Θυμάστε τις κακές ΜΚΟ που έδιωχναν δημαρχαίοι, περιφερειάρχες, λεβέντες μπατριώτες και διάφορα συμφύρματα; Κάτι εθελοντές που φάγανε ξύλο γιατί μοιράζανε φαγητά σε μετανάστες/πρόσφυγες ή σώζανε ζωές στις ακτές και τα ιατρεία; Απ' ό,τι φαίνεται όλοι και όλες αυτές είναι κακά παιδιά που μας επιβουλεύονται. Υπάρχουν όμως και καλές περιπτώσεις, οι οποίες μπορεί να μην προσφέρουν τίποτα αλλά αποτελούν χρυσωρυχεία.
Ξέρουμε ότι θα υπάρξουν επερωτήσεις στη βουλή, διάφοροι θα πέσουν από τα σύννεφα και άλλα τέτοια και η μάσα θα συνεχιστεί όπως και η απύθμενη βλακεία... Ιδού, όπως καταγράφονται κάποια πραγματάκια στις σελίδες wearesolomon.com, και lesvosnews.net.
Αντιγράφουμε:
Για την ακρίβεια, μέχρι και πριν από λίγο καιρό, η Hopeland δεν είχε καν ιστοσελίδα. Να τι εμφανιζόταν στην οθόνη του υπολογιστή μας τον περασμένο Οκτώβριο, όταν πληκτρολογούσαμε την ίδια ηλεκτρονική διεύθυνση.
Η αναφορά στον Οκτώβριο του 2020 δεν είναι τυχαία: πρόκειται για το διάστημα, κατά το οποίο η κυβέρνηση ανέθεσε στην έως τότε άγνωστη ΜΚΟ, και δίχως καμία προϋπηρεσία στο χώρο του προσφυγικού, τη στέγαση περίπου 1.000 προσφύγων και αιτούντων άσυλο μέσω του προγράμματος ESTIA II.
Τι διέθετε τότε η Hopeland; Η απάντηση είναι μόνο μια σελίδα στο Facebook, η οποία όμως είχε δημιουργηθεί μόλις λίγες ημέρες νωρίτερα, στις 13 Οκτωβρίου, και ως εκ τούτου είχε likes που κυριολεκτικά μπορούσαν να μετρηθούν στα δάχτυλα των χεριών.
Στη σελίδα δεν αναγραφόταν κάποια διεύθυνση, παρά μόνο ένας σταθερός αριθμός τηλεφώνου Αττικής και ένα email. Όταν βάλαμε τον τηλεφωνικό αριθμό σε μια πλατφόρμα αναζήτησης, εμφανιζόταν να ανήκει σε ένα γραφείο τελετών στο Ψυχικό. Και όταν καλέσαμε επανειλημμένα τον αριθμό, σε μια προσπάθεια να έρθουμε σε επαφή με τη διοίκηση της ΜΚΟ στα πλαίσια του ρεπορτάζ, δεν απάντησε ποτέ κανείς.
.....
Γιατί όμως μας ενδιαφέρει η Hopeland τόσο, ώστε να αναζητούμε επίμονα τρόπους επικοινωνίας μαζί της τον Οκτώβριο του 2020 και να δημοσιεύουμε ένα ρεπορτάζ για αυτήν τρεις μήνες αργότερα;
Θα μπορούσε να απαντήσει κανείς πως το δημοσιογραφικό ενδιαφέρον εκκινεί πρώτα απ’ όλα από τη διαπίστωση, πως μια κατά τα προηγούμενα χρόνια άγνωστη, και δίχως κανένα απολύτως έργο ΜΚΟ, επιλέγεται από την ελληνική κυβέρνηση που κατά τα άλλα είναι γνωστή για την επικριτική στάση της απέναντι στις ΜΚΟ, ώστε να συμβληθεί μαζί της.
Θα μπορούσαμε επίσης να υποστηρίξουμε πως το ενδιαφέρον αυξάνεται, εάν αναλογιστεί κανείς πως η Hopeland, που σύμφωνα με τα οικονομικά της στοιχεία το 2019 είχε μηδενικό κύκλο εργασιών και 497,60 ευρώ ταμειακά διαθέσιμα, αναμένεται να λάβει μέσω της σύμβασής της με το ελληνικό κράτος συνολικά τουλάχιστον 6,5 εκατ. ευρώ μέσα σε δύο χρόνια.
Ακόμη περισσότερο, όμως, η περίπτωση της Hopeland αποτελεί το ιδανικό παράδειγμα προκειμένου να αναδειχθεί ένα κομβικό ζήτημα που διαπερνά την έως τώρα διαχείριση του προσφυγικού από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, τον τελευταίο ενάμιση χρόνο που βρίσκεται στην εξουσία.
Κι αυτό γιατί προσφέρει τη δυνατότητα να καταδειχθεί πως, παρά τις συχνές εξαγγελίες για επιβολή «ελέγχου» στις «κακές» ΜΚΟ από την ελληνική κυβέρνηση, η πραγματικότητα είναι πως το ίδιο το υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου αναθέτει συμβάσεις εκατομμυρίων σε αμφιλεγόμενες ΜΚΟ, ενίοτε μάλιστα παρακάμπτοντας τις προϋποθέσεις που το ίδιο έχει θέσει.
Σε συνδυασμό με τον έλεγχο του προγράμματος ESTIA II από το ίδιο και όχι την Ύπατη Αρμοστεία από τη νέα χρόνια, και την έγκριση χρηματοδότησης ύψους 125 εκατ. ευρώ γι’ αυτό από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, δημιουργείται μια συνθήκη που πιθανόν οδηγεί σε συνειρμούς ότι πραγματικός σκοπός δεν είναι όντως ο «έλεγχος» των ΜΚΟ, αλλά η διαμόρφωση του πεδίου ώστε να δημιουργηθεί χώρος δραστηριοποίησης για άλλες οργανώσεις.
