τι λουγιά μαθέ;

Έγραφε το  Κλάξον τον Αύγουστο του 2015, στο 5ο του τεύχος:

Στις 10 Ιουνίου 2012 καλέστηκε στον Μεσότοπο λαϊκή συνέλευση για το θέμα της παραλίας του Χρούσου δεδομένου ότι μετά από δεκαετίες ελεύθερης κατασκήνωσης κάποιοι ενοχλήθηκαν από τους κατασκηνωτές και άρχισαν να απειλούν, να σκίζουν σκηνές, να καλούν συνεχώς την αστυνομία και άλλα τέτοια “νοικοκυρεμένα πράγματα”. Το συλλογικό όργανο των “νοικοκύρηδων” αποτελεί  ο “Σύλλογος Χρούσος” ο οποίος - φυσικά - δεν παραβρέθηκε στη λαϊκή συνέλευση. Αυτή η συνέλευση (του Μεσοτόπου) εξέδωσε τότε ανακοίνωση στην οποία δήλωνε ούτε λίγο, ούτε πολύ πως οι κατασκηνωτές για διάφορους λόγους (κυρίως οικονομικούς σύμφωνα με τους ίδιους) δεν αποτελούν πρόβλημα για τον τόπο. Λίγες μέρες μετά ο “Σύλλογος Χρούσος” επανήλθε με απάντηση στην οποία πέραν όλων των άλλων αστειοτήτων επικαλέστηκε το γεγονός ότι ο Χρούσος υπάγεται στο Ευρωπαϊκό Οικολογικό Δίκτυο Natura.

   Σύμφωνα με την τετράγωνη λογική του συλλόγου αυτού, ο Χρούσος ως περιοχή natura κινδύνευε από του κατασκηνωτές και τους γυμνιστές.  Αντιθέτως βέβαια, δεν κινδυνεύει καθόλου μα καθόλου από την τσιμεντοποίηση των (σίγουρα “νόμιμων”) εξοχικών τους που φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια...

   Τελευταία, για να αποδείξουν την αγάπη τους για το περιβάλλον και τις προστατευόμενες natura περιοχές προχώρησαν στην ύψιστη πράξη αγάπης προ τη φύση: Έκοψαν τα δέντρα της παραλίας περιχαρείς και φωτογραφιζόμενοι για το θεάρεστο έργο τους.  Συγχαρητήρια λοιπόν σ’ αυτούς τους καλούς ανθρώπους που θα διώξουν τους “περίεργους” από την παραλία. Συγχαρητήρια επίσης για τα περιβαλλοντικά μαθήματα που δίνουν στα παιδιά τους.

   Και επειδή εμείς τους σκεφτόμαστε και θέλουμε να νιώθουν σαν στο σπίτι τους όταν έρχονται εδώ από τις τσιμεντουπόλεις στις οποίες ζουν τους προτείνουμε να τσιμεντώσουν όλη την παραλία γιατί στην αμμουδιά ζουν σκορπιοί, να φτιάξουν κάνα parking για να μην ταλαιπωρούνται στο παρκάρισμα και κολλάνε οι ρόδες των αμαξιών τους στην άμμο, να ανοίξουν κάνα εμπορικό κέντρο για να κάνουν τα ψώνια τους άνετα, να κατακλύσουν το Χρούσο με ομοίους τους έτσι ώστε κάποτε, επιτέλους, να γίνει σαν το Φάληρο και τη Βουλιαγμένη.

Καλή τύχη...

Τη χρονιά εκείνη, διάφοροι νοικοκυραίοι ξεκληρίσανε δέντρα, δημιουργήσανε αποκαίδια, δηλώσανε εμφατικά ότι θα τσιμεντοποιήσουν τα πάντα. Η εικόνα των κομμένων δέντρων του Χρούσου πλήγωσε ανθρώπους.

Είμαστε στο 2020, επί κορονοντουβρουτζά και διαβάζουμε πως πέρα απ' όλα τα υπόλοιπα νομοθετήματα (υπενθυμίζουμε ότι το μεγάλο στρατήγημα της καραντίνας ήταν μια καλή αφορμή για τ' αφεντικά να γαμήσουν και δείρουν σε κάθε πιθανή σπιθαμή της ζωής μας), θα κατατεθούν και τα εξής:

1. Κατάργηση στην ουσία της προστασίας των περιοχών Natura 2000 και προώθηση ακόμα και μεταλλευτικών δραστηριοτήτων και εξορύξεων υδρογονανθράκων σε περιοχές προστασίας της φύσης.

2. Έκθεση σε κίνδυνο των προστατευόμενων περιοχών καταργώντας την αυτοτέλεια των Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών (ΦΔΠΠ).  Υποβαθμίζονται οι ΦΔΠΠ που ήταν ανεξάρτητοι επιστημονικοί/περιβαλλοντικοί  φορείς, επόπτευαν τις προστατευόμενες περιοχές και γνωμοδοτούσαν για τα σχέδια διαχείρισης των ΠΠ και τυχόν δραστηριότητες μέσα σε αυτές. Δημιουργεί μία δύσκαμπτη διαχείριση, συρρικνώνοντας τον αριθμό τους, υποβαθμίζοντάς τους και αυξάνοντας την έκταση των περιοχών που εποπτεύουν. Οι αρμοδιότητές τους συγκεντρώνονται στο Υπουργείο Περιβάλλοντος, καταργώντας έτσι την αυτοτέλειά και την αποτελεσματικότητά τους.

3. Επιτρέπεται πλέον  η καταστροφή του περιβάλλοντος στο όνομα των κατά βούληση επενδυτικών σχεδίων, εκχωρώντας τον έλεγχο των μελετών (ΜΠΕ) σε ιδιώτες και επιβάλλοντας ασφυκτικές προθεσμίες για γνωμοδοτήσεις των υπηρεσιών. Καθιερώνει το θεσμό του «ιδιώτη αξιολογητή»  Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων(ΜΠΕ), μετατρέποντας την όλη διαδικασία της αδειοδότησης σε αδιαφανή και διάτρητη. Μειώνει ασφυκτικά τις προθεσμίες των γνωμοδοτήσεων των αρμόδιων υπηρεσιών και, χωρίς να τους δίνει τα απαραίτητα εργαλεία για να τις καταρτίζουν, καθιστά το ρόλο τους διακοσμητικό. · 

4. Προωθείται η αλόγιστη επέκταση των βιομηχανικών ΑΠΕ, κυρίως των αιολικών, που έχουν ήδη προκαλέσει υποβάθμιση του περιβάλλοντος και οικονομική επιβάρυνση των καταναλωτών για την εξασφάλιση υπερκερδών των επενδυτών.  Η κατάργηση της άδειας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ και οι υπόλοιπες “διευκολύνσεις” υπέρ των βιομηχανιών ΑΠΕ, όπως και ο καθορισμός χρήσεων γης στις περιοχές Natura, δημιουργούν τετελεσμένα πριν από την αναθεώρηση του Ειδικού Χωροταξικού Πλαισίου για τις ΑΠΕ που έχει ανεπίτρεπτα καθυστερήσει και προκαταλαμβάνουν τις υπό εκπόνηση Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες για τις προστατευόμενες περιοχές.

5. Νομιμοποιούνται τα αυθαίρετα εντός δασικών εκτάσεων  και κατά περίπτωση εντός υγροτόπων και ρεμάτων. Επαναφέρει τη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων (οικιστικών πυκνώσεων) για 30 χρόνια, που έχει απορριφθεί από την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ). Επιπλέον, με την διατήρηση αυθαίρετων και καταπατήσεων στα ρέματα αυξάνει τον πλημμυρικό κίνδυνο και καθιστά “απαραίτητα” τα έργα διευθέτησης των υδατορεμάτων.

6. Απλοποιούνται οι διαδικασίες διαχείρισης στερεών αποβλήτων και δε λαμβάνονται μέτρα κατά της υποβάθμισης των ρεμάτων από την ανεξέλεγκτη διάθεση αστικών και βιομηχανικών λυμάτων μέσα σε αυτά. Δε διασφαλίζει την αποφυγή των παράνομων εκφορτώσεων αποβλήτων σε ρέματα και άλλους δημόσιους/ιδιωτικούς χώρους, που τα τελευταία χρόνια έχουν μετατρέψει όλες τις περιαστικές  περιοχές σε απέραντες  χωματερές. Καταργεί τη άδεια μεταφοράς αποβλήτων, αντικαθιστώντας την από μια απλή εγγραφή σε ένα μητρώο. Δεν λαμβάνει μέτρα ελέγχου/κυρώσεων για παράνομη διάθεση λυμάτων σε ρέματα.

τετράκανθος θα λες και θα κλαις...

Καλή απόδραση μωρέλια

22/4/2018

Αφίσα που φιλοδόξησε να απαντήσει στα γεγονότα της πλατείας Σαπφούς πριν 2 χρόνια

κι ένα βίντεο που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο για το ίδιο θέμα

Λόγω της ημέρας

Κάποιοι δεν θα βαρεθούν να σκούζουν "πού σαι ρε παπαδόπουλε". που έφτιαξες δρόμους, που μείωσες την ανεργία, που ανύψωσες την αγροτική παραγωγή, που σταμάτησες τα σκάνδαλα κι άλλα τέτοια όμορφα χουντικά. Στην πραγματικότητα δεν ισχύει τίποτα απολύτως απ' αυτά που κάνουν χουντικούς κι απολειφάδια να χαίρονται. Στην πραγματικότητα ισχύουν τα ακριβώς αντίθετα. Ας τα θυμηθούμε μέρα που είναι, μιας και, μετά τον κορονοντουβρουτζά θα ακούσουμε πολλές μα πολλές ασυναρτησίες. Δίνουμε εδώ κάποια λίγα, πολύ λίγα και ενδεικτικά:

1. Αγρότες.

Στις 30 Μαρτίου 1968 ο δικτάτορας παπαδόπουλος σε ομιλία του στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο ενημέρωνε ότι διαγράφονται όλα τα χρέη τους στην Αγροτική τράπεζα μέχρι του ποσού των 100.000 δραχμών ανά αγρότη. Χρέη που είχαν προκύψει μέχρι την 21η Απρίλη 1967. Αυτό έγινε νόμος και αφορούσε ουσιαστικά το 52% του πληθυσμού τότε, όπως επαίρονταν οι χουντικοί και οι τωρινοί θαυμαστές τους. Στην πραγματικότητα βέβαια οι μικροί καλλιεργητές δεν είχαν χρέη δεδομένου ότι η ΑΤΕ  σπάνια προχωρούσε σε πιστώσεις αν πρώτα δεν είχε εξοφληθεί. Εξηγεί ο καθηγητής Γ. Γιαννόπουλος το 1971: "μόνον οι μεγάλοι παραγωγοί, που διαθέτουν την απαραίτητη δύναμη για να επηρεάζουν τις αποφάσεις της τράπεζας και οι μεγάλοι συνεταιρισμοί κατάφεραν να παγώσουν τα χρέη τους". Τι ακολούθησε; Πλήρης αποδιοργάνωση του τομέα, μείωση του εισοδήματος, μείωση των εξαγωγών (από το 63% του συνόλου των εξαγωγών το 1968 στο 48% το 1972), πρωτοφανής αύξηση των εισαγωγών (που έφτασε το 70% σε είδη πρώτης ανάγκης επί Μακαρέζου), μετανάστευση, μείωση αγροτών έως 17,8%. Στον παρακάτω πίνακα βλέπουμε το ποσοστό του αγροτικού εισοδήματος στο εθνικό εισόδημα. Προσοχή: Εδώ καταγράφονται οι καταθέσεις συνεταιρισμών και ανωνύμων εταιρειών του αγροτικού τομέα. Αν λοιπόν βλέπεις τη μείωση αυτή,  φαντάσου πόσο σκληρότερη ήταν η πραγματικότητα.

2. Φορολογία

Ο άλλος αγαπημένος μύθος των χουντικών περί φορολογικής δικαιοσύνης. Έγραφε η καθεστωτική εφημερίδα Ακρόπολις το 1972: «Η φοροδοτική ικανότητα του λαού έχει φτάσει στο έσχατο όριο και δεν πρέπει να ληφθούν νέα μέτρα». Και το Βήμα: «Ο ανταγωνιστικός χαρακτήρας της οικονομίας περιορίστηκε. Τα συμπτώματα κερδοσκοπίας εντάθηκαν. Έχει ήδη σημειωθεί ένταση στην ανισοκατανομή µε την αύξηση της μερίδας των κερδών έναντι της μερίδας των μισθών στο εθνικό εισόδημα. Πρέπει να προστεθεί ότι η τελευταία πληθωριστική διαδικασία δεν έθιξε τα υπέρογκα κέρδη της περιόδου αυτής»

Οι φόροι που επιβάρυναν τους πληβείους  ανέρχονταν στο 91% επί του συνόλου των φορολογικών εσόδων του καθεστώτος.Πάνω από το 60% των φορολογικών εσόδων του κράτους προερχόταν από έμμεσους φόρους, που πάντοτε πλήττουν τους ασθενέστερους και το 36% από την φορολόγηση των νοικοκυριών. Συγκεκριμένα οι έμμεσοι φόροι από 63% το 1967, έφτασαν σταδιακά στο 76,5% το 1973. Την τριετία 1970–73 υπολογίζεται ότι το 25% του πληθυσμού ζούσε κάτω από το όριο της φτώχειας. Με το διάταγμα 1078/1971 φοροαπάλλαξαν το μεγάλο κεφάλαιο μειώνοντας τα έσοδα του ελληνικού δημοσίου και μετακύλησαν τις φοροαπαλλαγές αυτές στις πλάτες των φτωχών και μεσαίων στρωμάτων. Ενώ το σύνολο των φόρων, ως ποσοστό, του μεικτού εθνικού εισοδήματος αυξήθηκε από 27,4% το 1966 σε 29,2% το 1972, οι φόροι επιχειρήσεων είχαν μείωση της τάξης του 10,9% μόνο την περίοδο 1972-73. Το 1971 οι φοροαπαλλαγές των 464 μεγαλύτερων επιχειρήσεων ήταν τριπλάσιες από τους φόρους που είχαν καταβάλει! Τα φορολογικά έσοδα από τις ναυτιλιακές εταιρείες μειώθηκαν από 109 εκατομμύρια δραχμές το 1968 σε 29 εκατομμύρια το 1972 (μείωση 73%), περίοδος κατά την οποία ο ελληνικός στόλος αυξήθηκε κατά 16,7 εκατομμύρια τόνους. Έτσι εξηγείται γιατί οι εφοπλιστές ανακήρυξαν τον δικτάτορα Παπαδόπουλο σε ισόβιο πρόεδρό τους το 1972.

3. Ανεργία - Μετανάστευση

«Η μείωσις της ανεργίας προέκυψε κυρίως ως αποτέλεσμα υψηλών ρυθμών εξωτερικής μεταναστεύσεως και δευτερευόντως εκ της αυξήσεως της εγχωρίου απασχολήσεως». Ποιός φορέας το δήλωνε αυτό; Ο ΣΕΒ το 1973.  Στα έτη 1961-1972 το εργατικό δυναμικό μειώθηκε κατά 412.00 άτομα. Η απασχόληση από το 1962 ως το 1970 μειώθηκε κατά 290.000. Από το 1967 ως το 1970 οι θέσεις εργασίας μειώθηκαν κατά 52.000. Μετά, μέχρι και το 1974 αυξήθηκαν κατά 61.000. Δηλαδή από την περίοδο 1967-1968 (μείον 37.000) μέχρι την περίοδο 1973-1974 (συν 4.000) η απασχόληση αυξήθηκε κατά 9.000 θέσεις εργασίας. Στην πρώτη πενταετία της "εθνοσωτηρίου επαναστάσεως" ο μακαρέζος έταζε δουλειές και δουλειές και δουλειές... Η μετανάστευση όμως επί χούντας ήταν 392.218 άτομα. Αναλογία: 1:29.  Είχε ο κόσμος δουλίτσα λένε οι χουντικοί...

4. Σκάνδαλα

* Εγνατία οδός: Ο οικονομικός εγκέφαλος της χούντας Ν. Μακαρέζος το 1969, υπέγραψε σύμβαση για την κατασκευή της Εγνατίας Οδού (ΦΕΚ 1969/Α/15). Η κατασκευή της άρχισε το 1994. Μπορεί τότε να μην έγινε τίποτα, ούτε καν μελέτη, όμως ο Αμερικανός «ενδιάμεσος» Ρόμπερτ ΜακΝτόναλντ τσέπωσε 4,5 εκατομμύρια δολάρια και 33 εκατομμύρια δραχμές σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου έναντι της αμοιβής του.

*  Litton Industries: Η Litton Industries, στις 15/5/1967, ανέλαβε την Οργάνωση και διεκπεραίωση της οικονομικής ανάπτυξης, στην Κρήτη και την Δυτική Πελοπόννησο.Θα εισέπραττε όλα τα έξοδα που θα έκανε «βοηθώντας» το δημόσιο, συν κέρδος 11% και προμήθεια 2% επί των κεφαλαίων (ή των δανείων) που θα έφερνε, θεωρητικού ύψους 800 εκατομμυρίων δολαρίων.Ως «προκαταβολή», το δημόσιο της κατέβαλε 1,2 εκατομμύρια δολάρια. Δυόμισι χρόνια μετά, η χούντα σταμάτησε το «έργο» αφού βέβαια εκπλήρωσε όλες τις συμβατικές υποχρεώσεις του Δημοσίου. Δηλαδή τα "έσκασε".

* ESSO Pappas – Tom Pappas: Η χούντα ουσιαστικά έκανε δωράκι κάμποσα φορτηγά λεφτά στον Ελληνοαμερικανό επιχειρηματία Τομ Πάππας, αφού τον απάλλαξε από τις αντισταθμιστικές υποχρεώσεις, για έξι αγροτοβιομηχανικές μονάδες σε διάφορες περιοχές της χώρας (ΦΕΚ 1972/Α/72) και χαριστικές ρυθμίσεις για το διυλιστήριο της ESSO στη Θεσσαλονίκη και το εργοστάσιο εμφιάλωσης της Coca Cola που είχε πάρει (ΦΕΚ 1968/Α/201), ανταγωνιστικά προς τα ντόπια αναψυκτικά. Στη συνέχεια, ο διοικητής της ΚΥΠ Ρουφογάλης κανόνισε τμήμα αυτών των κονδυλίων να «επιστραφεί» στις ΗΠΑ, ως «ελληνική» συνεισφορά στην προεκλογική εκστρατεία του Νίξον (με 549.000 δολάρια) που δεν ήταν βέβαια δυνατόν να χρηματοδοτηθεί απευθείας από τη CIA. Ένας προσωπάρχης του Πάππας, με σκανδαλώδες παρελθόν, ο Παύλος Τοτόμης, διορίστηκε το 1967 υπουργός Δημόσιας Τάξης και κατόπιν πρόεδρος της ΕΤΒΑ.

* Το «Τάμα του Έθνους»:Με το περίφημο «Τάμα του Έθνους», σχεδίαζαν να αποκτήσει η Αθήνα την μνημειώδη «Αθηναϊκή Αγιά Σοφία», υλοποιώντας το «Τάμα του Έθνους», που είχε αναλάβει η Δ’ Εθνοσυνέλευση του Άργους το…1829! Σχεδίαζαν να τον κατασκευάσουν στα Τουρκοβούνια, σαν
«Το τρίτο αρχιτεκτονικό οικοδόμημα των Αθηνών, μετά τον κλασικό Παρθενώνα και τον Βυζαντινό Λυκαβηττό». Από εισφορές κρατικών και ιδιωτικών φορέων, επιχορηγήσεις από τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά και δάνεια, μαζεύτηκαν 453,3 εκατομμύρια δραχμές.Τον Ιανουάριο του 1974, στο ταμείο υπήρχαν μόλις 47,3 εκατομμύρια. Χάθηκαν δηλαδή 406 μύρια χωρίς καν να υπάρχει καν σχέδιο.

* ΔΕΗ – Siemens: O στρατηγός Καρδαμάκης, τέως αρχηγός ΓΕΣ, επί δικτατορίας είχε αναλάβει τη διοίκηση της ΔΕΗ. Αποφάσισε να αγοράσει η επιχείρηση: «Aπευθείας από τη Siemens και την AEG (χωρίς δημοπρασία και διαγωνισμό), μηχανήματα για να μπορέσει να ανταποκριθεί η ΔΕΗ στο πρόγραμμά της». Ο αποδέκτης της εισήγησης Γεώργιος Παπαδόπουλος αποδέχτηκε την αγορά χωρίς διαγωνισμό και επέλεξε ο ίδιος προσωπικά τη Siemens (χαχαχαχα).

Επαναλαμβάνουμε από το Κλάξον. Αυτά είναι λίγα. πολύ λίγα. Με ψάξιμο και καλό διάβασμα θα βρείτε πολλά περισσότερα που δεν χωράνε εδώ. Όπως για παράδειγμα την παταγώδη αποτυχία των πολυδιαφημισμένων από το χουντικό καθεστώς ξένων επενδύσεων (ουπς!) που θα μεταμόρφωναν το τοπίο αλλά δεν έγιναν ποτέ για διάφορους λόγους παρόλο που τους δινόταν γη και ύδωρ. Ή τη ραγδαία αύξηση των εργατικών ατυχημάτων, για να μιλήσουμε για παιδεία, υγεία, ασφάλιση και άλλα.

Για περισσότερα παραπέμπουμε στις πηγές:
-βιβλίο: Λαμόγια στο χακί του Διονύση Ελευθράτου, εκδόσεις Τόπος

-διαδίκτυο: https://www.imerodromos.gr/chounta-to-ikonomiko-thavma-itan-olethros/
                  http://greekjunda.blogspot.com/
                  http://www.katiousa.gr/istoria/ta-skandala-tis-chountas/

Λάβαμε (1)

Φωτό και κείμενο του Κωστή Μαργιόλη

«Είναι κάτι σταυροδρόμια μαγεμένα, που συναντιόμαστε και ύστερα χανόμαστε...», λέει  ένα παλιό αγαπημένο τραγούδι. Τέτοια ήταν και η συνάντηση με τον Περικλή Κοροβέση, Άνοιξη του 2009. Εμφανίστηκε στο δρόμο μου αναπάντεχα και μαγικά. Σαν ουρανοκατέβατος. Σαν από θαύμα, θα λέγαμε αν είχε κάποιος από τους δυο μας πίστη σε μεταφυσικές δοξασίες.  

Ηταν απομεσήμερο Παρασκευής. Είχα ξεμπερδέψει νωρίς απ΄τη δουλειά κι είχα μπροστά μου το υπόλοιπο μισό της μέρας να το κάνω ό,τι θέλω ή ό,τι τύχει. Χρόνος κερδισμένος από τη μισθωτή εργασία. Χρόνος ελεύθερος. Χρόνος για ξόδεμα.

Κατέβηκα τη Μιχαλακοπούλου, βγήκα στη Βασιλίσης Σοφίας, σταμάτησα να πάρω ένα καφέ στο χέρι και συνέχισα την τεθλασμένη πορεία στη μεθόριο του αθηναϊκού κέντρου. Πέρασα μπροστά από τη μάντρα ενός νοσοκομείου που πάνω της ξεθώριαζε μέρα με τη μέρα το προχειρογραμμένο -και ένοχα διασκεδαστικό- μήνυμα: ΣΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΝΑ ΤΑ ΦΑΝΕ... (Τ’ΑΦΕΝΤΙΚΆ Ε!). Σκεφτόμουν τους γιατρούς που κάνουν εφημερίες στα τόσα νοσοκομεία της γειτονιάς, τους εκατοντάδες -τότε- συναδέλφους που δηλώναμε ως επαγγελματική ιδιότητα «συντάκτης εφημερίδων» και μαζί με αυτά τον κοινό παρονομαστή και μέγιστο κοινό διαιρέτη όλων μας εκεί στα Ιλίσια, στην Αθήνα, στα Βαλκάνια και στον κόσμο: το εφήμερο πέρασμά από τον κόσμο.


Οι συνειρμικές κοινοτοπίες του μυαλού, οι φευγαλέες εικόνες του δρόμου και το ρυμοτομικό σχέδιο της πόλης με έφεραν, αφηρημένο και νωχελικό, μπροστά στο ξύλινο τραπεζάκι που καθόταν, μόνος με το ποτό του, ο Κοροβέσης. Χαμογέλασα μέσα μου με την τύχη να βρεθώ έτσι ξαφνικά μπροστά σε έναν άνθρωπο που πάντοτε ήθελα να γνωρίσω, του έσφιξα νοερά το χέρι και προσπέρασα. Έτσι όπως θα προσπερνούσε κάποιος έναν παλιό, καλό φίλο που έχει χρόνια να συναναστραφεί. Ήθελα να του χτυπήσω φιλικά την πλάτη, να πω κάτι πρόχειρο που να δηλώνει εκτίμηση και να εξαφανιστώ. Ηθελα αλλά δίσταζα. Βρήκα εκατό δικαιολογίες σε τρία δευτερόλεπτα: να μην του χαλάσω την ησυχία, να μην φανώ «λίγος» μπροστά σε κάποιον τόσο μεγάλο κι ένα σωρό ακόμα αφελή, παιδαριώδη άλλοθι που έκρυβαν ριζωμένες ανασφάλειες. Όταν πια τον είχα αφήσει αρκετά μέτρα πίσω, έκανα απότομα μεταβολή. Αναλογίστηκα ότι τίποτε άλλο δεν βαραίνει πιο πολύ μέσα μου από το συναντήσω για ένα  λεπτό έστω το βλέμμα, τη φωνή, τη σκέψη αυτού του ανθρώπου. Εκείνου που είχε υψώσει το ανθρώπινο μπόι του μπροστά στους ανθρωποφύλακες.


Το ένα λεπτό που ζητούσα πολλαπλασιάστηκε. Ο χρόνος ξεχείλωσε κι έλιωσε σαν τα ρολόγια του Νταλί πάνω στο τραπεζάκι του με το αλκοόλ και τα σβησμένα αποτσίγαρα. Ο Κοροβέσης είχε τη φιγούρα αλλά όχι το ύφος ενός οσίου. Τους τρόπους ενός γερο-σοφού αλλά όχι το τουπέ ενός ζωντανού τοτέμ. Στις δυο ώρες που έγινα συμπότης και σύντροφός του με κέρασε δυο-τρεις μπίρες, πολλές ζεστές ματιές κι ακόμα περισσότερες, χειμαρώδεις και μεστές, κουβέντες για τις τοπικές συνελεύσεις γειτονιάς, τα στέκια αυτοοργάνωσης και τις πρωτοβουλίες αυτομόρφωσης, για την οικολογία, για τη μουσική και τη δημοσιογραφία. Χωρίς ίχνος διδακτισμού, χωρίς κανένα λούστρο αυταρέσκειας, χωρίς τον κομπασμό που θα περίμενες από έναν άνθρωπο με πλατιές σαν τον ανοιχτό ορίζοντα γνώσεις και με βαριά σαν μέταλλο βιώματα.


Δεν έχει κανένα νόημα να ανακαλέσω εδώ καίριες φράσεις ή επίκαιρες σκέψεις του που μοιράστηκε μαζί μου με απλότητα, ευγένεια και γενναιοδωρία πριν από δέκα τόσα χρόνια. Ούτε και να κοπιάρω ψήγματα της κοσμοαντίληψής του που έτσι κι αλλιώς κυκλοφορούν ελεύθερα σε τυπωμένες ή digital σελίδες που έχουν γραφτεί από εκείνον και για εκείνον.


Αυτά που μένουν στη μνήμη όσων τον άκουσαν έστω και για δυο λεπτά είναι τα ελάχιστα -η  βραχνή φωνή, η καθαρή ματιά, το ένα χέρι του στο χαμηλό ποτήρι του ποτού και το αναμμένο τσιγάρο ανάμεσα στα δάχτυλα- και δίπλα σε αυτά τα επιφανειακά, τα ουσιώδη της ύπαρξής του. Εκείνο το απόγευμα δεν με άφησε να πληρώσω ούτε ευρώ ο Περικλής. Με κέρασε έναν τρόπο -το δικό του τρόπο- να ζεις. Ένα modus vivendi δοκιμασμένο πιστά και απαρέγκλιτα πρώτα από τον ίδιο: με αυτοσυνείδηση, ανοιχτό πνεύμα, αλληλεγγύη, τόλμη και πάθος.



ΥΓ. Εκείνο το απόγευμα είχα πει ότι την άλλη φορά θα κεράσω εγώ ό,τι πιούμε. Σήμερα θα΄θελα να αφήσω πάνω στο τραπέζι ένα διστακτικό όσο κι ειλικρινές ευχαριστώ. Για όλα.

Λάβαμε (2)

Από την Μ.

Η αφίσα αυτή φτιάχθηκε και κολλήθηκε στους δρόμους της Μυτιλήνης, σε επιλεγμένα σημεία - τράπεζες, σούπερ μάρκετ, φαρμακεία - με άδεια μετακίνησης #6 και με τα μάτια μας δεκατέσσερα.

Όλα όσα ξέραμε, νιώθαμε και κάναμε έχουν πάρει νέες διαστάσεις. Νέες αποστάσεις...Δουλειά, σχέσεις, τέχνες και κυρίως αισθήσεις βιώνονται εξ αποστάσεως...Και αναρωτιόμαστε τα πως, τα γιατί και τα με ποιο σκοπό, όλο και πιο έντονα αλλά όλο και πιο θολά! Επιβολή, επιτηρήση, υπέρ(παρα)πληροφόρηση, τρομοϋτερία, αριθμοί, αριθμοί,αριθμοί για όλα- θάνατοι, απολύσεις, μπλέκουν το κουβάρι του μυαλού μας..και κεντάνε ψιλοβελονιά τον φόβο!

Οι χθεσινοί δυνάστες γίνανε σωτήρες, ψάλτης με επτά παιδιά απαγγέλει δελτίο θανάτου κάθε απόγευμα και όλοι χορεύουν στο ρυθμό του νέου υγιεινιστικού πατριωτισμού. Ίσως κάποιοι να λογαριαστούν μετά...αλλά προς το παρόν συναίνεση και συστράτευση!

Πιαστήκαμε απροετοίμαστες και η κορωνοκατραπακιά ήταν πολύ δυνατή. Πρέπει να βρούμε τα βήματα μας και τη μιλιά μας ξανά.

Όλα συνεχίζονται!

 

Λάβαμε (3)

από την Ε.