Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2023

27 Γενάρη (1)

Είναι 27 Ιανουαρίου 2023 και πριν λίγο τελείωσε το τριήμερο τσίρκο του ελληνικού κυνοβουλίου με την πρόταση δυσπιστίας, τους σκυλοκαυγάδες, τις συγκαλύψεις, τα σκάνδαλα κι άλλα τέτοια όμορφα σε μια ασφυκτική καθημερινότητα φτωχοποίησης κι αυταρχισμού. Και με τις εφεδρείες των αφεντικών και του κράτους τους, το φασιστικό μακρύ χέρι δηλαδή, έτοιμο ν' αναλάβει δράση. Παρέα - βεβαίως βεβαίως -  με την ανιστόρητη και άκρως επικίνδυνη θεωρία των "δύο άκρων" και τον εξαιρετικά χρήσιμο αντικομμουνισμό. Εμείς θυμηθήκαμε μια άλλη 27η Ιανουαρίου. Του 1945. Τότε που απελευθερώθηκαν από τον κόκκινο στρατό οι σκλάβοι του Άουσβιτς. Και παραθέτουμε (όπως τα βρήκαμε στον ημεροδρόμο) τα ονόματα αυτών που δεν τιμωρήθηκαν ποτέ και συνεχίζουν το "έργο" τους εναντίον των πληβείων. 

Στο εδώλιο δεν κάθισε ποτέ η «Κρουπ».  Η πολυεθνική «Κρουπ», που τροφοδοτούσε όλη την πολεμική μηχανή του Χίτλερ, αλλά  η έπαυλη του ιδιοκτήτη της όλως περιέργως έμεινε ανέπαφη όταν οι Αμερικάνοι ισοπέδωναν το Εσσεν.  Ο πρόεδρος των Γερμανών βιομηχάνων, ο «κύριος» Κρουπ, έλεγε  ότι  «ο Εθνικοσοσιαλισμός  απελευθέρωσε τον Γερμανό εργάτη από τη μέγγενη ενός δόγματος(σ.σ. του κομμουνιστικού δόγματος)». Ο «κύριος» Κρουπ  έλεγε ότι «ο Αδόλφος Χίτλερ μετέτρεψε τον εργάτη σε πειθαρχημένο στρατιώτη της εργασίας και σε σύντροφο των βιομηχάνων». Ο «κύριος» Κρουπ το 1940 παρέλαβε από τα χέρια του Χίτλερ το χρυσό παράσημο του ναζιστικού κράτους. Η σημερινή Κρουπ είναι αυτή στην οποία οι κυβερνήσεις της Ελλάδας έχουν ξεπουλήσει τα ναυπηγεία της χώρας. Μόνο από ένα εργοστάσιο της «Κρουπ», της σημερινής «Κρουπ» με τις 670 θυγατρικές σε όλο τον κόσμο, οι ναζί χρηματοδοτήθηκαν μέχρι το 1945 με το ιλιγγιώδες για την εποχή ποσό των 4,7 εκατ. μάρκων.

Στο εδώλιο δεν κάθισε η «Ντόιτσε Μπανκ».  Η «Ντόιτσε Μπανκ» της Μέρκελ και του Σόιμπλε, που έχει  αναλάβει το   ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας ως σύμβουλος των ελληνικών κυβερνήσεων, είναι η ίδια «Ντόιτσε Μπανκ» που χρηματοδότησε τη δημιουργία και λειτουργία των ναζιστικών φούρνων του Άουσβιτς.

Στο εδώλιο δεν κάθισε η «Ζήμενς».  Η «Ζήμενς»,  με την οποία έκαναν εξωδικαστικό συμβιβασμό οι ελληνικές κυβερνήσεις  για τις μίζες, είναι η ίδια «Ζήμενς» που έλυνε και έδενε επί φασίστα Μεταξά. Με πρόταση και χρηματοδότηση του επικεφαλής της «Ζήμενς» στην Αθήνα, συγκροτήθηκαν τα Τάγματα Ασφαλείας το 1943.

Στο εδώλιο δεν κάθισαν οι 25 από τους μεγαλύτερους βιομήχανους της Γερμανίας, αυτοί που το 1933 τροφοδότησαν το αποκαλούμενο και «Ταμείο του Χίτλερ» με το αστρονομικό για την εποχή ποσό των 3 εκατ. μάρκων. Ήταν στις εκλογές του ’33 που οι Ναζί πήραν το 44% των ψήφων.

Στο εδώλιο δεν κάθισε η ελβετική «Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών». Ο πρόεδρός της, ο τραπεζίτης Σαχτ, ήταν ο υπουργός Οικονομικών του Χίτλερ από το 1934.

Στο εδώλιο δεν κάθισε η «Φάρμπεν». Το τεραστίων διαστάσεων βιομηχανικό συγκρότημα της «Φάρμπεν» κατασκευάστηκε από κρατούμενους του Άουσβιτς . Περισσότεροι από 25.000 άνθρωποι  πέθαναν στη διάρκεια της κατασκευής του. Στη «Φάρμπεν» δούλευαν 85.000 κρατούμενοι των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Η «Φάρμπεν» κατασκεύασε το Κυκλώνιο  B. Ηταν το αέριο που χρησιμοποιήθηκε για την εξόντωση χιλιάδων ανθρώπων στα κρεματόρια. Ένα από τα ονόματα με τα οποία κυκλοφορεί σήμερα η «Φάρμπεν» είναι το όνομα «Μπάγερ».

Στο εδώλιο δεν κάθισαν οι 45 από τους μεγαλύτερους Γερμανούς βιομήχανους  που στις επιχειρήσεις τους στέλνονταν για καταναγκαστική εργασία οι κρατούμενοι από το Μαουτχάουζεν.

 Στο εδώλιο δεν κάθισαν:


Η αμερικανική πολυεθνική  «ΙΒΜ». Η οργάνωση των 78 ναζιστικών στρατοπέδων  εξόντωσης έγινε με τεχνολογία της «IBM». Ο πρόεδρος της «IBM», ο T. Watson,  τιμήθηκε από το Γ’ Ράιχ με το μετάλλιο του Μεγάλου Σταυρού της Γερμανικής Τάξης του Αετού, το 1937. Ηταν η μεγαλύτερη τιμή που μπορούσε να αποδώσει το ναζιστικό καθεστώς σε μη Γερμανό πολίτη. 

Η αμερικάνικη πολυεθνική «ΙΤΤ». Ηταν αυτή που μεταξύ άλλων οργάνωσε το σύστημα πληροφοριών του γερμανικού στρατού, που συμμετείχε στον σχεδιασμό βομβών και  βομβαρδιστικών για λογαριασμό της ναζιστικής αεροπορίας.

Η «Standard Oil». Η «Standard Oil», των συμφερόντων Ροκφέλερ, στη διάρκεια του πολέμου, εκτός από τους συμμάχους προμήθευε με καύσιμα και τον Άξονα.

Η «General Motors». Χιλιάδες θωρακισμένα αυτοκίνητα, φορτηγά και τανκς για τον γερμανικό στρατό κατασκευάστηκαν από την «General Motors».  Αλλά«ό,τι συμφέρει την General Motors’ συμφέρει την Αμερική», όπως έλεγε κι ο Αϊζενχάουερ. Το αμερικανικό κράτος αποζημίωσε  με  33 εκατ. δολάρια την «General Motors» για τις ζημιές που υπέστησαν τα εργοστάσιά της σε Γερμανία και Αυστρία στον πόλεμο. Ήταν τα εργοστάσια που κατασκεύαζαν τανκς για τον Χίτλερ.

Η  «Ford». Το 1/3 των φορτηγών της Βέρμαχτ το κατασκεύασε η αμερικανική πολυεθνική «Ford».  Οι μισοί «εργαζόμενοι» της εταιρείας ήταν σκλάβοι από στρατόπεδα συγκέντρωσης.  Ο πρόεδρος της «Ford», ο «κύριος» Ford, το 1938 γιόρτασε τα 75αγενέθλιά του παραλαμβάνοντας από τους Γερμανούς πρόξενους στο Ντιτρόιτ το μετάλλιο του Μεγάλου Σταυρού της Γερμανικής Τάξης του Αετού. 

Η τράπεζα «UBC». Ήταν από τους  μεγαλύτερους χρηματοδότες του ναζιστικού καθεστώτος. Πρόεδρός της ήταν ο «κύριος» Πρέσκοτ Μπους. Πατέρας και παππούς δυο κατοπινών αμερικανών προέδρων.

Ο κατάλογος είναι μακρύς. Τα παραπάνω είναι απλώς ενδεικτικά. Σε κάθε περίπτωση: Κανένα από τα στελέχη των εταιρειών δυτικών συμφερόντων δεν τιμωρήθηκε ποτέ μετά τον πόλεμο για τις σχέσεις του με τον ναζισμό. Τα αδικήματά τους παραγράφηκαν.


Το φρόντισε ο κύριος John McCloy.  Ήταν ο Ύπατος Αρμοστής των ΗΠΑ στη Γερμανία μετά τον πόλεμο. Ο  McCloy  ήταν από το 1947  ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας. Πριν ως νομικός εκπροσωπούσε τα συμφέροντα των Ροκφέλερ και της τράπεζας «Chase Manhattan».  Η «Chase Manhattan» υπήρξε από τους μεγαλύτερους χρηματοδότες του ναζιστικού καθεστώτος.


Ο κατάλογος είναι μακρύς και το συμπέρασμα ασφαλές: Από το  εδώλιο δεν πέρασαν ποτέ όλοι αυτοί που συνηθίζουν να βρίσκονται δίπλα, πίσω και κυρίως πάνω από τους «Χίτλερ». 

Κάντε τις αναγωγές σας.