Τώρα που η καραντίνα έληξε, δηλαδή το λουρί πάει λιγουλάκι πιο μακρυά, τα ναζίδια ξαναβγαίνουν από τις τρύπες τους, τα νομοσχέδια πέφτουν βροχή και κάποιοι στη Μυτιλήνη μάλλον ψυχανεμίστηκαν τί συμβαίνει όντας μέχρι πρότινος απασχολημένοι να κυνηγάνε εύκολα θύματα (μετανάστες, εργαζόμενους σε ΜΚΟ, εύκολους στόχους γενικά ανά την επικράτεια). Ο νεοκρατισμός προχωράει ταχύτατα, οι μαλάκες θα παραμείνουν μαλάκες, τα εγκλήματα θα παραμείνουν εγκλήματα, οι τσιχλόφουσκες στα μυαλά θα παραμείνουν ως έχουν.
Και θα διατρέχουν το κοινωνικό σώμα χωρίς κανέναν απολύτως δισταγμό.
Το Κλάξον θεωρεί πως δεν χρειάζεται να πει ξανά για τη λογιστική του θανάτου η οποία από επίσημα χείλια, ανερυθρίαστα, καταφάνηκε ψευδής. Τα ποσοστά θανάτου που μοστραρίστηκαν επί δύο μήνες ως η "υπέρτατη απειλή" ήταν ψέμα και εξαιρετική άσκηση κοινωνικού ελέγχου. Όχι μόνο στην ψωροκώσταινα. Παντού! Τις τελευταίες μέρες οι ιθύνοντες από Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία, Αγγλία μας λένε ότι όσα είπαν ήταν ωμά ψέματα! Στα μούτρα μας!
Ωχ!, σκέφτεται το παρωχημένο μαρξιστικό Κλάξον, σαν τα τάχα μου υλικά χημικού πολέμου που ξεκίνησαν τον πόλεμο στο Ιράκ, θυμάστε; που μετά μας είπαν μέσα στα μούτρα μας ότι δεν υπήρξαν ποτέ!
Και θα διατρέχουν το κοινωνικό σώμα χωρίς κανέναν απολύτως δισταγμό.
Το Κλάξον θεωρεί πως δεν χρειάζεται να πει ξανά για τη λογιστική του θανάτου η οποία από επίσημα χείλια, ανερυθρίαστα, καταφάνηκε ψευδής. Τα ποσοστά θανάτου που μοστραρίστηκαν επί δύο μήνες ως η "υπέρτατη απειλή" ήταν ψέμα και εξαιρετική άσκηση κοινωνικού ελέγχου. Όχι μόνο στην ψωροκώσταινα. Παντού! Τις τελευταίες μέρες οι ιθύνοντες από Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία, Αγγλία μας λένε ότι όσα είπαν ήταν ωμά ψέματα! Στα μούτρα μας!
Ωχ!, σκέφτεται το παρωχημένο μαρξιστικό Κλάξον, σαν τα τάχα μου υλικά χημικού πολέμου που ξεκίνησαν τον πόλεμο στο Ιράκ, θυμάστε; που μετά μας είπαν μέσα στα μούτρα μας ότι δεν υπήρξαν ποτέ!
Από την Πρωτομαγιά μέχρι απόψε το Κλάξον δεν έγραφε για λόγους υγείας (όχι όχι, δεν ήταν covid),επανέρχεται όμως με τον ορισμό του Κυκεώνα:
Ο κυκεώνας αναφέρεται στα ομηρικά κείμενα. Η Ιλιάδα αναφέρει τα εξής συστατικά: κριθάρι, νερό, βότανα, και τριμμένο τυρί αιγών (XI, 638-641). Στην Οδύσσεια, η Κίρκη προσθέτει κάποιο μέλι και φύγει μέσα του το μαγικό φίλτρο της (Χ, 234). Στον ομηρικό ύμνο η θεά Δήμητρα αρνείται το κόκκινο κρασί αλλά δέχεται τον καμένο Κυκεώνα από νερό και κριθάρι.
Θεωρείται ότι είχε χωνευτικές ιδιότητες. Στην Ειρήνη του Αριστοφάνη (V. 712), ο Ερμής το προτείνει στον ήρωα που έφαγε πάρα πολλά ξηρά φρούτα και καρύδια. Οι αριστοκράτες τον απέφευγαν καθώς θεωρούνταν ποτό των αγροτών.
Ο Θεόφραστος απεικονίζει στους χαρακτήρες του (IV, 2-3) έναν αγρότη του οποίου η αναπνοή που αποπνέει θυμάρι ενοχλεί τους γείτονές του στην Εκκλησία.
Σε μία προσπάθεια να απαντηθεί το ερώτημα του πώς τόσοι πολλοί άνθρωποι στη διάρκεια δύο χιλιετιών είχαν οράματα χρησιμοποιώντας τον Κυκεώνα κατά τη διάρκεια της τελετής των Ελευσίνιων Μυστηρίων, εικάζεται ότι το κριθάρι που χρησιμοποιούνταν ήταν μολυσμένο από τον παρασιτικό μύκητα Ερυσίβη, οι ψυχοενεργές ιδιότητες του οποίου προκαλούσαν την έντονη εμπειρία που περιέγραφαν οι συμμετέχοντες στα Ελευσίνια.
Από αύριο αδέρφια στο πλαίσιο της μάχης ενάντια στη βλακεία θα επιστρέψουμε στους αριθμούς, τον Θουκιδίδη (;) και την ποίηση.
Προς το παρόν ένα τραγουδάκι από τα παλιά εξαιρετικά αφιερωμένο στο ΠΑΛΙΟ κόλπο των "κατά τόπους απαγορεύσεων".
