οι στίχοι μου

 Ποίηση Κώστα Καρυωτάκη.

Απόδοση: Ωχρά Σπειροχαίτη.

Μαρξισμός και κρίση στη σύγχρονη Βιολογία

 Το κείμενο  αυτό μεταφράστηκε από το Κλάξον στη Μυτιλήνη τον Ιανουάριο του 2021. Γράφτηκε από τον βιοτεχνολόγο Nafis Hassan του αμερικανικού πανεπιστημίου του Turft και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Journal of Biological Sciences (vol.3, no 2, pp 40 – 53) τον Δεκέμβριο του ’19. Πριν την έλευση του κοροντουβρουτζά. 

Γιατί μεταφράστηκε; Απλά, επειδή έχουμε βαρεθεί να ακούμε μεγαλοσχήμονες που προωθούν το νέο ιερατείο της επιστήμης, αυτής που μας κουνάει πια το δάχτυλο μαζί με υπουργούς, αφεντικά, ΜΜΕ και social media. Επειδή μας φάνηκε ενδιαφέρον το γεγονός ότι υπάρχει κριτική σ’ αυτά τα ιερατεία από άλλους επιστήμονες. Επειδή σ’ όλη αυτή τη συνθήκη που ζούμε με τις καραντίνες υπάρχει το χρέος της κριτικής.  Επειδή στο κείμενο αυτό μπαίνει το ζήτημα της επιστήμης για τους «από κάτω» σε αντίθεση με την επιστήμη των «από πάνω» που δεν επιδέχονται αμφισβήτησης. Επειδή, τέλος, έχει αρκετό ενδιαφέρον κι αξίζει τον κόπο.

Παραθέτουμε το πρωτότυπο για το τέλος της δημοσίευσης του Hassan, δηλαδή τις αναφορές του (references) στις τελευταίες σελίδες, οι οποίες αποτελούν υλικό προς διερεύνηση: ΕΔΩ

για διάβασμα, κλικ στο εξώφυλλο

...

 

Λεφτά! (3)

Θυμάστε τις κακές ΜΚΟ που έδιωχναν δημαρχαίοι, περιφερειάρχες, λεβέντες μπατριώτες και διάφορα συμφύρματα; Κάτι εθελοντές που φάγανε ξύλο γιατί μοιράζανε φαγητά σε μετανάστες/πρόσφυγες ή σώζανε ζωές στις ακτές και τα ιατρεία; Απ' ό,τι φαίνεται όλοι και όλες αυτές είναι κακά παιδιά που μας επιβουλεύονται. Υπάρχουν όμως και καλές περιπτώσεις, οι οποίες μπορεί να μην προσφέρουν τίποτα αλλά αποτελούν χρυσωρυχεία. 

Ξέρουμε ότι θα υπάρξουν επερωτήσεις στη βουλή, διάφοροι θα πέσουν από τα σύννεφα και άλλα τέτοια και η μάσα θα συνεχιστεί όπως και η απύθμενη βλακεία... Ιδού, όπως καταγράφονται κάποια πραγματάκια στις σελίδες wearesolomon.com, και lesvosnews.net.

Αντιγράφουμε:

Για την ακρίβεια, μέχρι και πριν από λίγο καιρό, η Hopeland δεν είχε καν ιστοσελίδα. Να τι εμφανιζόταν στην οθόνη του υπολογιστή μας τον περασμένο Οκτώβριο, όταν πληκτρολογούσαμε την ίδια ηλεκτρονική διεύθυνση.

Η αναφορά στον Οκτώβριο του 2020 δεν είναι τυχαία: πρόκειται για το διάστημα, κατά το οποίο η κυβέρνηση ανέθεσε στην έως τότε άγνωστη ΜΚΟ, και δίχως καμία προϋπηρεσία στο χώρο του προσφυγικού, τη στέγαση περίπου 1.000 προσφύγων και αιτούντων άσυλο μέσω του προγράμματος ESTIA II.

Τι διέθετε τότε η Hopeland; Η απάντηση είναι μόνο μια σελίδα στο Facebook, η οποία όμως είχε δημιουργηθεί μόλις λίγες ημέρες νωρίτερα, στις 13 Οκτωβρίου, και ως εκ τούτου είχε likes που κυριολεκτικά μπορούσαν να μετρηθούν στα δάχτυλα των χεριών.

Στη σελίδα δεν αναγραφόταν κάποια διεύθυνση, παρά μόνο ένας σταθερός αριθμός τηλεφώνου Αττικής και ένα email. Όταν βάλαμε τον τηλεφωνικό αριθμό σε μια πλατφόρμα αναζήτησης, εμφανιζόταν να ανήκει σε ένα γραφείο τελετών στο Ψυχικό. Και όταν καλέσαμε επανειλημμένα τον αριθμό, σε μια προσπάθεια να έρθουμε σε επαφή με τη διοίκηση της ΜΚΟ στα πλαίσια του ρεπορτάζ, δεν απάντησε ποτέ κανείς.

.....

Γιατί όμως μας ενδιαφέρει η Hopeland τόσο, ώστε να αναζητούμε επίμονα τρόπους επικοινωνίας μαζί της τον Οκτώβριο του 2020 και να δημοσιεύουμε ένα ρεπορτάζ για αυτήν τρεις μήνες αργότερα;

Θα μπορούσε να απαντήσει κανείς πως το δημοσιογραφικό ενδιαφέρον εκκινεί πρώτα απ’ όλα από τη διαπίστωση, πως μια κατά τα προηγούμενα χρόνια άγνωστη, και δίχως κανένα απολύτως έργο ΜΚΟ, επιλέγεται από την ελληνική κυβέρνηση που κατά τα άλλα είναι γνωστή για την επικριτική στάση της απέναντι στις ΜΚΟ, ώστε να συμβληθεί μαζί της.

Θα μπορούσαμε επίσης να υποστηρίξουμε πως το ενδιαφέρον αυξάνεται, εάν αναλογιστεί κανείς πως η Hopeland, που σύμφωνα με τα οικονομικά της στοιχεία το 2019 είχε μηδενικό κύκλο εργασιών και 497,60 ευρώ ταμειακά διαθέσιμα, αναμένεται να λάβει μέσω της σύμβασής της με το ελληνικό κράτος συνολικά τουλάχιστον 6,5 εκατ. ευρώ μέσα σε δύο χρόνια.

Ακόμη περισσότερο, όμως, η περίπτωση της Hopeland αποτελεί το ιδανικό παράδειγμα προκειμένου να αναδειχθεί ένα κομβικό ζήτημα που διαπερνά την έως τώρα διαχείριση του προσφυγικού από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, τον τελευταίο ενάμιση χρόνο που βρίσκεται στην εξουσία.

Κι αυτό γιατί προσφέρει τη δυνατότητα να καταδειχθεί πως, παρά τις συχνές εξαγγελίες για επιβολή «ελέγχου» στις «κακές» ΜΚΟ από την ελληνική κυβέρνηση, η πραγματικότητα είναι πως το ίδιο το υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου αναθέτει συμβάσεις εκατομμυρίων σε αμφιλεγόμενες ΜΚΟ, ενίοτε μάλιστα παρακάμπτοντας τις προϋποθέσεις που το ίδιο έχει θέσει.

Σε συνδυασμό με τον έλεγχο του προγράμματος ESTIA II από το ίδιο και όχι την Ύπατη Αρμοστεία από τη νέα χρόνια, και την έγκριση χρηματοδότησης ύψους 125 εκατ. ευρώ γι’ αυτό από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, δημιουργείται μια συνθήκη που πιθανόν οδηγεί σε συνειρμούς ότι πραγματικός σκοπός δεν είναι όντως ο «έλεγχος» των ΜΚΟ, αλλά η διαμόρφωση του πεδίου ώστε να δημιουργηθεί χώρος δραστηριοποίησης για άλλες οργανώσεις.

Ολόκληρα τα άρθρα εδώ κι εδώ

Λεφτά! (2)

 Πέντε και κάτι ψιλά μύρια ευρώ πήρε η ΑΚΤΩΡ ΑΤΕ για αντιμετώπιση άμεσων προβλημάτων στον καταυλισμό προσφύγων και μεταναστών στο Καρά Τεπέ της Λέσβου τα οποία σέρνονται μέχρι να βγει ο χειμώνας. Έχει υπάρξει κάποια "βελτίωση" όπως την είδε η η Αναπληρώτρια Διευθύντρια της Γενικής Διεύθυνσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Μεταναστευτικό (DG Home), Μπεάτε Γκμίντερ; Καμία. Γιατί;

Αντιγράφουμε από τη σελίδα astraparis της Χίου χωρίς  περαιτέρω δικά μας σχόλια:

Κι ενώ στόχος της ήταν αυτός ακριβώς, δηλαδή να αντιμετωπισθούν τα προβλήματα εν όψει του χειμώνα, τελικά ο εργολάβος θα φτάσει στην άνοιξη για να έχει ολοκληρώσει τις εργασίες, που θα κοστίσουν περίπου 5,2 εκατ. ευρώ.

Το έργο, που είχε ανατεθεί από τον υπουργό Μετανάστευσης και Ασύλου κ. Νότη Μηταράκη στις 16 Οκτωβρίου 2020 και υπεγράφη η σύμβαση στις 23 Οκτωβρίου 2020 είχε προθεσμία περάτωσης 2,5 μήνες, δηλαδή στις 7 Ιανουαρίου 2021.

Ωστόσο, σήμερα Δευτέρα, 11 Ιανουαρίου 2021, αναρτήθηκε στην Διαύγεια η από 4.1.2021 απόφαση του γενικού γραμματέα Μεταναστευτικής Πολιτικής κ. Πάτροκλου Γεωργιάδη, με την οποία ικανοποιείται σχετικό αίτημα της ΑΚΤΩΡ ΑΤΕ και η προθεσμία ολοκλήρωσης του έργου παρατείνεται έως την 23η Μαρτίου 2021, «καθότι η καθυστέρηση δεν οφείλεται σε αποκλειστική υπαιτιότητα του αναδόχου».

Έτσι, διπλασιάζεται ο χρόνος ολοκλήρωσης των εργασιών, τα επείγοντα έργα του χειμώνα πάνε μέχρι την άνοιξη και οι διαμένοντες στην δομή θα έχουν να αντιμετωπίσουν κατά το αμέσως επόμενο διάστημα οποιεσδήποτε κακές καιρικές συνθήκες υποτίθεται ότι θα αποσοβούσε η υπόψη εργολαβία των 5,2 εκατ. ευρώ.

Λεφτά! (1)

«Βελτιωμένη εμφανώς η κατάσταση στα ελληνικά νησιά και κυρίως σε Λέσβο, Κω και Λέρο»

Αυτό δήλωσε χτες 27/1/2021 η Αναπληρώτρια Διευθύντρια της Γενικής Διεύθυνσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Μεταναστευτικό (DG Home), Μπεάτε Γκμίντερ, στην αρμόδια επιτροπή του ευρωκοινοβουλίου. Δεν θα αναφερθούμε στις απάνθρωπες συνθήκες που επικρατούν στον Καρά Τεπέ (ιδιαίτερα το χειμώνα), υπάρχει πλήθος δημοσιευμάτων και καταγγελιών. Θα σταθούμε μόνο σε κάποια οικονομικά μεγέθη, φαγοπότι δηλαδή χτισμένο στη δυστυχία.

Έχουμε αναφερθεί πρόσφατα στη ομάδα "Moria Corona Awareness Team" . Έκαναν σήμερα το εύλογο ερώτημα: με τόσα λεφτά που έχουν δοθεί για το μεταναστευτικό, για ποιό λόγο δεν έχουν τα στοιχειώδη για ν' αντιμετωπίσουν το κρύο. κουβέρτες, θερμάστρες, ρεύμα.

Ας ρίξουμε μια ματιά στο πόσα φράγκα έχουν λάβει οι ελληνικές κυβερνήσεις από το 2015 ως σήμερα σύμφωνα με την τελευταία ενημέρωση του "Mananging migration" της ευρωπαϊκής επιτροπής. Αυτά τα τρία και κάτι ψιλά δις. διανεμήθηκαν όπως όλοι/ες ξέρουμε στη βάση της κάλυψης βασικών, ανθρώπινων αναγκών. Ε; Μπα... Το δόγμα που λέει ότι όσο περισσότερο βασανίζεις/εξευτελίζεις ανθρώπους, τόσο λιγότερο θα μεταναστεύουν καλά κρατεί. Τα καπιταλιστικά κέντρα εξακολουθούν να ταπεινώνουν ή και να σκοτώνουν ανθρώπους νομίζοντας ότι θα τερματίσουν τη μετανάστευση, δημιουργώντας ασταμάτητα αυτούς ακριβώς τους λόγους που τη δημιουργούν. Ταυτόχρονα διάφοροι κερδίζουν πακτωλό από τη διαχείριση. Από μεγαλοεπιχειρηματίες μέχρι ντόπιους μπατριώτες κυνηγούς "λάθρο" που από τη μια κρατάνε παλούκια κι από την άλλη δεσμίδες χαρτονομισμάτων. Στο παρακάτω αρχείο θα δείτε κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία όπως δημοσιεύτηκαν για τον Ιανουάριο του 2021. Θα δείτε για παράδειγμα (στους πίνακες της 2ης σελίδας) πως τη μερίδα του λέοντος έχουν παραλάβει τα υπουργεία μετανάστευσης και εθνικής άμυνας. Κάντε κλικ στην εικόνα.

 Και, βέβαια, δεν υπάρχουν λεφτά για νερό, ρεύμα, θέρμανση...

Λάβαμε

 Επειδή οι πρόσφυγες-μετανάστες εξαθλιώνονται ΑΚΟΜΗ εγκλωβισμένοι μέσα σε λασπωμένα στρατόπεδα και επειδή τα παιδιά τους ΑΚΟΜΗ δεν έχουν πάει στο σχολείο σας κάνουμε:

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ –ΣΥΖΗΤΗΣΗ

Η Συνέλευση Ενάντια σε Εγκλεισμούς και Αποκλεισμούς την Κυριακή 31/01 και ώρα 18:30 μ.μ διοργανώνει διαδικτυακή εκδήλωση - συζήτηση με θέμα:

«Παιδιά πρόσφυγες στην Ελλάδα: πολιτικές αποκλεισμού στην εκπαίδευση»,

με ομιλητές - τριες εκπαιδευτικούς και νεαρούς/-ές πρόσφυγες.
 
Η επονομαζόμενη «προσφυγική κρίση» αποτελεί στην ουσία μια κρίση υποδοχής και διαχείρισης του προσφυγικού-μεταναστευτικού ζητήματος σε τοπικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Σ’ αυτό το πλαίσιο, οι πρόσφυγες-μετανάστες  γίνονται ορατοί μόνο ως πρόβλημα στο δημόσιο λόγο, ενώ ποινικοποιούνται η διάσωση, η φιλοξενία και η αλληλεγγύη.

Απέναντι στην πολιτική που κατασκευάζει ευάλωτα παιδιά και μεθοδεύει τη διάρρηξη των σχέσεων προσφύγων και μεταναστών με τις τοπικές κοινωνίες, ζητάμε ισότιμη πρόσβαση στην εκπαίδευση, στην περίθαλψη και σε όλα τα δημόσια αγαθά για όλα τα παιδιά, ανοιχτά σχολεία με δια ζώσης συνεκπαίδευση, και δεν συναινούμε στην κανονικοποίηση της τηλεκπαίδευσης.
 
Για να παρακολουθήσετε την εκδήλωση σε ζωντανή αναμετάδοση ακολουθήστε την σελίδα της Συνέλευσης στο fb:
https://www.facebook.com/Συνέλευση-Ενάντια-σε-Εγκλεισμούς-κι-Αποκλεισμούς-105332938233789.   

Στη συζήτηση εντός της πλατφόρμας zoom θα μπορέσουν να φιλοξενηθούν τα πρώτα 100 άτομα που θα συνδεθούν στον παρακάτω σύνδεσμο:
https://us02web.zoom.us/j/81328912508?pwd=NWJ2VnB3cy9qSC80VlJ3KzFXNldtUT09
Meeting ID: 813 2891 2508
Passcode: 784758
 
Συνέλευση Ενάντια σε Εγκλεισμούς και Αποκλεισμούς.

Μα τί καλοί άνθρωποι!

 Στις 29 Ιανουαρίου τελειώνουν οι φετινές εργασίες του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (World Economic Forum) στο χωριουδάκι που λέγεται Davos (Νταβός). Το μέρος αυτό ίσως κάτι θυμίζει σε παλαιότερες ηλικίες. Όταν, ας πούμε, το χωριουδάκι αυτό στις Ελβετικές Άλπεις επιλέχτηκε ως safe place για να στεγάζει κάθε χρόνο τις εργασίες του WEF. Όταν, ας πούμε κάποιοι/ες από "κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης" κατά κάποιον τρόπο επαίρονταν ότι ανάγκασαν τους ισχυρούς της γης να "απομονωθούν στο Νταβός" χεσμένοι από το φόβο τους...

Οι εργασίες των από πάνω ξεκίνησαν στις 25 του τρέχοντος μήνα. Αυτοί είχαν την καλοσύνη να μας προειδοποιήσουν για όλα τα δεινά που επιφέρει ο σύγχρονος τρόπος ζωής, το κυνήγι του κέρδους, η πανδημία, οι ανεύθυνες ατομικές επιλογές, το λιώσιμο των πάγων, οι πορδές των αγελάδων κι άλλα πολύ ενδιαφέροντα. 

Με το συμπάθειο, αλλά θα έπρεπε να ευχαριστήσουν από καρδιάς όσο κόσμο με "καλές προθέσεις" υπερασπίστηκε εξαρχής τα υγειονομιστικά πραξικοπήματα με τη σημαία της "υπεύθυνης πολιτικής στάσης". Αυτής ντε, που έλεγε "θα τα πούμε μετά τον κορονοντουβρουτζά" ή της άλλης της αηδιαστικά αδιάβαστης που αναθεμάτιζε κάθε εργατική κριτική στοιχειοθετώντας  από το πουθενά το αμίμητο "ο καπιταλισμός θα φάει τώρα τον εαυτό του". Με τί; Με απαγορεύσεις; Πάνω σε ποιά ανάλυση; Σ' αυτή που δεν καταλαβαίνει τις ενδοκαπιταλιστικές συγκρούσεις εις βάρος μας;

Δε βαριέσαι... 

Απολαύστε στο βίντεο (ένα από τα πολλά των "αυτοεξορισθέντων" αφεντικών) το μεγαλείο ευαισθησίας για τα δεινά της ανθρωπότητας. Μετά, ας ζητήσουμε όλοι και όλες μαζί περισσότερα περιοριστικά μέτρα, χαμηλότερους μισθούς (ή καθόλου- υπάρχει άλλωστε και η ξεφτίλα του εγγυημένου εισοδήματος), 10ωρη εργασία, πιστοποιητικά εμβολιασμού, ψηφιακό φακέλωμα, παλαμάκια σε μπαλκόνια, ωμή καταδίκη κάθε βίαιου κοινωνικού ξεσπάσματος ως παραστρατημένου.

Μια χαρά περνάει ο καπιταλισμός και μας κάνει πλάκα. 

Διαφημίζεται.

Μεταξύ Karoshi και Surplus

 

Η μετάφραση αυτού του κειμένου αναδημοσιεύεται από το site redscarves.net (κόκκινα μαντήλια). 

Εξηγούν: 

Το κείμενο αυτό αποτελεί κεφάλαιο του τεύχους «DISRUPT! – Αντίσταση στην τεχνολογική επίθεση» (DISRUPT! – Widerstand gegen den technologischen Angriff) που εκδόθηκε τον Οκτώβρη του 2017 από την γερμανική ομάδα capulcu. Τα μέλη της capulcu αυτοχαρακτηρίζονται ως τεχνολογικοί ακτιβιστές (hacktivists) που συγκροτήθηκαν ως capulcu το 2013 αποκτώντας αναφορές στις τουρκικές διαμαρτυρίες στην Ινσταμπούλ που διαδραματίζονταν εκείνη την περίοδο και δραστηριοποιούνται έκτοτε μέσα από έντυπα και εκδηλώσεις. Το συγκεκριμένο κείμενο στοχεύει να θίξει το ζήτημα της τεχνολογικής ανεργίας λόγω των αναδιαρθρώσεων της 4ης βιομηχανικής επανάστασης και για να το κάνει αυτό επιχειρεί και καταφέρνει να παρουσιάσει με σύντομο αλλά περιεκτικό τρόπο ένα πανόραμα των σύγχρονων τάσεων της εκμετάλλευσης της εργασίας – από τα μαζικά εργοστάσια-κάτεργα στην Ασία μέχρι τις πλέον ευέλικτες μορφές απασχόλησης όπως το crowd working και ό,τι αυτές συνεπάγονται. Ασχέτως με την άποψη που μπορεί να έχει (ή να μην έχει) ο καθένας και η καθεμιά για το ζήτημα της τεχνολογικής ανεργίας, ο εύστοχος τρόπος με τον οποίο παρουσιάζονται οι σύγχρονες τεχνικές των αφεντικών για τον έλεγχο της εργασίας μέσα από συμμετοχικές διαδικασίες αυτό-αξιολόγησης ήταν για μας αρκετός λόγος για να το μεταφράσουμε και να το μοιραστούμε.

Τίτλος πρωτότυπου: «Zwischen Karoshi und Surplus. Zukunft der Arbeit und Nichtarbeit». Πηγή: capulcu.blackblogs.org

Το κείμενο ΕΔΩ

Απαγόρευση συναθροίσεων. Στις 6 το πρωί.

 

«Ω, ευγενικοί μου άνθρωποι, η ζωή είναι σύντομη… Αν ζούμε, ζούμε για να πατήσουμε πάνω στα κεφάλια των βασιλιάδων…» 

Έχουμε ετοιμαστεί; Έχουμε βάλει τα καλά μας για τις μέρες που πρέπει να απαντήσουμε;

 "Χρειάστηκαν εκατομμύρια χρόνια για

να σταθεί ο άνθρωπος στα δυο του πόδια.

Δεν θα τον γυρίσω πάλι πίσω

στα τέσσερα εγώ!"

ΨΥΧΗ ΒΑΘΕΙΑ!

Στο Νιου Γιορκ, το 1930

 Στο βίντεο βλέπετε εικόνες από την κηδεία του δολοφονημένου από την αστυνομία συνδικαλιστή, κομμουνιστή μετανάστη Σταύρου Κουτόβα. (Steve Katovis). O red Steve δολοφονήθηκε στις 24/1/1930 κι αυτή είναι η ιστορία του.

Γεννήθηκε το 1890 στην Καρίτσα Λάρισας της Θεσσαλίας. Το χωριό του βρισκόταν κοντά στις εκβολές του Πηνειού ποταμού, στην κωμόπολη Στόμιο κι από μικρή ηλικία συνέδεσε τη ζωή του με τη θάλασσα δουλεύοντας μούτσος σε καΐκια στο Αιγαίο και αργότερα ναύτης σε εμπορικά πλοία. Το 1913 βρέθηκε στις ΗΠΑ. Αρχικά στη Νέα Υόρκη και έπειτα στις νότιες πολιτείες, στη Τζόρτζια και στη Νέα Ορλεάνη. Αργότερα εργάστηκε στο Σαν Φρανσίσκο, όπου ξεκίνησε τη συνδικαλιστική του δράση. Το 1921 έλαβε μέρος στη μεγάλη απεργία των Αμερικανών ναυτικών της ακτοπλοΐας. Το ίδιο έτος μετακόμισε στο Λος Άντζελες, όπου εργάστηκε για τρία χρόνια ως ταξιτζής. Με δική του πρωτοβουλία δημιουργήθηκε το συνδικάτο των ταξιτζήδων και αρχίζει να γίνεται γνωστός. Τότε ήταν που απέκτησε το ψευδώνυμο "Red Steve": ο "Κόκκινος Στιβ".

Επιστρέφει στη Νέα Υόρκη για να δουλέψει σε πλοίο. Πράγματι εργάζεται για λίγα χρόνια ως ναυτικός. Είναι πλέον γνωστός συνδικαλιστής και με τη βοήθεια των εργατικών συνδικάτων κάποια στιγμή πιάνει δουλειά στον «Συνεταιριστικό Οίκο των Ενωμένων Εργατών». Την εποχή αυτή μαζί με άλλους Ελληνοαμερικανούς της Ν. Υόρκης συμμετέχει στην ίδρυση της εργατικής λέσχης «Σπάρτακος». Επίσης, αρθρογραφεί στην ομογενειακή εφημερίδα «Εμπρός» και συμμετέχει ενεργά στην οργάνωση «Διεθνής Εργατική Άμυνα». Ο «Κόκκινος Στιβ» γίνεται πασίγνωστος και στη Νέα Υόρκη. Με το ξέσπασμα της μεγάλης οικονομικής κρίσης του 1929 οι εργαζόμενοι κατεβαίνουν συχνά σε απεργίες κι άλλες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας. Στις αρχές του 1930 ξεκινά μεγάλη απεργία των εργαζόμενων στα καταστήματα τροφίμων και στις βιομηχανίες, με αιτήματα κυρίως εργασιακά, καλυτέρευση των συνθηκών εργασίας κλπ. Οι απεργοί περιφρουρούν τους χώρους, ενημερώνοντας τον κόσμο και εμποδίζοντας τους απεργοσπάστες να δουλέψουν. Οι επιχειρηματίες αντιδρούν και μάλιστα το πολυκατάστημα "Miller Market" καταφεύγει στη δικαιοσύνη πετυχαίνοντας δικαστική απόφαση που απαγόρευε στους απεργούς να παρεμποδίζουν τους απεργοσπάστες.

Στις 10 Ιανουαρίου 1930 το Εργατικό Κέντρο Ν. Υόρκης θα διοργανώσει μια μεγάλη συγκέντρωση συμπαράστασης των απεργών με κύριο ομιλητή τον Steve Katovis. Παρά την απαγόρευση της αστυνομίας συγκεντρώνεται πλήθος κόσμου. Ο Σταύρος θα ανέβει στο βήμα, αλλά φυσικά η αστυνομία δε θα τον αφήσει. Ο αστυνομικός Χάρι Κίριτζ ζητά από τον Στιβ να κατεβεί από την εξέδρα. Εκείνος αρνείται και ο αστυνόμος του επιτίθεται με κλομπ. Ακολουθεί συμπλοκή, μεταξύ πολλών ατόμων που ήταν στην ίδια εξέδρα αλλά ο αστυνομικός πυροβολεί μόνο τον Σταύρο. Στη συνέχεια μεταφέρεται τραυματισμένος στο νοσοκομείο, όπου νοσηλεύεται φρουρούμενος ως τις 24 Ιανουαρίου, οπότε αφήνει την τελευταία του πνοή σε ηλικία 40 ετών.

Η δολοφονία του Katovis συγκλόνισε τους εργαζόμενους της πόλης. Στην πρόσοψη του Εργατικού Κέντρου αναρτήθηκε ένα τεράστιο πανό, το οποίο καλούσε τους εργάτες να εκδικηθούν τη δολοφονία του ενώ η σορός του τέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα. Την επόμενη μέρα μια τεράστια διαδήλωση διαμαρτυρίας οργανώθηκε έξω από το δημαρχείο της Ν. Υόρκης.

Στην κηδεία του Κόκκινου Στιβ υπήρξε εντυπωσιακή συνάθροιση λαού, που ξεπερνούσε τα 20.000 άτομα και αυτό σύμφωνα με τους  πιο μετριοπαθείς υπολογισμούς.

Ο νυσταλέος Τζο