Ποιοί φοβούνται να γεράσουν;

 

Λάβαμε

Μεταφρασμένο βίντεο της ομάδας lundi matin (https://lundi.am)

Το κείμενο προέρχεται από το βιβλίο "Επιτήρηση και τιμωρία" του Μισέλ Φουκώ.

Υποτιτλισμός-Προσαρμογή: δυστοπική κομμούνα

Φύλλο 19 (καραντίνα #2)

 πόρτα-πόρτα

για ανάγνωση ΕΔΩ

ΝΤΑΓΙΑΝΑΜΑΝΤΙ (3)

Σιγά σιγά κόσμος και κοσμάκης αντιλαμβάνεται ότι η "χαρωπή δουλειά από το σπίτι" δεν είναι και τόσο χαρωπή. Η ψευδαίσθηση μιας κάποιας ελευθερίας από τον προϊστάμενο μέσω τηλε-εργασίας είναι απλά, ψευδαίσθηση.

Ότι όσο δεν παλεύουμε να κρατήσουμε τα κεκτημένα στους χώρους δουλειάς, τόσο θα χάνουμε (βλ. αλλαγές στο καθεστώς υπερωριών, μειώσεις μισθών, 10ωρη εργασία). Ότι τελικά, όσο ξεχνάμε να διεκδικούμε, τόσο θα μας θάβουν. 

Διαβάστε εδώ, για παράδειγμα, ή εδώ ή εδώ ή εδώ  και ρωτήστε τίποτα φίλους, συναδέλφους, τίποτα deliverάδες, δασκάλους και δασκάλες, τίποτα άνεργους και άνεργες.

Και ας ετοιμαστούμε...

ΝΤΑΓΙΑΝΑΜΑΝΤΙ (2)

 

Από τις σελίδες του κλάξον (χάρτινες ή ψηφιακές) δεν διεκδικήσαμε ποτέ το ρόλο ειδικών ή γιατρών, δεν αμφισβητήσαμε καν την ύπαρξη του κοροντουβρουντζά, προσέξαμε πάρα πολύ πώς μιλήσαμε για τις πραγματικές απώλειες ανθρώπων. 

Εννοείται πως δεν την "γλυτώσαμε" φυσικά. Τα μέσα εξαπάτησης και σύγχυσης έχουν φτιάξει έναν ωραιότατο κοινό χαρακτηρισμό όπου μέσα του πετιούνται συλλήβδην τερατολόγοι φασίστες, συνωμοσιολόγοι τύπου επίπεδης γης, αντιεμβολιαστές, επιστήμονες που αμφισβητούν την κυρίαρχη ρητορική, άνθρωποι και συλλογικότητες που επιμένουν να εκφράζουν αντιρρήσεις. Όλοι, μα όλοι αυτοί είναι ψεκασμένοι/ες. Κι έτσι έχουμε πάλι μια τυπική θεωρία "δύο άκρων" που πολύ όμορφα βολεύει τα αφεντικά. Οι άνθρωποι που σπεύδουν να οικειοποιηθούν τους φορεμένους από πάνω χαρακτηρισμούς ενδύονται το μανδύα της "υπεύθυνης στάσης". Με μια πιο προσεκτική ματιά όμως, με λίγο διάβασμα κι ανάλυση οι διαφορές και οι στοχεύσεις είναι σαφείς. Οι τερατολόγοι/συνωμοσιολάγνοι μια χαρά θολώνουν τα νερά προς όφελος των κερδών και των επιδιώξεων των αφεντικών. Από πού κι ως πού είναι το ίδιο με όσους/ες αμφισβητούν την καθεστηκυία τάξη; Οι οικειοποιούμενοι/ες αυτή τη θεωρία των δύο άκρων κάνουν ένα τραγικό κατ' ημάς λάθος: Ανοίγουν διάπλατα την πόρτα στην κρατική/εργοδοτική/επιχειρηματική αυθαιρεσία.

Από την πλευρά μας, δεν πρόκειται να κάνουμε τους χαζούς. δεν πρόκειται να κατεβάσουμε αμάσητα τα ψέματα που μας πετάνε στα μούτρα, ψέματα που με λίγο ψάξιμο τα βρίσκει ο καθένας/καθεμία. Όχι αμφισβητώντας τον ιό (πάμε πάλι από την αρχή), όχι αμφισβητώντας την ύπαρξη νεκρών. Αμφισβητώντας όμως τα νούμερα που δίνουν οι από πάνω (τι γίνεται τελικά ρε παιδιά με τις διπλές λίστες κρουσμάτων στην ψωροκώσταινα;), αμφισβητώντας τις "καλές προθέσεις" των φαρμακοβιομηχανιών (από πότε μας αγάπησαν;, από πότε ξεχνάμε εγκλήματα του παρελθόντος;),  επισημαίνοντας τη δολιότητα με την οποία αντιμετωπίστηκε από κράτη, επιχειρήσεις και δημαγωγούς η κατάσταση, αμφισβητώντας την κοινωνία ελέγχου, επιτήρησης και εθελοδουλείας που σερβίρει η 4η βιομηχανική επανάσταση, τα κέρδη των αφεντικών και η μεμψιμοιρία των λογή λογής όψιμων συμμάχων τους. Έχουμε γράψει διάφορα εδώ. Μιλάμε για κάποια φοβερή και τρομερή συνωμοσία; Όχι. Είναι απλός, στυγνός καπιταλισμός.

Κι επειδή εμείς είμαστε περιθωριακοί, σας δίνουμε τα παρακάτω από ανθρώπους που μόνο γι αυτό δεν μπορούν να κατηγορηθούν. Δεν θα σχολιάσουμε τίποτα, δεν θα διευκρινίσουμε πού συμφωνούμε και πού όχι. Απλώς, ψάχνοντας τα βρήκαμε. Επειδή ρωτάμε. Όσο μπορούμε.

1. Η καθηγήτρια Γενετικής Alexandra Henrion Caude λέει τα παρακάτω:

2 Συνέντευξη του Δημήτρη Κούβελα, καθηγητή – διευθυντή του Εργαστηρίου Κλινικής Φαρμακολογίας στο ΑΠΘ στον real fm για τη θεραπεία  και το εμβόλιο: ΕΔΩ

3. Ένα podcast του Χατζηστεφάνου (info-war) για τις πατέντες των φαρμακοβιομηχανιών: ΕΔΩ

Θα επανέλθουμε. Χωρίς να παριστάνουμε τίποτα. 

ΝΤΑΓΙΑΝΑΜΑΝΤΙ (1)

Τα καθημερινά τρομοδελτία ειδήσεων, τα τρομοδιαγγέλματα, οι παλινωδίες, τα ωμά ψέματα σε σχέση με τον κορονοντουβρουντζά, οι καραντίνες, οι διαγκωνισμοί μεταξύ φαρμακοβιομηχανιών για το εμβόλιο, η κατάργηση όσων ξέραμε ως δικαιωμάτων κι ελευθεριών στα εργασιακά, στην καθημερινότητα, στις σχέσεις μας, η ωμή καταστολή (όχι μόνο στα μέρη μας) σηματοδοτούν την πολυθρύλητη "νέα κανονικότητα" 

Να, μερικές εκφάνσεις της:

Η Carolyn, δεξιά, αγκαλιάζει τη μητέρα της, Susan Watts, στο Guelph του Οντάριο, στις 16 Μαΐου. Αποφεύγουν την άμεση επαφή χρησιμοποιώντας το "γάντι αγκαλιάς" που δημιούργησε η Carolyn και ο σύζυγός της, Andrew, ως δώρο για τη γιορτή της μητέρας. Από πλαστικό μουσαμά με τέσσερα προσαρτημένα μανίκια.

Δασκάλες στην Βαρκελώνη προσπαθούν να χωρίσουν παιδάκια που προσπαθούν ν' αγκαλιαστούν.

Επίδειξη δείπνου κάτω από πλαστικές ασπίδες σε  εστιατόριο του Παρισιού. 

Κάποιες άλλες εκφάνσεις αυτής της "νέας κανονικότητας" τις είδαμε στις 17 Νοέμβρη καθώς και στις 6 Δεκέμβρη. Δεν χρειάζεται να επεκταθούμε ε;

Από την πρωτοβουλία ανειδίκευτων γιατρών Λέσβου

ΤΟ ΕΣΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ

Τις τελευταίες εβδομάδες, με την αύξηση των διασωληνωμένων και των θανάτων από COVID-19 και την ολοένα πιο ασφυκτική κατάσταση στις δομές υγείας, παρατηρούμε την παντελή έλλειψη υγειονομικών κριτηρίων στις αποφάσεις της κυβέρνησης. Η απόφαση του Υπουργείου Υγείας για ανάκληση των αδειών όλων των εργαζομένων στο ΕΣΥ, λίγες μέρες πριν την επιβολή καθολικού lockdown, προηγήθηκε της πιο πρόσφατης πρότασης της κυβέρνησης, να στελεχωθεί προσωρινά το ΕΣΥ από ιδιώτες ιατρούς, (οι οποίοι πέραν της παχυλής αμοιβής που θα λάβουν, θα διατηρήσουν παράλληλα και το δικαίωμα ιδιώτευσης), απαξιώνοντας τη θέση και τα αιτήματα των εργαζόμενων ιατρών του δημοσίου και την ανάγκη για ένα μόνιμα και επαρκώς στελεχωμένο σύστημα δημόσιας υγείας. Ταυτόχρονα, λαμβάνονται και άλλες εξίσου επικίνδυνες αποφάσεις- πασαλείμματα, όπως η παράταση της εργασίας των συναδέλφων μας που θα έβγαιναν στη σύνταξη για ακόμα ένα 6μηνο, καθώς και η απόσπαση προσωπικού από την πρωτοβάθμια περίθαλψη προς την τριτοβάθμια ανά την επικράτεια. Την ίδια στιγμή που τελειώνουν τα τεστ στα νοσοκομεία, τα ΜΜΕ προβάλλουν εικόνες συνεχούς επιδημιολογικής επιτήρησης με δειγματοληψίες σε πλατείες, ενώ παράλληλα η αναγγελία για προσλήψεις 300 εντατικολόγων, στην πραγματικότητα αφορά τη μετακίνηση γιατρών που ήδη στελεχώνουν το ΕΣΥ. Η υποσχόμενη ενίσχυση των δημόσιων νοσοκομείων (κλίνες, ΜΑΠ, προσωπικό, ΜΕΘ) είναι κάτι που περιμένουμε να δούμε παρ’ όλη την αργοπορία, χωρίς αυτό να καλύπτει τα κενά του ΕΣΥ που ως εργαζόμενα άτομα είτε ασθενείς βιώνουμε καθημερινά, και τώρα αλλά και πριν την έλευση της πανδημίας.

Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής είναι ήδη ορατά και αφορούν την περαιτέρω αποσάρθρωση της πρωτοβάθμιας υγείας αλλά και τομέων που δεν αφορούν άμεσα τον COVID-19. Αυτό συμβαίνει μέσω της υποστελέχωσης – μετακίνησης προσωπικού, και μέσω του ακόμα μεγαλύτερου περιορισμού της προσβασιμότητας στις δομές υγείας. Συγκεκριμένα, στο νησί της Λέσβου, το Κέντρο Υγείας Μυτιλήνης υπολειτουργεί, με 5 γιατρούς να έχουν αποσπαστεί στο Νοσοκομείο. Ταυτόχρονα, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι μετανάστ(ρι)ες, που αποτελούν μια πληθυσμιακή ομάδα που πλήττεται ακόμα περισσότερο από τον λοιπό πληθυσμό, παραμένουν ακόμα, χωρίς διακοπή από το πρώτο lockdown, σε απομόνωση και απομακρυσμένοι/ες από τις δομές υγείας, πέραν ελαχίστων επειγουσών περιπτώσεων. Παράλληλα, βλέπουμε την απόφαση για αναβολή των τακτικών χειρουργείων με μόνη λογική εξήγηση τη δέσμευση προσωπικού και κλινών για τις ανάγκες της πανδημίας, κάτι που άμεσα οδηγεί στη μετατροπή του δημοσίου συστήματος υγείας σε σύστημα αντιμετώπισης μιας νόσου ενώ έμμεσα στέλνει όσους/ες ασθενείς μπορούν να απευθυνθούν σε ιδιωτικά κέντρα και όλους τους υπόλοιπους στα σπίτια του να αναζητά ατομικές λύσεις. Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, λοιπόν, η κυβέρνηση έρχεται να υποβαθμίσει ακόμα περισσότερο την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας, ωθώντας για μια ακόμη φορά στα όριά τους, τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους σε αυτές, στερώντας μας τις άδειες που δικαιούμαστε και επιβάλλοντάς μας εξαντλητικά ωράρια.

Και ενώ η κυβέρνηση αφήνει το ΕΣΥ να καταρρέει, για μια ακόμα φορά το μόνο μέτρο που επιλέγει να εφαρμόσει για την εξάλειψη την πανδημίας είναι το lockdown, ένα αμφισβητήσιμο μέτρο καθώς στηρίζεται σε πολιτικά κριτήρια και όχι υγειονομικά. Ενώ στο 1ο lockdown το επιχείρημα ήταν η ανετοιμότητα του ΕΣΥ, φτάνουμε στο 2ο και το ΕΣΥ παραμένει εξίσου ανοχύρωτο. Κυβέρνηση και κράτος αποφασίζουν να καταπολεμήσουν την πανδημία με τον εκφοβισμό των πολιτών, ρίχνωντας τους το μπαλάκι της «ατομικής ευθύνης». Ο συνωστισμός όμως στα εργοστάσια, στις φυλακές, στα καμπ, στα γηροκομεία αλλά και στα ΜΜΜ εντείνεται και παραμένει επικίνδυνος και ταξικά χρωματισμένος.

Την ίδια στιγμή βέβαια γινόμαστε μάρτυρες ενός πρωτοφανούς -σε ποσότητα και συχνότητα- καιροσκοπισμού από μεριάς κράτους, που στο όνομα της πανδημίας δεν χάνει την ευκαιρία να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του ίδιου αλλά και του κεφαλαίου. Προς αυτή την κατεύθυνση είδαμε να ψηφίζονται τα τελευταία αντεργατικά νομοσχέδια (κατάργηση 8ωρου – κυριακάτικης αργίας – απλήρωτες υπερωρίες – ποινικοποίηση απεργιών), το (αντι-) περιβαλλοντικό νομοσχέδιο, που διευκολύνει «επενδύσεις» - εκτρώματα στα πρότυπα των εξορύξεων στη Χαλκιδική, τον πτωχευτικό κώδικα. Εκεί που πρέπει να σταθούμε, όμως, είναι η επέκταση του δόγματος τάξη - ασφάλεια σε κάθε επίπεδο του κοινωνικού γίγνεσθαι. Οι χιλιάδες προσλήψεις στα σώματα ασφαλείας, τα υπέρογκα ποσά σε εξοπλισμό καθώς και η ενίσχυση του ρόλου στρατού και αστυνομίας μπορεί να φαίνονται αντιφατικά με την ανυπαρξία οποιασδήποτε στήριξης στο δημόσιο σύστημα υγείας, δείχνουν, όμως και τις πραγματικές προθέσεις του κράτους. Κι αυτές δεν είναι άλλες από το να ενισχύσει τη θέση του απέναντι σε ορατότατους εχθρούς του, εντός και εκτός των συνόρων. Σε αυτή την κατεύθυνση βλέπουμε τα καλέσματα για εθνική ενότητα και ομοψυχία, ωσάν ο ιός να έχει εξαλείψει τις όποιες κοινωνικές ανισότητες και ταξικές διαφορές.

Επειδή, όμως, ανισότητες και διαφορές δεν έχουν εξαλειφθεί αλλά εντείνονται, κι επειδή η δημόσια δωρεάν και ποιοτική υγεία δεν είναι εμπόρευμα που ποσοτικοποιείται και πωλείται αναλόγως, αλλά κοινωνικό αγαθό, δεν θα δεχτούμε να βάλουμε πλάτη σε καμία πολιτική που δεν εξασφαλίζει υγεία δημόσια, προσβάσιμη και ικανή να καλύπτει τις όποιες ανάγκες.

 Διεκδικούμε:

-Δημόσια δωρεάν ποιοτική υγεία, προσβάσιμη σε όλες/ους/α

-Ενίσχυση του ΕΣΥ (μαζικές προσλήψεις, μονιμοποίηση επικουρικών/συμβασιούχων, άρση αναστολής αδειών υγειονομικών, επίταξη κλινών ΜΕΘ, μαζικά τεστ, ΜΑΠ)

-Επαρκή μέριμνα για την προστασία των ευάλωτων ομάδων απέναντι στον κορωναιό

-Ελεύθερη μετακίνηση των μεταναστ(ρι)ών με ένταξη στον κοινωνικό ιστό και επαρκή πρόσβαση στην περίθαλψη

-Άμεση απόσυρση του νέου αντεργατικού νομοσχεδίου

Στις 2/12/2020

 Ο πνιγμός δύο ανθρώπων στον Παληό στις 2 Δεκεμβρίου ήρθε να υπενθυμίσει εμφατικά αυτό που δεν σταμάτησε στιγμή να συμβαίνει. Το γεγονός ότι τέτοια γεγονότα έχουν μειωθεί στα νερά του Αιγαίου σε σχέση με περασμένα χρόνια δεν παραγράφει ότι ναυάγια και πνιγμοί συμβαίνουν κάθε μέρα σε άλλα σημεία του χάρτη της Μεσογείου. Οι διαδρομές μπορεί να αλλάζουν ανάλογα με τους συσχετισμούς αλλά  ανθρώπινες ζωές χάνονται. Και για όσους/ες πουν "αυτά είναι μακριά", θα υπενθυμίσουμε πώς απαντάει η Ιστορία σ' όσους/ες έχουν πει με αυταρέσκεια "αυτά συμβαίνουν σε άλλους". 

Η επίρριψη ευθυνών που καταλογίζουν η μία στην άλλη οι δύο πλευρές του Αιγαίου για τις τραγωδίες, αποτελεί ωμή, κυνική, απάνθρωπη επιβεβαίωση του στυγνού προσώπου του καπιταλισμού και των κρατών του. Η εργαλειοποίηση ανθρώπων που ξεριζώθηκαν με ευθύνη των αφεντικών του δυτικού κόσμου, οι θάνατοι αυτών των ανθρώπων, η απάθεια μπροστά σε διαρκή εγκλήματα προσπαθούν να βρουν ανθρωπιστικά προπετάσματα καπνού με διακηρύξεις που υπόσχονται "πιο ανθρώπινες" συνθήκες εγκλεισμού. Σαν αυτές που "πρεσβεύει" το μνημόνιο συνεργασίας για τη νέα δομή στη Λέσβο. Το αίσχος των στρατοπέδων προσπαθεί να φορέσει στολίδια, σαν τα χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια των άδειων πόλεων.

Το αίτημα για καμία δομή εγκλεισμού δεν μπορεί παρά να συνοδεύεται από την απαίτηση για ελεύθερη μετακίνηση και μάχη ενάντια στο μισανθρωπισμό, τη μισαλλοδοξία και τη φασιστική τερατολογία. Οι υγιείς κοινωνικές δυνάμεις των δύο πλευρών του Αιγαίου το γνωρίζουν αυτό καλά.

Nosferatu