Παρασκευή 17 Απριλίου 2020

Για την επανάσταση του κορονοντουβρουτζά

Με τη βοήθεια του Γ. αλιεύσαμε το παρακάτω κείμενο του γερμανού, νοτιοκορεατικής καταγωγής Byung-Chul Han. To αναδημοσιεύουμε για το ενδιαφέρον του συλλογισμού του σε σχέση με το αν ο καπιταλισμός θα ηττηθεί λόγω covid. Χλωμό το βλέπουμε. Επίσης (το παραδεχόμαστε), το αναδημοσιεύουμε διότι σε κάποιο σημείο αμφισβητεί, με πολύ απλά επιχειρήματα, τον "ογκόλιθο σκέψης" Slavoj Žižek. Τι να γίνεται αυτή η ψυχή άραγε;

Τέλος πάντων. Ένα κείμενο τροφή για σκέψη. Από τον ιστότοπο e-lesxi.gr  :

Εισαγωγή  

Ο κορωναϊός αποτελεί  ένα συστημικό  τεστ για το κρατικό λογισμικό. H Ασία πέτυχε  να περιορίσει ουσιαστικότερα  την επιδημία από τους ευρωπαίους γείτονές της. Στο Χονγκ Κονγκ, την Ταϊβάν και τη Σιγκαπούρη, ο αριθμός των νέων μολύνσεων είναι περιορισμένος  ενώ για τη Νότια Κορέα και την Ιαπωνία, τα δυσκολότερα  φαίνεται πια να έχουν περάσει. Ακόμη και η Κίνα, η κύρια εστία της επιδημίας, κατάφερε σε μεγάλο βαθμό να αποτρέψει την εξέλιξή της.

Βρισκόμαστε τώρα μπροστά σε μια μαζική έξοδο των Ασιατών που φεύγουν από την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες θέλοντας να επιστρέψουν στη χώρα καταγωγής τους όπου θα αισθάνονται περισσότερο ασφαλείς.  Η τιμή των πτήσεων εκρήγνυται και η εξεύρεση αεροπορικού εισιτηρίου για την Κίνα  ή την Κορέα έχει γίνει  σχεδόν αδύνατη.

Τι συμβαίνει  στην Ευρώπη;  Οι ηλικιωμένοι ασθενείς  αποδιασωληνώνονται  ώστε να μπορούν να αντιμετωπιστούν οι  νεότεροι ασθενείς. Ενώ παράλληλα ένας χωρίς νόημα ακτιβισμός βρίσκεται σε εξέλιξη. Το κλείσιμο των συνόρων φαίνεται να είναι η απελπισμένη έκφραση της κρατικής  κυριαρχίας, σε αντίθεση με μια ουσιαστικότερη  συνεργασία, εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που πιθανώς να ήταν αποτελεσματικότερη  από την τυφλή περιχαράκωση  των μελών της στα εθνικά τους σύνορα .

Τα «πλεονεκτήματα» της Ασίας

Σε σύγκριση με την Ευρώπη, ποια πλεονεκτήματα προσφέρει το ασιατικό σύστημα που είναι αποτελεσματικά  στην καταπολέμηση της πανδημίας;  Ασιατικά κράτη όπως η Ιαπωνία, η Κορέα, η Κίνα, το Χονγκ Κονγκ, η Ταϊβάν ή η Σιγκαπούρη έχουν μια αυταρχική νοοτροπία, η οποία προέρχεται από την πολιτιστική τους παράδοση (Κομφουκιανισμός). Οι άνθρωποι είναι λιγότερο απρόθυμοι και πιο υπάκουοι από ότι στην Ευρώπη. Εμπιστεύονται επίσης τις κρατικές δομές περισσότερο. Και όχι μόνο στην Κίνα, αλλά και στην Κορέα ή την Ιαπωνία, η καθημερινή ζωή είναι πολύ πιο αυστηρά οργανωμένη από ό, τι στην Ευρώπη. Πάνω απ’ όλα, για να αντιμετωπίσουν τον ιό, οι Ασιατικές αυτές  χώρες πόνταραν μαζικά στην ψηφιακή επιτήρηση και στη χρήση μεταδεδομένων  (δομημένα και κωδικοποιημένα δεδομένα τα οποία περιγράφουν χαρακτηριστικά πληροφοριακών οντοτήτων, αποσκοπώντας στην ταύτιση, αναγνώριση, ανακάλυψη, αξιολόγηση και διαχείριση των οντοτήτων που περιγράφονται).

 Σήμερα, στην Ασία, δεν είναι οι ιολόγοι ή οι επιδημιολόγοι που αγωνίζονται κατά της πανδημίας, αλλά οι επιστήμονες υπολογιστών και οι ειδικοί στα “μεγάλα δεδομένα” – μια αλλαγή μοντέλου στην οποία η Ευρώπη δεν έχει ακόμα προχωρήσει. “Τα μετα- δεδομένα σώζουν ανθρώπινες ζωές!”, διακηρύσσουν οι  πρωταθλητές της ψηφιακής επιτήρησης.

Μεταξύ των ασιατικών γειτόνων μας, δεν υπάρχει σχεδόν καμία μορφή κριτικής συνειδητοποίησης σε σχέση με αυτή την πολιτική επιτήρησης  των πολιτών. Ακόμη και στις φιλελεύθερες χώρες  της Ιαπωνίας και της Κορέας, ο έλεγχος των δεδομένων έχει σχεδόν ξεχαστεί και κανείς δεν επαναστατεί ενάντια στη τερατώδη και ξέφρενη συλλογή πληροφοριών από τις αρχές. Η Κίνα έχει προχωρήσει τόσο πολύ ώστε να δημιουργήσει ένα σύστημα «κοινωνικής παραμετροποίησης » – μια αδιανόητη προοπτική για οποιονδήποτε Ευρωπαίο – που καθιστά δυνατή την καθιέρωση μιας πολύ εξαντλητικής «κατηγοριοποίησης» των πολιτών της, βάση της οποίας η κοινωνική συμπεριφορά κάθε ατόμου πρέπει να αξιολογείται συστηματικά.

Στην Κίνα δεν υπάρχει χρόνος ή χωρος  στην καθημερινή ζωή που δεν υπόκειται σε παρατήρηση. Κάθε κλικ, κάθε αγορά, κάθε επαφή, κάθε δραστηριότητα στα κοινωνικά δίκτυα ελέγχεται. Εκείνοι που περνούν το κόκκινο φως, αυτοί που έχουν σχέσεις με επικριτές του καθεστώτος ή εκείνοι που κάνουν κριτικά  σχόλια στα κοινωνικά δίκτυα γίνονται αποδέκτες αρνητικών πόντων. Στη συνέχεια, η ζωή τους μπορεί να γίνει πολύ επικίνδυνη. Αντίστροφα, όσοι αγοράζουν υγιεινά τρόφιμα στο διαδίκτυο ή διαβάζουν εφημερίδες προσκείμενες  στο καθεστώς πριμοδοτούνται με θετικούς πόντους. Όποιος έχει κερδίσει αρκετούς θετικούς πόντους θα είναι σε θέση να αποκτήσει θεώρηση εξόδου από τη χώρα ή δάνεια με ελκυστικά επιτόκια. Αυτός αντίθετα που θα συγκεντρώσει ένα ορισμένο αριθμό αρνητικών  θα μπορούσε ακόμα και να χάσει τη δουλειά του.   Αυτή η κοινωνική εποπτεία είναι δυνατή διότι υπάρχει απεριόριστη ανταλλαγή δεδομένων μεταξύ παρόχων υπηρεσιών Διαδικτύου και κινητής τηλεφωνίας και των αρχών. Δεν υπάρχει πρακτικά καμία προστασία δεδομένων. Ο όρος “ιδιωτική σφαίρα” δεν εμφανίζεται στο κινεζικό λεξιλόγιο.

Πώς είπατε;

Το διάγγελμα του πρωθυπουργού στις 13 κοροναπρίλη ήταν αποκαλυπτικό του καθεστωτικού θράσους από τη μία, και της γενικευμένης βλακείας από την άλλη. Όσος κόσμος δεν έφριξε με αυτά που άκουσε ή δεν ένιωσε τις χλέπες της κοροϊδίας στο πρόσωπό του έχει θεματάκι. Οι μηχανισμοί προπαγάνδας βρίσκονται στην ευχάριστη θέση να του ανακοινώσουν ότι είναι, απλά, μαλάκας, χάφτης και παράλογος.

Η ανάλυση φράση-φράση του διαγγέλματος μπορεί κάθε ελάχιστα σώφρονα άνθρωπο να τον βγάλει από τα ρούχα του. Φανταζόμαστε πως έχετε διαβάσει σχετικά. Δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε. Εστιάζουμε απλά στο γεγονός: Το ωμό ψέμα σερβίρεται χωρίς αιδώ, κατ'  επανάληψη για να "χωνευτεί καλά" από τα μυαλά των υπηκόων. Και σίγουρα για να προετοιμάσει για χειρότερες μέρες, οικειοθελή  επιτήρηση, φόβο και παραίτηση. Το κλισέ, δε, του διαγγέλματος με την αναφορά στον Γολγοθά και την Ανάσταση ήταν το κερασάκι στη τούρτα του γενικού νοήματος: Σας φτύνουμε στα μούτρα!

Το άλλο, της επόμενης μέρας, αυτό των 18:00 ήταν ακόμα καλύτερο. Ήταν κατά κάποιο τρόπο η απλή παραδοχή πως όσο μας κλείνουν σαν τα γίδια στα σπίτια με παρανοϊκή συνέπεια, τόσο πιο επικίνδυνος είναι ο - προς πάσα χρήση των αφεντικών - κορονοντουβρουτζάς. Αντιγράφουμε από το sarajevomag.gr :

Τετάρτη 15 Απρίλη. Η ως τώρα έρευνα της ασταμάτητης μηχανής τείνει στην απόδειξη μιας αρχικής γενικής «υπόθεσής» της: η «επιδημιολογία / λοιμωξιολογία» είναι μία απ’ τις ιατρικές ειδικότητες που έχουν υπερφαλαγγιστεί σχεδόν εντελώς απ’ την αλγοριθμοποίηση. Απ’ το διάσημο (στην παρακμή του λέμε!) «imperial college» μέχρι οποιονδήποτε άλλον mainstream τρομοκράτη του υγιεινισμού, όλοι στηρίζονται στους προγραμματιστές· είναι, απλά, «γραφεία τύπου» των «πληροφορικάριων». (Το ίδιο έγιναν κάποτε και οι θρυλικοί χρηματιστές…)

Δεν θα έπρεπε να ξενίζει αυτή η εξέλιξη (στην οποία θα αναφερθούμε διεξοδικότερα στο μέλλον). Έχουμε προειδοποιήσει κάμποσες φορές για την επέλαση του κυρίου Watson: οι αλγόριθμοι της ibm είναι σε θέση να εξαφανίσουν πάμπολλες ιατρικές ειδικότητες, κατ’ αρχήν σε ότι αφορά το διαγνωστικό έργο τους.

To (πολιτικά) ενδιαφέρον είναι τι συμβαίνει όταν οι εκπρόσωποι χρεωκοπημένων (εξαιτίας της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης) «επιστημονικών κλάδων και ειδικοτήτων» βρίσκονται σε θέσεις εξουσίας. Δεν είναι οι άχρωμοι και άοσμοι συγγραφείς αδιάφορων papers, αλλά «σύμβουλοι του κράτους»: εκείνοι που δίνουν την τεχνογραφειοκρατική νομιμοποίηση στη «φυσική δράση και ισχύ» του…

Προκύπτουν λοιπόν ιστορικές στιγμές μεγάλου βεληνεκούς! Ο έλληνας αρχι-ιερέας της «προσευχής των 6.00» Σ. Τσιόρδας δήλωσε χτες το εξής:

…Υπάρχουν επιστημονικές εκτιμήσεις ότι υποεκτιμάται η πορεία της νόσου από δέκα ως εκατό φορές, ίσως και παραπάνω. Αξιόπιστες μελέτες αντισωμάτων θα δείξουν πού ακριβώς είμαστε. Μπορεί να εκπλαγούμε ευχάριστα και να είναι τα περιστατικά αρκετά περισσότερα από αυτά που νομίζουμε. Δεν φαίνεται αυτή την στιγμή, με τις στρατηγικές που υιοθετούνται από τις περισσότερες χώρες και οι οποίες αφορούν στην προστασία της ζωής των πολιτών και των συστημάτων υγείας, ότι θα έχουμε μεγάλη ανοσία…

Τα έχουμε εξηγήσει αυτά που λέει κάπως κρυπτογραφικά ο σε πλήρη σύγχιση ευρισκόμενος αρχι-ιερέας (ενδεικτικά: ο σπασμένος καθρέφτης 1, Πέμπτη 26 Μάρτη). Αλλά πρέπει τώρα να τα κάνουμε ακόμα πιο επαίσχυντα, «αποκωδικοποιώντας» τα φράση – φράση:

1η φράση: …Υπάρχουν επιστημονικές εκτιμήσεις ότι υποεκτιμάται η πορεία της νόσου από δέκα ως εκατό φορές, ίσως και παραπάνω… «Βαριά κανόνια» της «στατιστικής της υγείας» όπως ο Γ. Ιωαννίδης αλλά και πολλοί άλλοι αιρετικοί της ιατρικής το λένε αυτό εδώ και 1,5 τουλάχιστον μήνα: ότι, δηλαδή, τα πραγματικά κρούσματα (συμπεριλαμβανομένων εκείνων που δεν έχουν συμπτώματα ή έχουν πολύ ελαφρά) είναι πολλές φορές περισσότερα απ’ αυτά που εξακριβώνονται και ανακοινώνονται με ευλαβικό σαδισμό, καθημερινά, από κάθε κράτος που σέβεται τον τρομοκρατικό εαυτό του…. Κι αυτό επειδή οι εξακριβώσεις γίνονται μέσω test, τα οποία όμως είναι παντού ελάχιστα (έως σπάνια…). Όμως αυτό το μέγεθος, άγνωστο μεν αλλά πολύ μεγαλύτερο απ’ αυτό που ανακοινώνεται, είναι βασικό στην εκτίμηση (και στην «αναπαράσταση») της θνησιμότητας. Έτσι, αν τα πραγματικά κρούσματα είναι δέκα έως εκατό φορές περισσότερα, τότε τα ποσοστά θνησιμότητας είναι από 10 έως 100 φορές μικρότερα! Χαμηλότερα ακόμα και απ’ τις έρμες τις ετήσιες, εποχιακές γρίπες!!!

2η φράση: …Αξιόπιστες μελέτες αντισωμάτων θα δείξουν πού ακριβώς είμαστε… Εδώ κι αν έχουν ξελαρυγγιαστεί οι αιρετικοί της ιατρικής: κάντε δειγματοληπτικές έρευνες! – κάντε δειγματοληπτικές έρευνες γιατί χωρίς τέτοιες δεν ξέρετε καν την τύφλα σας!!!! Μπαααα… Καλύτερη η τύφλα: εδώ και βδομάδες την αγιάζει ΚΑΙ ο αρχι-ιερέας ΚΑΙ όλο το φασιστότσουρμο των «ειδικών της υγιεινιστικής αστυνομίας»…

3η φράση: …Μπορεί να εκπλαγούμε ευχάριστα και να είναι τα περιστατικά αρκετά περισσότερα από αυτά που νομίζουμε… ΤΙ ΠΙΝΕΙ;;;;; ΠΕΙΤΕ ΜΑΣ ΤΙ ΠΙΝΕΙ;;;!!!! Ο αρχι-ιερέας δεν έχει ούτε ιερό ούτε όσιο!!! Δηλώνει ότι θα «εκπλαγεί ευχάριστα», δηλαδή ΘΑ ΧΑΡΕΙ αν τα πραγματικά κρούσματα είναι «αρκετά περισσότερα απ’ όσα νομίζει» (δηλαδή απ’ τα ελάχιστα διαπιστωμένα μέσω τεστ…). Όμως η «χαρά» του αρχι-ιερέα του υγιεινιστικού τρόμου αν ο covid19 έχει επεκταθεί πολύ περισσότερο (που είναι η ίδια με την χαρά του Moses Elisaf, όταν μίλησε σαν γιατρός και όχι σαν δεξιότατος δήμαρχος Ιωαννίνων – δες: γενική ανοσία πληθυσμού, Δευτέρα 6 Απρίλη…) μία βάση και μόνο μία βάση έχει: την επίτευξη γενικής ανοσίας πληθυσμού – με φυσικό τρόπο!!! Με δυο λόγια ο τύπος δηλώνει χτες, 13 Απριλίου, την ώρα που το γκουβέρνο που ακολουθεί τις συμβουλές του ετοιμάζεται να ρίχνει αλεξιπτωτιστές στις ταράτσες και στις αυλές των σπιτιών για να δένουν όσους τους υποδεικνύουν οι ρουφιάνοι σαν “παραβάτες των ιερών εντολών” (υπερβολή: θα το παλέψει με drones…), αυτός ο τύπος λοιπόν δηλώνει ότι ΘΑ ΗΤΑΝ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ ΑΝ ΠΡΟΧΩΡΑΕΙ ΚΑΙ ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΕΤΑΙ Η ΓΕΝΙΚΗ ΑΝΟΣΙΑ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ!!!! Και αμέσως μετά λέει:

4η φράση: …Δεν φαίνεται αυτή την στιγμή, με τις στρατηγικές που υιοθετούνται από τις περισσότερες χώρες και οι οποίες αφορούν στην προστασία της ζωής των πολιτών και των συστημάτων υγείας, ότι θα έχουμε μεγάλη ανοσία… ΤΙ ΠΙΝΕΙ;;;; ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΤΙ ΠΙΝΕΙ!!!! Με το πιο cool ύφος του κόσμου, αφού έχει πετάξει κωδικοποιημένα με τι θα χαιρόταν, λέει «αλλά μπαααα… με τις αλυσίδες που σας έχουμε φορέσει, για το καλό σας φυσικά, δεν πρόκειται να υπάρξει γενική ανοσία πληθυσμού»! Που σημαίνει σε απλά ελληνικά: «σας αρρωσταίνουμε με τον ρυθμό και τον τρόπο που θέλουμε μαλάκες»!!!

Προσέξτε! Δεν είναι κουβέντες του καφενείου… Δεν είναι καν κουβέντες ηλιθιών στο γυαλί… Είναι η «κεντρική υγιεινιστική καθοδήγηση» που μιλάει!!! Είναι η «θεωρία» που κάνει μαύρη την ζωή μας / σας!!!! Δεν προσπερνιέται…

Θα μπορούσε να είναι υψηλό ταλέντο πολιτικής (ως τεχνικής της εξουσίας και της εξαπάτησης) το να λέει κανείς δύο πράγματα απόλυτα αντίθετα μεταξύ τους, στην μια πρόταση μετά την άλλη, και να τις τρίβει και τις δύο στα μούτρα του κοινού του! Ως τώρα είχαμε γνωρίσει ένα τέτοιο μεγάλο ταλέντο: τον Γιάνη… Εκείνος ήταν / είναι ένας (μέτριος…) «ειδικός» μιας άλλης χρεωκοπημένης «επιστήμης», της οικονομο-λογίας… Ο αρχι-ιερέας ανήκει σε άλλο κλαμπ. Θα ακολουθήσει προφανώς κι αυτός τον δρόμο της «πολιτικής» – τον σηκώνει στις πλάτες του ένας ολόκληρος λαός!

Τρία ζήτω λοιπόν!!!

"Πήρε το μάτι" μας στην πόλη



Πέμπτη 16 Απριλίου 2020

Ο ρατσισμός είναι ο πολιτισμός των ηλιθίων!

Η ιστορία με τον κοροντουβρουτζά δεν έχει λήξει, ακόμα κι αν οι τρομοκράτες των 18:00 προσπαθούν να το λήξουν. Επανερχόμαστε αύριο για γελάσουμε πικρά με τις μαλακίες που ξεστομίσανε στις 13 και 14 κοροναπρίλη 2020.

Με το κεφάλι στους ώμους.

Προς το παρόν, κάτι "ανεπίκαιρο"...


Τετάρτη 15 Απριλίου 2020

Τα φρούτα που σαπίζουν και οι αριθμοί (γερμανία)



Η ναυαρχίδα της γερμανικής αγροτικής παραγωγής είναι το Λευκό Σπαράγγι. Στη εικόνα πάνω βλέπετε την αρχική σελίδα της γερμανικής κυβέρνησης "Das land hilft" που σημαίνει η "η Γη βοηθάει". Δεδομένου του κορονοντουβρουτζά, όπως έχουμε ήδη αναφέρει, μετανάστες εργάτες γης από την Ανατολική Ευρώπη που κάθε χρόνο πήγαιναν στη γερμανία για συγκομιδή, δεν μπορούν φέτος δημιουργήθηκε το γνωστό πρόβλημα που αναφέραμε και χτες για την υπόλοιπη ευρώπη και την ελλάδα.

Η λύση για να καλυφθούν οι 30.000 ως 90.000 άνθρωποι που χρειάζονται στο γερμανικό παράδειγμα  δεν αφορά μόνο τους αιτούντες άσυλο. Αφορά και τη ντόπια νεολαία. Φοιτητές και ανέργους. Με άλλα λόγια υποχρεωτικός "εθελοντισμός" για να καλυφθούν οι ανάγκες. Κι ο μισθός; Θα υπάρχει; βεβαίως θα υπάρχει.

Μέσω αυτής της πλατφόρμας οι αγρότες, κτηματίες, αφεντικά στην αλυσίδα διατροφής έρχονται σε επαφή με τους "εθελοντές" και κανονίζουν τα πάντα. Και το μισθό. Με ατομικές συμβάσεις Η σελίδα διαβεβαιώνει πως παρόλο που η ανταμοιβή θα ορίζεται απευθείας μεταξύ εργοδότη και "εθελοντή", δεν μπορεί να μην έχει ως βάση το νόμο και τον κατώτερο μισθό. Ακούγεται κάπως γενικό κι αόριστο ε; Χμμμ. Αναρωτιόμαστε, οι μετανάστες εργάτες γης των προηγούμενων ετών πώς πληρώνονταν κι εκεί, στη γερμανία;. Οι τωρινοί "εθελοντές";

Δεν αμφιβάλουμε καθόλου (εκ μικρής αλλά χρήσιμης πείρας) πόσο ωραίο και πόσο όμορφα κουραστικό είναι  είναι να ασχολείσαι με τη γη. Αλλά, είναι άλλο πράγμα να αποτελείς τον εργάτη γης. Πολύ ζόρικο...

Τρίτη 14 Απριλίου 2020

Τα φρούτα που σαπίζουν και οι αριθμοί (1)

Πριν λίγες μέρες γράφαμε εδώ για τις κινήσεις στη γερμανία ώστε να στελεχωθούν τα νοσοκομεία από μετανάστες/πρόσφυγες γιατρούς λόγω έλλειψης προσωπικού. Σήμερα θα ασχοληθούμε με την πανευρωπαϊκή ανάγκη ύπαρξης των ανθρώπων στον γεωργικό τομέα. Όχι ότι δεν το ξέραμε. Σας θυμίζουν τίποτα οι Μανωλάδες, οι Ρουμάνοι εργάτες γης στα σκλαβοπάζαρα της ιταλίας κτλ;  Ε; Για να δούμε όμως τι γίνεται εν μέσω κορονοντουβρουτζά:

"Οι συγκομιδές έχουν πάει καλά και οι προοπτικές για τις βασικές καλλιέργειες είναι πολλά υποσχόμενες, αλλά η έλλειψη εργατών γης που προκλήθηκε από την κρίση του ιού (σ.σ. κλείσιμο των συνόρων) και οι κινήσεις των κυβερνήσεων προς τον προστατευτισμό - με δασμούς και απαγορεύσεις εξαγωγών - σημαίνει ότι στις επόμενες εβδομάδες θα μπορούσαν να εμφανιστούν προβλήματα". Τάδε έφη στον Guardian ο Μάξιμο Τορέρο, οικονομολόγος του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών. Στη συνολικότερη πολεμική ρητορική λόγω covid-19 προστίθενται από τον γάλλο υπουργό γεωργίας όροι όπως "σκιώδης στρατός" για τους απαραίτητους πια εργάτες γης. Με τα σύνορα κλειστά αυτούς τους κρίσιμους μήνες παραγωγής οι ευρω-παραγωγοί και τα κράτη τους βρίσκουν τη λύση στου "σκιώδεις στρατιώτες", τους μετανάστες/πρόσφυγες. Οι άνθρωποι με στοιχειώδη λογική έχουν προ καιρού αναγνωρίσει πως η μετανάστευση ιστορικά αποτέλεσε ευλογία για τους τόπους υποδοχής. Από την άλλη, τα καθάρματα των τσιφλικιών ήξεραν πάντα πώς να ξεζουμίζουν και οι κλακαδόροι τους πώς να στήνουν ανθρωποκυνηγητά Μέχρι βέβαια να σφίξουν οι κώλοι... Πάμε για λίγους αριθμούς όπως τους αλιεύσαμε στην εφσυν:

"Η Ισπανία, η οποία είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας οπωροκηπευτικών στην Ε.Ε., αισθάνεται ήδη τον αντίκτυπο με τους περιορισμούς για την καταπολέμησή της πανδημίας να επηρεάζουν κάθε περιοχή της χώρας. Για παράδειγμα, στην Ουέλβα, στην περιφέρεια της Ανδαλουσίας, έφτασαν μόνο 7.000 από τους 19.000 Μαροκινούς εργάτες που καταφτάνουν κανονικά, πριν το Μαρόκο κλείσει τα σύνορά του. Στην Ιταλία η ανάγκη είναι ακόμη μεγαλύτερη. Περίπου το 90% των εργαζομένων στη γεωργία είναι εποχικοί, η πλειοψηφία τους από τη Ρουμανία. Ο πρόεδρος της Ιταλικής γεωργικής ένωσης Confagricoltura, ανέφερε ότι ο κλάδος χρειάζεται 250.000 εργάτες για να αποκομίσουν τις εαρινές και καλοκαιρινές συγκομιδές και να συντηρήσουν τους αμπελώνες. Η Ιταλίδα υπουργός Γεωργίας ζητά από τους  άνεργους να βοηθήσουν τους αγρότες. Και, παραβλέποντας την αντιμεταναστευτική πολιτική της χώρας, εξήγγειλε ότι θα εκδίδονται άδειες εργασίας για αιτούντες άσυλο μετανάστες. «Εκείνοι που δεν έχουν άδεια παραμονής, αλλά που έχουν εργαστεί ίσως στις καλλιέργειες, πρέπει να νομιμοποιηθούν», δήλωσε".

"Στο γαλλικό νομό Σεν-ε-Μαρν, στα ανατολικά του Παρισιού, περίπου 70 άτομα από πέντε καταφύγια μεταναστών και αιτούντων άσυλο ανταποκρίθηκαν στην έκκληση της  νομαρχίας για τη συγκομιδή μούρων και σπαραγγιών. Θα λάβουν συμβάσεις εργασίας και τουλάχιστον τον κατώτατο μισθό. Ωστόσο, ορισμένοι υποστηρικτές των προσφύγων κάνουν λόγο για «σύγχρονη δουλεία», ενώ ακροδεξιοί διαμαρτύρονται για την παρουσία τους στη Γαλλία"... "Στη Βρετανία οι καλλιεργητές, που βασίζονται σε εποχικούς εργαζόμενους για να συλλέξουν, να συσκευάσουν και να αξιολογήσουν τα φρούτα και τα λαχανικά φοβούνται ότι θα υπάρξει έλλειμμα έως και 80.000 εργαζόμενων στην κρίσιμη στιγμή των συγκομιδών που θα αφήσει τις καλλιέργειες να σαπίσουν. Οι περιορισμοί που ισχύουν λόγω του ιού είναι πιθανό να εμποδίσουν πολλούς από τους 60.000 εποχικούς εργάτες που πηγαίνουν στο Ηνωμένο Βασίλειο κάθε χρόνο για να δουλέψουν σε αγροκτήματα".

Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς.



ΕΔΩ, για τις ρουμάνες αγρότισσες συγκομιδής τομάτας
στην ιταλία.










Τα φρούτα που σαπίζουν και οι αριθμοί (2)

"Οι ανάγκες μας για εργατικά χέρια ξεκινάνε από τον Μάιο που έχουμε τα αραιώματα του ροδάκινου.Τον Μάιο ωριμάζουν και τα κεράσια. Η Πέλλα έχει περίπου το 65% της εθνικής καλλιέργειας κερασιού. Η κεντρική Μακεδονία έχει περίπου το 53% της εθνικής καλλιέργειας στο βερίκοκο. Το καλοκαίρι έχουμε τη συγκομιδή ροδάκινου, κερασιών, βερίκοκων και δαμάσκηνων. Όλες αυτές οι εργασίες απαιτούν 7000-10.000 ανθρώπους"... "Μέχρι πέρσι αυτές οι ανάγκες καλύπτονταν από την Αλβανία κατά 90%. Επειδή όμως έκλεισαν τα σύνορα, δεν μπορούμε να φέρουμε Αλβανούς εργάτες που έρχονταν με τουριστική βίζα, μπορούσαν δηλαδή να εισέλθουν νόμιμα στην Ελλάδα, όχι όμως και να εργαστούν, οπότε δούλευαν παράνομα. Έτσι, οι αγρότες δεν μπορούσαμε να εμφανίσουμε νόμιμα τη δαπάνη αυτή ώστε να εκπέσει από τα έσοδά μας, ενώ τα κρατικά ταμεία δεν πληρώνονταν το εργόσημο". Αυτά δήλωνε την Κυριακή 12 Απριλίου στην εφημερίδα documento ο Χρήστος Γιαννακάκης, πρόεδρος της κοινοπραξίας Συνεταιριστικών Ομάδων Παραγωγών Ημαθίας και πρόεδρος της Εθνικής Διεπαγγελματικής Οργάνωσης Φρούτων-Πυρηνόκαρπων και Αχλαδιών.



"Οι μετανάστες εργάτες γης συγκομίζουν τα προϊόντα μας σε συντριπτικό ποσοστό, περισσότερο από 80%. Υπάρχει ένας μήνας περιθώριο, αλλά το υπουργείο δεν έχει ξεκαθαρίσει τί θα κάνει". Στην ίδια εφημερίδα, τη ίδια μέρα, ο Δημήτρης Τερζής, Διευθυντής Οργάνωσης παραγωγών Φλαμουριάς.



"Πολύ μεγάλο κομμάτι της παραγωγής θα χαθεί. δεν θα υπάρχουν καρποί ούτε για την αγορά ούτε για τις κονσερβοποιίες. Αν δεν έρθουν οι μετανάστες, δεν θα μπορέσουμε να περιποιηθούμε περισσότερο από το 30% των χωραφιών. Μιλάμε για θεαματική μείωση της παραγωγής, που αποτιμάται σε αντίστοιχο οικονομικό κόστος. Το αργότερο μέχρι αρχές Μαίου πρέπει να δρομολογηθεί μια λύση"... "Κάναμε διαδικασίες για να δουλέψουν αιτούντες άσυλο, όμως δεν βλέπω ανταπόκριση. είναι σημαντικό να ενσωματώσουμε αυτούς τους ανθρώπους, να εργάζονται, να έχουν κανονικό εισόδημα. Άλλωστε ο αριθμός των Αλβανών και των Βούλγαρων περιορίζεται, είτε γιατί βελτιώθηκε το βιοτικό τους επίπεδο είτε επειδή πολλοί πάνε στη δυτική ευρώπη. οι αιτούντες άσυλο μπορούν να βοηθήσουν την παραγωγική προσπάθεια και παράλληλα να μη διαβιούν αποκλεισμένοι σε αυτές τις συνθήκες". Κώστας Αποστόλου, πρόεδρος της Ένωσης Κονσερβοποιών Ελλάδας.



Βάλαμε τις δηλώσεις αυτών των τριών προέδρων της αγροτικής παραγωγής για συγκεκριμένους λόγους. Ο πρώτος λέει ανερυθρίαστα ότι μέχρι πέρσι η εργασία στα χωράφια ήταν μαύρη. Ορθά κοφτά. Εδώ και δεκαετίες στην ελληνική επαρχία. Μαύρη εργασία. Τώρα κόπτονται για το εργόσημο και τις ασφαλιστικές εισφορές; Ο δεύτερος επναλαμβάνει ότι δεν υπάρχει αγροτική παραγωγή χωρίς τους μετανάστες άρα το υπουργείο, δηλαδή ο Βορίδης, αυτός ντε, που δεν θέλει κανένας τους να πάρει άσυλο, που τους λέει "λάθρο", πρέπει να κάνουν κάτι. Τέλος, ο τρίτος, της κονσερβοποιίας βάζει και λίγο ανθρωπισμό για το ξεκάρφωμα. Να δουλέψουν, λέει, οι αιτούντες άσυλο για να ενταχθούν στην κοινωνία και να ξεφύγουν από το αίσχος των στρατοπέδων.



Ο κορονοντουβρουτζάς έκλεισε τα σύνορα και τα φρούτα θα σαπίσουν γιατί απλούστατα χωρίς τα εργατικά χέρια των μεταναστών δεν κινείται τίποτα! Αυτό το ξέρουν καλά οι μεγάλοι και μικροί τσιφλικάδες και έντρομοι τρέχουν να πουλήσουν ανθρωπισμό. Δεκαετίες εξευτελισμού των εργατών γης, της βίας, των χαμηλών ή απλήρωτων μεροκάματων, των παραπηγμάτων, των κόλπων με τουριστικές βίζες και τέτοια οφείλουν να ξεχαστούν. Καίγεται ο κώλος μας, να δουλέψουν οι αιτούντες άσυλο. Ποιοί; Μα καλά, μέχρι χτες  όλοι αυτοί κι όλες αυτές δεν ήταν ο ισλαμικός κίνδυνος που δεν πρέπει να περάσει στην ενδοχώρα για να μην αλλοιωθεί ο πολιτισμός των ντόπιων; Αυτοί και αυτές δεν ήταν μέχρι χτες οι "λαθροέποικοι"; Ωμά λοιπόν, αφού ανέβηκε το βιοτικό επίπεδο των αλβανών και των βούλγαρων (;;;) ας προχωρήσουμε σε αντικατάσταση. Για να βγουν τάχα οι άνθρωποι από τα στρατόπεδα και να ενταχθούν στην κοινωνία. Όταν περάσει το κακό, με τη βοήθεια του θεού που είπε και χτες ο Μητσοτάκης, βλέπουμε τί θα τους κάνουμε...



Και σήμερα το πρωί ακούσαμε στο ραδιόφωνο (alpha 989) ότι ο Βορίδης θα προχωρήσει σε ΠΝΠ (ναι,ναι πράξη νομοθετικού περιεχομένου) ώστε να εκδίδονται άδειες εργασίας σε πολίτες τρίτων χωρών. Ένα πράγμα μόνο από εμάς: Το ψέμα, ο ατομικισμός, η αλαζονεία κι η ρατσιστική ηλιθιότητα δεν θα κερδίζουν πάντα.

Πέμπτη 7 Ιουνίου 2018. Μετανάστες εργάτες γης στη Μανωλάδα
δίπλα από το κατεστραμμένο λόγω εμπρησμού κατάλυμά τους.


Για μια ψυχή που χάθηκε πρόσφατα μέσα στο βοστάνειο

Με όλο το θράσος που μπορεί να διακατέχει τους δημαγωγούς, η πολυπληθής αντιφασιστική διαδήλωση της 14ης Μαρτίου κατηγορήθηκε και λοιδωρήθηκε ως έργο ανεύθυνων απέναντι στο νέο μπαμπούλα του covid-19. Με το ίδιο καθεστωτικό θράσος κατηγορήθηκαν και οι λίγες δεκάδες που συμβολικά βρέθηκαν στο Βοστάνειο στις 7 Απρίλη διεκδικώντας κάτι αυτονόητα πραγματάκια. Με το ίδιο καθεστωτικό θράσος μοίρασαν οι ντόπιοι αρχοντίσκοι από τις δερμάτινες πολυθρόνες τους πολυκαιρισμένα τάμπλετ, ξεχασμένες στολές υγειονομικής προστασίας, διαδικτυακό οχετό από το 1ο γυμνάσιο Μυτιλήνης με τον κορονοκούλη και τους ντόπιους ομογάλακτους του ψεύτες. Με το ίδιο θράσος του καθεστώτος καραντίνας, πείθεται το πόπολο ότι στα μέρη μας έχουμε πρόβλημα κορονοντουβρουτζά, χωρίς κανένα κορονοθάνατο, την ίδια στιγμή που εδώ και χρόνια κάποιοι άνθρωποι με καθημερινά προβλήματα τραβιούνται και βασανίζονται. Ξέρουμε κάποιους. Όλοι μας! Είτε είναι φίλοι/ες είτε είναι παπούδια στην ουρά, είτε καθένας και καθεμία από εμάς όταν βρεθήκαμε σε ανάγκη. Στη γαμημένη ουρά σαν κακομοιράκια.

Με το ίδιο θράσος περνάνε στα ψιλά τα στοιχειώδη και οι αριθμοί. Με το ίδιο ακριβώς θράσος το ελληνικό κράτος προετοίμασε σήμερα τους υπηκόους του για χειρότερες μέρες, αναφερόμενο - ΦΕΥ! -  σε εργάτες και εργάτριες.

Με το ίδιο θράσος που οι προηγούμενοι επαίρονται πια ενώ άνοιξαν το δρόμο για την ξεφτίλα...

Δεν είμαστε ήρωες.
Δεν ζητάμε ψίχουλα, θέλουμε όλο το γαμημένο το φουρνάρικο.

Εμείς το φτιάξαμε!


Δευτέρα 13 Απριλίου 2020

Διαγγέλματα

Θα επανέλθουμε αύριο με ενδεικτικούς αριθμούς. Με ένα μικρό δείγμα δημαγωγίας. Αύριο, για να επαναλάβουμε ότι είναι ο Καπιταλισμός και τίποτε παραπάνω. Ούτε καμιά συνωμοσία, ούτε τίποτα τέτοιο. Τα άγια τεχνολογικά, επιστημονικά, βιομηχανικά δισκοπότηρα. Αυτά για τα οποία, όπως λέγαμε με φίλους απόψε, κάποιοι περίεργοι και κάποιες περίεργες μιλούσαν και γράφανε από τις "μέρες της ευδαιμονίας". Το 90, το 00, το 04 και πάει λέγοντας.

Προς το παρόν, επειδή έτσι μας ήρθε:


Για τις μέρες εκείνες, θύμιζαν παρένθεση

λάβαμε από τον Γ.

Νομίζω ότι δε θα ξεχάσω ποτέ πως την πρώτη μέρα υποχρεωτικής ανεργίας έκανε πολλή ζέστη για την εποχή. Μάλιστα θυμάμαι ότι με είχε κάψει ο ήλιος. Είχα περάσει αρκετή ώρα στο δρόμο εκείνο το Σάββατο. Πήγαμε σε μια πολυπληθή για τα δεδομένα της πόλης αντιφασιστική πορεία, εγώ και ένας νάνος δεκατριών μηνών. Μετά κάποιος κόσμος της Μυτιλήνης χαρακτήρισε ανεύθυνους, ηλίθιους και επικίνδυνους τους συμμετέχοντες, εμένα δηλαδή, ο νάνος απαλλάσσεται. Tο πλήθος, σημείωναν, θα έσπερνε τον τρισκατάρατο κωρονοϊό στην κοινωνία του νησιού. Η ιστορία, αμείλικτη όπως πάντα, έναν μήνα μετά, αποδεικνύει ότι αυτή η κριτική ήταν έωλη. Η Λέσβος έχει ελάχιστα θύματα του ιού. Όμως, σε πόσα άραγε ακόμα μέρη του πλανήτη, η καραντίνα εγκαινιάστηκε με μια διαδήλωση;

Τέσσερις εβδομάδες και μισή, καραντίνας. Η Μόρια αποκλεισμένη. Η προκυμαία, εξαιρώντας τις τελευταίες μέρες, θύμιζε μόνιμα Γενάρη. Όντας μια στιγμή παγκόσμιας παράλυσης, απαγόρευσης των μετακινήσεων και ελέγχου του πληθυσμού η ζωή στο νησί μοιάζει πλεονέκτημα. Εδώ, όσες και όσοι φτάσουν είναι μετρημένα, άρα ελέγξιμα κουκιά. Έχω την αίσθηση ότι η αστυνομία είναι ελαστική γιατί η κατάσταση είναι οριοθετημένη. Για να ισχύει βέβαια το πλεονέκτημα συνεπάγεται Χαρτιά, λευκό δέρμα, σπίτι και λεφτά για να ζεις.

Για ένα φίλο που έχει ζήσει τις απαγορεύσεις και την επιτήρηση παλαιότερων εποχών, η τωρινή κατάσταση φαίνεται ως μια καλή ευκαιρία να μάθει ο κόσμος να κινείται στην παρανομία. Σε προσωπικό επίπεδο, όταν ο νάνος με βγάζει βόλτα, η σκέψη ότι μπορεί να μου ζητήσουν στοιχεία και εξηγήσεις κάποιες φορές με αποτρέπει να περπατήσω στην προκυμαία. Τότε μου έρχονται τα λόγια του φίλου και, έστω για το πείραμα, χωρίς χαρτάκι ή sms βγαίνω για περίπατο στα στενά της Χρυσομαλλούσας. Ποντάρω στην αδιαφορία της ΕΛ.ΑΣ για την περιοχή. Δεν έχω πέσει καμιά μέρα έξω.

Αρκετές βόλτες τις κάνω εκεί. Χαζεύω. Ένα κομμάτι γης ανάμεσα στη γραφική, άλλοτε χαώδη άλλοτε ρυθμική, παλιά πόλη της Μυτιλήνης και τα αρχοντικά της Σουράδας. Γη επικλινής ώστε από τα εργατικά της να φαίνεται ευκρινώς η θάλασσα. Εκεί τελειώνει, σβήνει σα μουσικό έργο. Ένα στενό μετά οι μεζονέτες περιφερειακά της Ακαδημίας. Περπατάω μέσα σε μια ακόμα σφραγίδα αρχιτεκτονικής και πολεοδομίας της μεταπολεμικής Ελλάδας, εδώ, στην αιολική γη.

Βλέπω πολλά μπαλκόνια. Σκέφτομαι, η ζωή βρίσκεται πίσω από τις μπαλκονόπορτες. Η απουσία της στο δρόμο, τα έτσι κι αλλιώς απόντα καταστήματα, τα πολλά παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Όλα εντείνουν την αίσθηση μιας πόλης κοιμητήριο.  Η γειτονιά των περαστικών θα έλεγε κανείς. Έρχονται μόνο για ύπνο, έτσι μοιάζει. Ξέρω κόσμο που τη χαρακτηρίζει αδιάφορη, άσχημη, απεχθή, πηγμένη και τσιμεντένια. Η γειτονιά που θυμίζει ηπειρωτική Ελλάδα. Η συνοικία με τα ελάχιστα καφέ και ταβέρνες, των φροντιστηρίων, των απρόσμενων υπηρεσιών και καταστημάτων, των θέσεων πάρκινγκ και του τσιγάρου στο μπαλκόνι. Ζωηρή γειτονιά, στο πάρκο της Ασκληπιού έπαιζε φάση πριν το Χαρδαλιά, ξεχασμένοι οι τοίχοι της από τις αφίσες, ξεχασμένοι οι δρόμοι της από τους κατοίκους.



Αυτές οι μέρες οι άδειες από συμβάντα και κίνηση ταιριάζουν γάντι σε μια βόλτα στη Χρυσομαλλούσα. Ευκαιρία για ενδοσκόπηση, αναλύω το χρόνο σε δραστηριότητες, την ανταλλακτική αξία, περπατάω ανάμεσα σε μπαλκόνια και παράθυρα συλλογίζομαι την αξία του μπαλκονιού για τη ζωή αυτού του τόπου μισό και βάλε αιώνα τώρα. Το μοναδικό μέσο για να θυμούνται οι άνθρωποι των πόλεων, ότι υπάρχει η φύση και οι κανόνες της. Μέσα στην μεγάλη διακοπή βλέπω τη ζωή από έξω. Τη βλέπω σε καραντίνα, πληκτική και ανιαρή ίσως αλλά πλούσια σε περιεχόμενο και ανεξάντλητη, όπως η φαντασία. Βλέπω τις προσόψεις της Χρυσομαλλούσας, σαν να ακούω ξανά τις  λέξεις προστασίας από τον ιό και βαριέμαι ίσως, όμως υπολογίζω τον κόσμο που πέρασε και ζει ακόμα, τρέμω. Πόσα όνειρα; Και αναρωτιέμαι, πώς έχει καταφέρει ο άνθρωπος να θέλει τόσο να βλέπει τη ζωή του από το παράθυρο.


Αυτές οι μέρες μοιάζουν με τη Χρυσομαλλούσα. Η ζωή έχει πάρει το χαρακτήρα αυτού του  τσιμεντένιου λεκέ. Έχει σταματήσει ένα μεγάλο μέρος της οικονομικής δραστηριότητας. Για την ώρα μοιάζει με παρένθεση, όπως οι πολυκατοικίες στη νησιωτική επαρχία. Όσο εξωφρενικό ακούγεται άλλο τόσο λειτουργεί, μια βόλτα στη γειτονιά των διαμερισμάτων, βοηθάει το μυαλό να μελετήσει τη φύση αυτής της, ας το πούμε παρένθεσης στη ζωή.

Με το ένα πόδι.

Αναδημοσίευση από το site sarajevomag.gr

Μέσα σ’ αυτήν την άμεση αντίδραση, την αντίδραση της ζωής, υπάρχει ένα κοινωνικό υποσύνολο που αξίζει ιδιαίτερης προσοχής: οι ηλικιωμένοι, συχνά με «υποκείμενα νοσήματα» που ωστόσο περπατούν ή/και αυτοεξυπηρετούνται… Πρόκειται, υποτίθεται, γι’ εκείνους κι εκείνες που χρησιμοποιούνται σαν άλλοθι για την γενική, καθολική πειθάρχηση. Κι όμως, απανωτά περιστατικά, και όχι μόνο στο ελλαδιστάν, δείχνουν ότι πολλοί ηλικιωμένοι / ες έχουν μια ενδιαφέρουσα «ανοσία»: απέναντι στην «απειλή του θανάτου»…

Δεν είναι καθόλου παράδοξο. Αυτοί κι αυτές που βρίσκονται (από βιολογική έστω άποψη) «στη δύση της ζωής τους», που έχουν κηδέψει φίλους και συγγενείς ακόμα και με λιγότερα χρόνια ζωής, έχουν τον δικό τους εσωτερικό διάλογο και λογαριασμό με την φθορά και τον θάνατο. Και σίγουρα είναι εξοικειωμένοι με την «ιδέα» ότι θα πεθάνουν· μάλλον σύντομα παρά αργά. Περιμένουν, ένδοξα ή άδοξα.

Είναι αυτές οι κοινωνικές φιγούρες που δεν έχουν κανένα παζάρι πια να κάνουν για να αποφύγουν το αναπόφευκτο· και δεν έχουν να ζητήσουν καμμία χάρη απ’ τον «μαύρο άρχοντα» με αντάλλαγμα να στερηθούν τις όποιες χαρές της ζωής απολαμβάνουν ακόμα. Μπορεί να είναι (και συχνά είναι) στριφνοί κι αχώνευτοι στις καθημερινές σχέσεις· γεμάτοι παραξενιές και εμμονές· άκαμπτοι και ισχυρογνώμονες λες και διεκδικούν ακόμα την απόδειξη κάποιας «ορθότητας» που στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα περισσότερο απ’ τις συνήθειές τους· συνήθως αφόρητοι (αν δεν μπορείς “να πας με τα νερά τους”). Αλλά επίσης θέλουν να κάνουν τις βόλτες τους· να χασομερίσουν με συνομίληκους και γείτονες· να σχολιάσουν (και να «θάψουν») ότι θεωρούν ληξιπρόθεσμο δικαίωμά τους· να παίξουν με τα εγγόνιά τους (αν έχουν τέτοια) ή να χαζέψουν τα εγγόνια των γνωστών τους. Αν μπορούσαν να δώσουν έναν ορισμό της «ζωής στη δύση της» θα περιλάμβανε όλα όσα τους απαγορεύει το υγιεινιστικό πραξικόπημα, αυτά και μόνο: τους σκοτώνει για να ζήσουν υποτίθεται!

Αυτοί κι αυτές, προκειμένου για τον θάνατο, δεν θέλουν (ούτε καταδέχονται πια να πιστέψουν) την αθανασία (εντός πολλών εισαγωγικών)· θέλουν, απλά, αν θα ήταν δυνατόν, ένα γρήγορο και χωρίς πόνο τέλος. Και οι χουντικοί του υγιεινισμού τους επιβάλλουν το μαράζι της «προστατευόμενης ζωντανής μούμιας»… Γιατί δεν έχουν όλα τα δίκια του κόσμου να αντιδρούν; Γιατί δεν έχει όλα τα δίκια με το μέρος του αυτός ο όποιος συμβιβασμός τους με τις εσχατιές της ζωής;

Στον αντίποδα ισχυροί υποστηρικτές της υγιεινιστικής δικτατορίας και οι ιδανικότεροι κήρυκες της αλγοριθμικής, ψηφιακής φυλακής, είναι οι … fit! Είναι αυτά τα εκατομμύρια των νέων ή/και μεσήλικων υποχόνδριων, που έχουν για πιο στενή τους φίλη τη νεύρωση για την «καλή υγεία» τους – εννοημένη, φυσικά, σαν οργανικό τμήμα του Εαυτού τους – Κεφάλαιο. Είναι όλοι και όλες που φοβούνται όχι απλά τον θάνατο σαν μη ζωή αλλά επιπλέον όλες τις παραδηλώσεις θανάτου που αγοράζουν μαζί με τα εμπορεύματα· όλες τις παραδηλώσεις της φθοράς που εσωτερικεύουν μαζί με την κατανάλωση. Είναι αυτά τα εκατομμύρια υπηκόων που ήδη φοβούνται τόσο και τόσα πολλά (ανομολόγητα συνήθως) ώστε οι κρίσεις πανικού έχουν γίνει μια μόνιμη postmodern πανδημία… Είναι αυτά τα εκατομμύρια των υποτελών που έχουν γιγαντώσει την εργαστηριακή ιατρική μέσα απ’ τα αλλεπάλληλα τσεκ απ για οτιδήποτε πιθανό ή απίθανο: νομίζουν ότι ο χρόνος χρυσώνεται… Και που, αφού χαπακώνονται έτσι κι αλλιώς για λόγους επιδόσεων, ευχαρίστως θα ντύνονταν με οποιαδήποτε ηλεκτρονική ψηφιακή συσκευή που θα τους εγγυόταν βελτίωση της απόδοσής τους. Είναι αυτοί που θυσιάζουν ακόμα στην “θεϊκή αθανασία” τους…

Για αυτό το είδος ανθρώπων (είναι οι πιο «δυναμικοί» πελάτες / θύματα της 4ης βιομηχανικής επανάστασης) η κεφαλαιοποίηση των φοβιών τους με την μορφή της μεγα-τρομοεκστρατείας covid19 δεν είναι εχθρική αλλά μάλλον ένα είδος ελκυστικής, επιθυμητής μεγα-επένδυσης (που έρχεται απ’ τα πάνω): ο πραγματικός κόσμος είναι γεμάτος αρρώστιες, οπότε μείνε σε μόνιμη άμυνα! Γι’ αυτούς η μορφή-κράτος / γιατρός δεν είναι τυρρανική· είναι, αντίθετα, ο «πατέρας αφέντης» που επιβεβαιώνει ότι έχουν δίκιο όταν δεν ανέχονται ούτε τα χνώτα των άλλων· ή όταν τρώγονται με τα ρούχα τους… Η gigaπανδημία είναι η θεσπέσια gigaλάμψη του “κακού” που αυτοί κι αυτές πάντα ήθελαν να αποφύγουν – στην μικροκλίμακά του, ιδιωτικά… Και φυσικά, επειδή θεωρούν υγεία όχι την ζόρικη, αυτοσυναίσθηση του ζωντανού, αλλά τις εντυπώσεις που αφήνουν σε τρίτους για να εισπράτουν κάποιον έπαινο είναι οι φανατικότεροι πελάτες των «πιστοποιητικών» που θα τους δίνουν οι «ειδικοί» (δηλαδή οι μηχανές) από ‘δω και στο εξής. Στις οθόνες τους. On demand. Θα διαχωρίζονται αμέσως απ’ τους αρρωστιάρηδες…

Η αντίθεση ανάμεσα σ’ αυτές τις δύο κοινωνικές φιγούρες δεν μπορεί να προσδιοριστεί ούτε με την στενή ούτε και με την πιο διευρυμένη έννοια των λέξεων «ταξικός ανταγωνισμός» (ο ηλικιωμένος ζάμπλουτος χαίρει πάντα μεγάλης εκτίμησης, όποια «παραξενιά» κι αν εκδηλώνει: ίσως επειδή έχει «πολλά ν’ αφήσει»…) Σε τελευταία ανάλυση αυτή η αντίθεση θα μπορούσε ίσως να αναλυθεί, ακόμα και σαν σύγκρουση, ανάμεσα σε δύο διαφορετικές ιστορικές φάσεις υπαγωγής των κοινωνιών στο κεφάλαιο και στις νόρμες του. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν εκδηλώνεται διάχυτα, ακόμα και με την βία, ψυχοσυναισθηματική ή και «φυσική».


Δεν είναι η εποχή για τα «τιμημένα γερατιά» της άλλοτε εντόπιας σοσιαλδημοκρατίας!.. Αυτές τις ηλικίες τις ξερνάει ήδη το βιο-πληροφορικό παράδειγμα· δεν πρόκειται να ενταχτούν ποτέ σ’ αυτό (ακόμα κι αν πρόλαβαν να χωθούν στα αντικοινωνικά social media)· δεν έχουν μέλλον· όπως θάλεγε κι ένας πρώην υπουργός «θα πεθάνουν σύντομα»… Είναι ο “παλιός κόσμος” (αν μετρήσετε τα χρόνια προς τα πίσω είναι ο κόσμος της 2ης βιομηχανικής επανάστασης…) που πρέπει να ξεπεραστεί το γρηγορότερο!