Πέμπτη 9 Απριλίου 2020

τιλουγιά μαθέ;

Το stage 2 στη Συκαμνιά λειτούργησε επί τέσσερα χρόνια ως χώρος παροχής άμεσης βοήθειας σε μετανάστες/πρόσφυγες που έφταναν στο νησί. Με απόφαση του δήμου Δυτικής Λέσβου έκλεισε στις 31/1/20 με πρόσχημα την έλλειψη προδιαγραφών και προβλημάτων ως προς την υγιεινή. Κι αυτό, παρά τις ενστάσεις των ντόπιων Συκαμνιωτών που προφανώς καταλάβαιναν ότι η ύπαρξη ενός χώρου παροχής βοηθείας μίας ημέρας ήταν εξαιρετικά αναγκαίος κι ότι ο χώρος αυτός λειτούργησε απρόσκοπτα επί 4 χρόνια ανακουφίζοντας τόσο τους αφιχθέντες ανθρώπους, όσο και τον τόπο. Τελικά το stage 2 έγινε στόχος εμπρησμού στα γεγονότα των αρχών Μαρτίου...

Τώρα, με τον κορονοντουβρουτζά η καραντίνα των αφιχθέντων μεταφράζεται σε σκηνές στη μέση του πουθενά ή αναποδογυρισμένες βάρκες κάτω από τις οποίες επί ημέρες προσπαθούν να προφυλαχθούν. Άνθρωποι με ελάχιστη διαύγεια από όλο το πολιτικό και κοινωνικό φάσμα του νησιού είχαν αναρωτηθεί μετά τον εμπρησμό και πριν την έλευση του ιού, με ποιά λογική πετάχτηκε στα σκουπίδια μια τέτοια δομή ανακούφισης αλλά και πόσο σύντομα θα αναγκάζονταν οι αρχές να επανεξετάσουν τη θέση τους. Δεν χρειαζόταν καμιά ιδιαίτερη σοφία για να καταλάβει κάποιος πως τέτοιες κινήσεις προς άγρα ψήφων εν μέσω κλίματος κοινωνικής τύφλωσης και μισαλλοδοξίας με μαθηματική ακρίβεια αργά ή γρήγορα γυρνάνε μπούμερανγκ. Οι ίδιοι οι κάτοικοι του τόπου, της Συκαμνιάς, το είπαν ή υπονόησαν (προς τιμή τους) πολλάκις.

Η συζήτηση των ημερών αφορά το αν θα ξαναστηθεί το καμένο stage 2 ή θα χρησιμοποιηθούν ξενοδοχεία ως καραντίνες. Για να δούμε...

Σίγουρα πάντως το ψάρεμα στα θολά νερά του ρατσισμού δεν βγαίνει ποτέ σε καλό. Έτσι δεν είναι; Αυτό δεν έχει διδάξει η ιστορία;