Η δουλειά μετά (την τρομοκρατία)

 Αναδημοσιεύουμε από το site Sarajevo:

Αν και έγινε μπροστά στα μάτια των πάντων, δεν αναλύθηκε όσο θα έπρεπε (δηλαδή: καθόλου!): οι γενικευμένες πραξικοπηματικές απαγορεύσεις εκκένωσαν δια της βίας όλους τους δημόσιους χώρους / χρόνους (όλους!) πριν φτάσουν να κάνουν εφόδους και στους ιδιωτικούς. Ο ιστορικός , διαλεκτικός υλιστής δεν θα έκανε κανένα λάθος, δεν θα έδειχνε κανέναν δισταγμό: εδώ έχουμε μια εκστρατεία ολοκλήρωσης της αναδιάρθρωσης κάθε τι δημόσιου, μιας διαδικασίας που έχει ξεκινήσει μεν προ πολλού, αλλά πλέον υποδεικνύει την πλήρη υπαγωγή του εδάφους (κάθε χιλιοστού του!) και του χρόνου (κάθε δευτερολέπτου!) στο κεφάλαιο και στις νόρμες του!

Είμαστε υποχρεωμένοι να αντιμετωπίσουμε ξανά και ξανά αυτήν την γενικευμένη αναδιάρθρωση, καθώς και τις αιτίες που δεν προχώρησε μεν όπως είχε αναγγελθεί, ωστόσο έκανε σημαντικά βήματα. Μία απ’ τις περιοχές των δημόσιων χώρων / χρόνων που αναδιαρθρώνονται είναι αυτή της μισθωτής εργασίας. Όλο και περισσότεροι μιλούν περί «τηλε-εργασίας».

Πριν προχωρήσουμε οπωσδήποτε δυο διευκρινίσεις. Πρώτον είναι λάθος (λάθος αναλυτικό, λάθος της εργατικής κριτικής, εν τέλει πολιτικό λάθος) να αντιμετωπίζεται η μισθωτή εργασία διαχωρισμένα, διακριτά απ’ την υπόλοιπη ζωή / καθημερινότητα. Απ’ την μεριά τους τα αφεντικά ξεπέρασαν αυτόν τον κάθετο διαχωρισμό (που θα μπορούσε, ίσως, να αφορά την φάση του βιομηχανικού καπιταλισμού, της Β βιομηχανικής επανάστασης δηλαδή) ήδη απ’ την δεκαετία του ’80, και ακόμα πιο συστηματικά απ’ την δεκαετία του ’90. Με τα «ευέλικτα» ωράρια, και αυτό που οι δικοί τους ειδικοί ονόμασαν «συγχώνευση του εργάσιμου και του μη εργάσιμου χρόνου».

Δεύτερον, θα είναι λάθος η στενή εστίαση στο «τηλε-». Πράγματι, από τεχνική άποψη, η πιο γενικευμένη αξιοποίηση των δικτυώσεων για σκοπούς εργασιακούς είναι σημαντική. Είναι επίσης σημαντική και από πολιτική άποψη. Όπως, όμως, συμβαίνει σχεδόν πάντα, μαζί με τους τεχνολογικούς νεωτερισμούς ο καπιταλισμός επιστρατεύει και «παλιά» σχήματα εκμετάλλευσης και πειθάρχησης (οι γενικευμένες καραντίνες / καθολικές απαγορεύσεις ανήκουν… στον μεσαίωνα!). Η λειτουργική αναβίωση τέτοιων «παλιών» σχημάτων εκμετάλλευσης κρύβεται, και υπάρχουν σοβαροί λόγοι απ’ την μεριά των αφεντικών. Πρώτον, επειδή αυτά τα σχήματα αποτελούν μέρος της ιστορίας / εμπειρίας της εργατικής τάξης, κι έτσι εύκολα μπορεί να διακρίνει (αν θέλει…) τον αντιεργατικό χαρακτήρα τους και σήμερα. Και δεύτερον, επειδή η λάμψη των τεχνολογικών νεωτερισμών (εν προκειμένω το «τηλε-») έχει σκοπό να θολώσει τα νερά του τι συμβαίνει πραγματικά. «Αυτά είναι καινούργια, μια νέα κανονικότητα» λένε οι δημαγωγοί, οι κάθε είδους λακέδες. «Οπότε θα τα δούμε σε μηδενική βάση…»

Αλλά όχι, δεν είναι τόσο καινούργια…

Τι κάνουμε (2)

 Για κάποιους περίεργους λόγους θα επιμείνουμε να επισημαίνουμε "περίεργα πράγματα". Όπως, ας πούμε κάτι που το Κλάξον έγραφε για τη Σύρνα. Όχι με κάποια σοφία, απλά παρακολουθώντας τη λογική του καθεστώτος. Δείτε εδώ. Οι λαγοί του ελληνικού καθεστώτος, αυτοί που καταργούν τη συνθήκη της Γενεύης και αναφέρονται στη Λωζάνη, όπως στην άλλα πλευρά το Αιγαίου που ξεχνάνε τη συνθήκη των Σεβρών,  Οι ιστορικά καταγεγραμένοι  ψεύτες. Οι αστικές τάξεις των δύο πλευρών του Αιγαίου.

Και μετά ήρθαν κάτι Βελόπουλοι να μιλήσουν για τη Μακρόνησο. Όπου τάχα θα πρέπει να πάνε οι μετανάστες/πρόσφυγες. 

Ψεύτες, λαμόγια,ελεεινά συμφύρματα αυτού του κόσμου. Θέλετε Μακρόνησο;

Τί κάνουμε;

 Σε σχέση με τα γεγονότα των τελευταίων ημερών υπάρχουν τόνοι άρθρων (κι άλλοι τόσοι με fake news και θεωρίες). Όσοι/ες ζουν εδώ κι έχουν μάτια και το στοιχειώδες κριτήριο καταλαβαίνουν ή είχαν επίγνωση ότι κάποια στιγμή η Μόρια θα γινόταν παρανάλωμα του πυρός. Η αφορμή θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε. Έλαχε να είναι ο covid και οι συνεχείς παλινωδίες του ελληνικού κράτους . Παλινωδίες που κατά την άποψη του κλάξον δεν οφείλονται απλά σε κάποιου είδους "αδυναμίας κατανόησης της κατάστασης" αλλά, αντιθέτως, αποτελούν επιλογή:  Δημιουργία σύγχυσης και χάους. Οι απόφοιτοι των χάρβαρντ έχουν πολλά τέτοια manuals.

Χρόνια τώρα διάφοροι είχαν δηλώσει αυτό που πλέον πράττουν: Η ζωή των μεταναστών/προσφύγων θα γίνει πραγματικά αφόρητη στα ανά την Ελλάδα στρατόπεδα ως παραδειγματισμός για τους υπόλοιπους. Τα περάσματα (χερσαία ή θαλάσσια) θα γίνουν όσο πιο επικίνδυνα και θανατηφόρα γίνεται για παραδειγματισμό.  Αυτό το σκεπτικό ήταν χρόνια τώρα δηλωμένο δημόσια. Όπως και το άλλο: Θα χρησιμοποιηθούν οι μετανάστες ως μοχλός πίεσης/εκβιασμός προς την ευρώπη.  Kαι συνέβη τόσο από την κυβέρνηση συριζανέλ όταν ο Καμμένος απειλούσε με τυμπανοκρουσίες πως θα γεμίσει τη "γηραιά ήπειρο με τζιχαντιστές" όσο κι από την άλλη πλευρά του Αιγαίου. Όλα δηλωμένα ένθεν κακείθεν. Χρόνια τώρα. Σα να λέμε, ο αγών των αστικών τάξεων και των φερέφωνων τους που κάμποσος κόσμος δεν "είδε".

Η Μόρια κάηκε. Όχι μία φορά. Τρεις. Επί τρεις μέρες καίγεται ό,τι απέμεινε. Για διάφορους λόγους και διαφορετικές αφορμές. Ένας τόπος αίσχους σαν αυτόν έχει πολλούς εχθρούς με πλήρως αντικρουόμενες οπτικές και ανάγκες. Κάποιος άνθρωπος που έχει βιώσει τον ΑΠΟΛΥΤΟ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟ σε συγκεκριμένο τόπο έχει ιερό (επαναλαμβάνουμε: ιερό) δικαίωμα να καταστρέψει τον τόπο που τον εξευτέλισε. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης. Το κλάξον όμως διακινδυνεύει "χαζούλικα" να πει ότι οι άλλες, επόμενες εστίες φωτιάς, τις επόμενες μέρες, με 13000 ανθρώπους που τρέχουν να σωθούν και στοιβάζονται στους δρόμους από την πρώτη νύχτα, έχει μυρωδιά ακροδεξιού ξεκαβλώματος. Θυμάται πια κανείς/καμία τον εμπρησμό του  stage 2 στη Συκαμνιά; Επαναλαμβάνουμε: Διακινδυνεύουμε από εδώ μια 'διαίσθηση".

Τελικά όλες αυτές τις εβδομάδες με f16 σε χαμηλές πτήσεις, με σινούκ, ελικόπτερα, με σειρήνες παναταχού παρούσες και κατάσταση έκτακτης ανάγκης μας λένε κάτι; Όπως για παράδειγμα, λέμε τώρα, πως ανά πάσα στιγμή (η ιστορία ξέρει να μιλάει), είμαστε ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ κρέας για τα συμφέροντα των αφεντικών και των πολιτικών/τοπικών αρχοντίσκων/βιτρινών;

Μήπως θα έπρεπε να αποφύγουμε την ευκολία του "bye bye Moria";