλον, στο παιδάκι που μεγαλώνει δίπλα μου, σημασία δε θα έχει το τέλος του, σημασία θα έχει η επόμενη στιγμή, ήτοι, να κοιμηθεί ήσυχα, να συνεχίσει την ανάπτυξή του. 

Κάποια στιγμή, με κάποιον τρόπο, αυτή η κρίση θα τελειώσει, μάλλον θα ενσωματωθεί και αυτή στο ασυνείδητο μας, όπως τα παραμύθια στα παιδιά που ακόμα δεν καταλαβαίνουν τις λέξεις με τις οποίες είναι γραμμένα όμως τα έχουν ανάγκη για την ανάπτυξή τους. 

Το ζήτημα είναι πώς θα επηρεάσει την ενήλικη πλέον ανάπτυξή μας. Αλοίμονο σε εκείνον που πίστεψε ότι ανάπτυξη τελειώνει στην εφηβεία. Τι αποτύπωμα θα αφήσει αυτή η στροφή; 

Αυτές τις μέρες στην Υεμένη οι βομβαρδισμοί ξανανρχίσαν. Κάπου δεν τα πήγε καλά η προσπάθεια εκεχυρείας του ΟΗΕ. Παράλληλα ο Τραμπ πανηγυρίζει εξαιτίας της πιθανής συμφωνίας Σαουδικής Αραβίας - Ρωσίας για πτώση της παραγωγής πετρελαίου και αύξηση της τιμής. Το πετρέλαιο πιάνει ιστορικά χαμηλά αυτές τις μέρες. Τώρα να σχετίζεται το ένα γεγονός με το άλλο; Τι να ξέρω κι εγώ; 

Διαβάζω για τις επιπτώσεις που θα έχει ο κορωνοϊός σε μια κατεστραμμένη αλλά πολυπληθή χώρα όπως είναι η Υεμένη και μένω ατάραχος. Σκέφτομαι γιατί δεν έχει κόσμο από την Υεμένη στη Μόρια. Αυτός άραγε να είναι ο homo informaticus? ένα ζώο με πολλές προσλαμβάνουσες και καμία έκφραση;

Μέσα σε όλα αγαπητό κλάξον, στον αγώνα που κάνεις να καταλάβεις, σε προσκαλώ να μάθεις για την εξέλιξη του Ιου στη Σλοβενία και την Κροατία. Χώρες που γειτονεύουν με την Ιταλία. 

Λάβαμε... (3)

Καθημερινά σκίτσα καραντίνας. Από την Λήδα, στην Αθήνα.

Μύκονο και Σαντορίνη...

Το γεγονός πως επιλέχθηκαν αυτά τα δύο νησιά για να εισαχθεί σιγά σιγά η αυστηριοποίηση των μέτρων όπως η απαγόρευση της βραδυνής κυκλοφορίας, πιστεύουμε πως θα απασχολήσει κάμποσο κόσμο (και θα φέρει μεγάλη γκάμα καλαμπουριών σίγουρα). Έγινε διότι το ζήτησαν οι ντόπιο δημαρχέοι; Έγινε για να προφυλαχθούν οι ναυαρχίδες της τουριστικής βιομηχανίας; Έγινε τυχαία; Θα δούμε. Δεν μπορούμε να ξέρουμε. Αλλά έχει το ενδιαφέρον της αυτή η κατάσταση δε νομίζετε;

Πιστεύετε πάντως ότι αυτά τα νέα μέτρα θα αφορούν μόνο Μύκονο και Σαντορίνη για τις επόμενες 14 μέρες όπως γράφουν τα δημοσιεύματα; ή ό,τι οι μηχανισμοί μελετάνε αντιδράσεις, στήνουν καταστάσεις, παρατηρούν και δοκιμάζουν για τη σταγόνα-σταγόνα επιβολή των σχεδιασμών ασφυκτικότερου ελέγχου; Για το καλό - πάντα! - της δημόσιας υγείας.

Μykonos, pername teleiaaa, που λέγανε παλιά...

ρε τι ζούμε!