Αναδημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο γραμμένο από τον Στέλιο Κόβρα όπως δημοσιεύτηκε στο site "stonisi":
Υπάρχουν δύο βασικοί λόγοι με τους οποίους εναντιωνόμαστε στο χτίσιμο μεγάλου μέρους της παραλίας της Σκάλας Ερεσού από την ιδιώτη που το προσπαθεί. Ο ένας είναι από την σκοπιά του τι εστί νόμιμο και ο άλλος είναι κοινωνικός, αφορά δηλαδή την Ερεσό και το μέλλον αυτής. Για το νομικό κομμάτι θα πω δύο λόγια και μετά θα επικεντρωθώ στο δεύτερο.
Για το νομικό σκέλος του αγώνα
Η κυρία χτες σε συνέντευξη της δήλωσε ότι, όλα αυτά που επιχειρεί να χτίσει είναι νόμιμα. Αυτό που δεν είπε η κυρία είναι ότι ναι μεν το πρότζεκτ της βασίζεται στο ΦΕΚ36 του 2012 που είναι εν ισχύ, αλλά παρέλειψε να αναφέρει ότι αναμένουμε εκκρεμή απόφαση από το ΣΤΕ, στο οποίο είχε κάνει ένσταση ο Δήμος Λέσβου στην αρχή, και μετέπειτα συνέχισε στην ίδια γραμμή και ο δήμος Δυτικής Λέσβου.
Η απόφαση αυτή του ΣΤΕ είναι θεμελιώδες για την προστασία της παραλίας της κοινότητας μας, αλλά και για την ίδια την επένδυση της κυρίας, καθώς υπάρχει ένα σοβαρό ενδεχόμενο να οδηγήσει τελικώς σε επαναχάραξη των γραμμών Αιγιαλού και παραλίας στο Αφεντέλι.
Που αυτό θα σημαίνει ότι θα συρρικνωθεί σε μεγάλο βαθμό το κομμάτι που ορίζει ως οικόπεδο της. Το ΦΕΚ36 στο οποίο πατάει η κυρία περιλαμβάνει πάρα πολλές παρατυπίες όπως το γεγονός ότι και τις δύο αυτές γραμμές τις έχει κατεβάσει εκεί που είναι το καλοκαιρινό κυμματάκι κόντρα σε όλες τις νομικές διατάξεις που αναφέρουν ότι η κόκκινη γραμμή αιγιαλού ορίζεται εκεί όπου φτάνει το χειμέριο κύμα, δηλαδή το αλμυρό νερό.
Την κόκκινη γραμμή Αιγιαλού την ορίζει η φύση σύμφωνα με το νόμο. Αυτό που βλέπουμε στην φωτογραφία που επισυνάπτω είναι γραμμές από ανθρώπινο χέρι, και όχι από επιστημονικές μετρήσεις του που φτάνει το χειμέριο κύμα.
Δεύτερον υπάρχει και το ζήτημα που αναδείχθηκε από το δήμο Δυτικής Λέσβου, σύμφωνα με τα λεγόμενα του οποίου, η κυρία έχει δηλώσει παραπάνω στρέμματα απ’ ότι πραγματικά κατέχει. Αναμένουμε λοιπόν, και με βάση αυτό, ο δήμος να οδηγήσει σε οριστική ανάκληση της προέγκρισης το συντομότερο.
Για το κοινωνικό κομμάτι:
Πάμε τώρα στο σημαντικότερο, κατ’ εμέ περισσότερο και από το τι θα ορίσουν τελικά οι νόμοι. Το κοινωνικό σκέλος. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή ξεκινώντας από την ρεαλιστική εικόνα του τόπου μας σήμερα. Η Ερεσός είναι ένα μέρος που βρίσκεται σε ένα από τα πιο απομακρυσμένα νησιά στο Βόρειο Αιγαίο, και 90 χιλιόμετρα από το αεροδρόμιο και το λιμάνι της Μυτιλήνης. Οι σύνδεση της με το υπόλοιπο νησί, την υπόλοιπη Ελλάδα αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο είναι από μηδαμινή έως ανύπαρκτη. Από που να το πιάσουμε, από την έλλειψη καθημερινών δρομολογίων του ΚΤΕΛ, από και προς την Μυτιλήνη και τα άλλα τουριστικά μέρη του νησιού; Μέχρι και τις αρχές Ιούλη κάθε χρόνο δεν υπάρχει ούτε μία γραμμή την Κυριακή με αποτέλεσμα άνθρωποι που θέλουν να έρθουν για 3ήμερο να μην μπορούν. Από τα πολύωρα ταξίδια από Αθήνα και Θεσσαλονίκη και Καβάλα με το καράβι; Από τα λίγα τσάρτερ που έχουν απομείνει; Και πάντα όλα αυτά πανάκριβα και χρονοβόρα.
Επίσης η Ερεσός αυτή την στιγμή έχει τεράστια προβλήματα στις βασικές της υποδομές. Φέτος μέσα στην φουλ σεζόν για 1.5 μήνα, το πάνω χωριό δεν είχε πόσιμο νερό ούτε για δείγμα. Φέτος και πάλι όταν η σεζόν έφτασε στο πικ της υπήρχε ο κίνδυνος να σκάσει ο βιολογικός κάτω από το γεφυράκι στην Σκάλα. Υπάρχει το φράγμα για την άρδευση του κάμπου και δεν έχει συντηρηθεί ποτέ με αποτέλεσμα να έχει γεμίσει φερτά υλικά, αλλά και να υπολειτουργεί επίσης το δίκτυο του. Φέτος υπήρξε η δυνατότητα να λυθεί κάποιο από αυτά τα ζητήματα για τα επόμενα 30 χρόνια, με το να ενταχθεί στο Τρίτσης αλλά οι αρμόδιοι ήθελαν θεματικό πάρκο πάνω στην παραλία και δίπλα στο μέρος που μας απασχολεί τώρα. Αλλά αυτό είναι μια κουβέντα για άλλη φορά. Άλλο σημαντικό ζήτημα η Ερεσός ακόμη και με τόσο κόσμο που φτάνει να έχει τον Αύγουστο παρόλαυτά δεν έχει ούτε καν ένα αγροτικό γιατρό κάθε μέρα!
Επιπλέον και πέρα από όλα τα παραπάνω δομικά ζητήματα του τόπου, ως προς τις παροχές και την ποιότητα της ζωής αυτή την στιγμή που μιλάμε ζούμε σε μία κοινωνία 12 χρόνων οικονομικής κρίσης και 2 χρόνων πανδημίας, καταστάσεις που επηρεάζουν επίσης αρνητικά την επίσκεψη, τις διακοπές και φυσικά την ίδια την καθημερινότητα στο χωριό.
Κάνοντας λοιπόν μία σούμα εύκολα μπορεί κάποιος να συμπεράνει ότι στην Ερεσό της κακής και κοστοβόρας διασύνδεσης του νησιού, των ανύπαρκτων δρομολογίων ΚΤΕΛ, των τόσο παραμελημένων βασικών υποδομών της, ή ακόμη και της έλλειψης γιατρού σε καθημερινή βάση κανένας δεν έχει κάποιο λόγο να επιχειρήσει να έρθει για διακοπές. Ειδικά οικογένειες, και φυσικά δεν κάνουμε καν λόγω για τουρίστες με μεγάλα πορτοφόλια. Αυτή είναι η αλήθεια αγαπητοί συχωριανοί και φίλοι της Ερεσού και αναγνώστες αυτού του άρθρου.
Κι όμως κάποιος κόσμος έρχεται στην Ερεσό, και μάλιστα έρχεται φανατικά και σταθερά κάθε χρόνο και φέρνει και άλλους μαζί του. Και ο κόσμος αυτός αφήνει πολλά στην τοπική οικονομία του χωριού μας και στα μικρά μαγαζάκια και επιχειρήσεις και δωμάτια. Οπότε δεν πρέπει να αναρωτηθούμε τι είναι αυτό που οδηγεί τον κόσμο αυτό στο να έρθει τελικά μέσα σε ένα τόσο αρνητικό πλαίσιο δομών και διασυνδέσεων και ασφάλειας; Τι είναι αυτό που μπαίνει στο άλλο ζύγι απέναντι στο μεγάλο κόστος και τον μεγάλο χρόνο του πήγαινε έλα; Δεν πρέπει να το εντοπίσουμε και να το διαφυλάξουμε σαν κόρη οφθαλμού;
Είναι η παραλία της Σκάλας Ερεσού. Είναι η 3.5 χιλιομέτρων δημόσια και ελεύθερα προσβάσιμη για όλους παραλία μας. Η φυσική της ομορφιά, το γεγονός ότι δεν έχει χτιστεί όπως τόσα άλλα μέρη ανά την Ελλάδα. Ότι το μέρος μένει παρθένο. Είναι η δυνατότητες που αυτή δίνει για ένα κάρο διαφορετικά είδη τουρισμού. Από την ήπια επιχειρηματική δραστηριότητα με τις καντίνες και το σημείο με την οργανωμένη πλαζ και τα θαλάσσια σπορ, μέχρι το ελεύθερο κάμπινγκ και το κομμάτι που προσφέρεται για γυμνισμό. Ειδικά δε τα δύο τελευταία υποστηρίζονται φανατικά από δύο βασικά target group τουριστών της Ερεσού. Το κάμπινγκ από την νεολαία του νησιού και από νεολαία και από τα αστικά κέντρα. Ο γυμνισμός από την κοινότητα των γυναικών. Οι οποίες έχουν και το ετήσιο φεστιβάλ τους, μία όμορφη νότα διαφορετικότητας κοινωνικά που δίνει και πνοή οικονομικά στον τόπο τον Σεπτέμβρη εκεί που σε άλλα μέρη του νησιού κλείνει ήδη η σεζόν. Όλοι οι επισκέπτες και λάτρεις της Ερεσού, μαζί και με τους παραπάνω, έρχονται αυτή την στιγμή για την παραλία μας όπως ακριβώς παραμένει μέχρι και σήμερα.
Με τα πολλά και εν μέσω τόσων πολλών δυσκολιών, η Ερεσός έχει καταφέρει μετά από πολλά χρόνια να χρησιμοποιεί το δυνατότερο περιουσιακό της στοιχείο, την παραλίας της, και να κινεί την μικρή της οικονομία δίνοντας ψωμί σε πολύ κόσμο. Είναι γεγονός ότι όσα από τα νέα παιδιά δεν έφυγαν μέσα στα χρόνια της κρίσης, απορροφήθηκαν πρώτα και κύρια από τον τουρισμό, με την έννοια ότι είτε δουλεύουν και βιοπορίζονται το καλοκαίρι από τις θέσεις που ανοίγουν σε αυτόν, είτε ανοίγουν οι ίδιοι κάποιο μαγαζάκι συνδέοντας έτσι και στις δύο περιπτώσεις την οικονομική τους κατάσταση με τον τουριστικό κλάδο και κατ’ επέκταση με την παραλία.
Οπότε λοιπόν εδώ τίθεται το εξής ερώτημα:
Ακόμη και αν βγει η απόφαση του ΣΤΕ και είναι υπέρ της, ακόμη και αν δεν αποδειχτεί από το δήμο παρατυπία στα στρέμματα που έχει δηλώσει, ακόμη δηλαδή και αν έχει όντως κάθε νόμιμο δικαίωμα να χτίσει, γιατί να μην το κάνει;
Και εδώ μπαίνουμε στην ουσία του αγώνα μας.
Δεν πρέπει να γίνει γιατί οποιαδήποτε αλλοίωση της φυσικής ομορφιάς της παραλίας, και αλλαγής της από δημόσιο και κοινόχρηστο αγαθό, σε ιδιωτικό χώρο, θα οδηγήσει στο να χαθεί το μοναδικό ατού που έχει η κοινότητα για την οικονομία της, για την ίδια της την επιβίωση.
Δεν πρέπει να γίνει γιατί θα οδηγήσει κατά εκατοντάδες, τους σταθερούς τουρίστες και λάτρεις της Ερεσού, και τους φίλους αυτών στο να επιλέξουν άλλο μέρος για διακοπές. Ήδη τα μυνήματα που παίρνουμε για το ζήτημα από την κοινότητα των γυναικών αλλά και από το σύνολο του εναλλακτικού τουρισμού δεν είναι καθόλου θετικά σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο για τον τόπο μας.
Δεν θα πρέπει να γίνει γιατί τα μαγαζιά στην Σκάλα θα ερημώσουν, οι θέσεις εργασίας θα συρρικνωθούν. Και αυτές που θα χαθούν δεν μπορούν να συγκριθούν σε καμία περίπτωση σε αριθμό με τις θέσεις που θα παράξει η ιδιώτης με το εστιατόριο και τις βίλες.
Δεν θα πρέπει να γίνει γιατί αν πληγεί ο τουρισμός, ο τελευταίος κλάδος που δίνει προοπτική σε ένα νέο για να μείνει μόνιμα στην Ερεσό, το χωριό θα ερημώσει με ακόμη πιο γρήγορους ρυθμούς.
Δεν θα πρέπει να γίνει γιατί αν πληγεί ο τουρισμός, που είναι ο μοναδικός κλάδος με μία κάποια προοπτική στο τόπο, κανένας από τους νέους που έφυγαν τα χρόνια της κρίσης, δεν θα έχει πια κανένα περιθώριο επιστροφής αφού δεν θα υπάρχει καμία δυνατότητα βιοπορισμού στο χωριό.
Τέλος δεν θα πρέπει να γίνει γιατί, αν συμβεί μετά και άλλοι θα επιχειρήσουν να χτίσουν στην παραλία.
Το πρότζεκτ της κυρίας είναι η αρχή, μετά δεν θα μείνει τίποτα όρθιο. Ζωντανό παράδειγμα η μισή Ελλάδα.
Για όλους αυτούς τους λόγους κάνω κάλεσμα ξανά σε συχωριανούς μου, φίλους και λάτρεις της Ερεσού, να παλέψουμε μαζί, συλλογικά για τον τόπο μας.
Η Παραλία μας είναι το μεγαλύτερο “περιουσιακό” στοιχείο που μας κληρονόμησαν οι προηγούμενες γενιές Ερεσιωτών. Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς της κρίσης και της πανδημίας αυτή μας δίνει ψωμί. Οφείλουμε να την διαφυλάξουμε γιατί οφείλουμε να κρατάμε ανοιχτή την προοπτική και για τις επόμενες γενιές. Έχουμε ευθύνη και χρέος να μην αφήσουμε να συμβεί το έγκλημα.
Ο Στέλιος Κόβρας είναι μέλος της πρωτοβουλίας υπεράσπισης παραλίας - αμμουδιάς της Σκάλας Ερεσού
