Τα συνταξιοδοτικά προγράμματα, τα ταμεία αυτά, αποτέλεσαν κατακτήσεις. Λίγο διάβασμα για το τί συνέβη από το 50 μέχρι το 70 θα βοηθούσε. Έστω κι από το internet (συνιστούμε ανεπιφύλακτα τα βιβλία βέβαια). Τι διάολο, τι κάνουν οι κοινωνιολόγοι!
Η φασαρία που παίζει τις τελευταίες μέρες για τις εκκρεμείς συντάξεις έχει βάθος: Η σοσιαλδημοκρατική αντιπολίτευση που κόπτεται - και καλά - για τα παππούδια και τα λεφτά που τους κλέβει το κράτος, γνωρίζει πολύ καλά: Είναι κατατεθειμένος μόχθος δεκαετιών. Τα συνδικαλισμένα παππούδια το ξέρουν. Η σοσιαλδημοκρατία είπε ψέματα και πότισε αυταπάτες μια κοινωνία που καλοζώισε το 90 και 2000.
Η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση που καραγουστάρει τη Θάτσερ, συνεχίζει στο δρόμο που στρώθηκε από την ήττα: στο γεγονός ότι αυτή η κοινωνία ψεύδεται ασύστολα, κανιβαλίζει, βρίσκει πάντα το πιο εύκολο και ευπώλητο θύμα. Τον νέο εχθρό, στην προκειμένη περίπτωση, την υγειονομική βόμβα, αυτά τα γερόντια που δεν πειθαρχούν, που στήνονται στις ουρές των τραπεζών, που ανοίγουν τα καφενεία τους στα χωριά. Ε, άμα λάχει, μοιράζουν και τη σύνταξή τους όταν περισσεύει γιατί θα πεινάσουν κάτι εγγόνια.
Ε;
Μήπως, λέμε, μήπως, το κράτος και τ' αφεντικά φέρονται πολύ έξυπνα όταν χτυπάνε τη νεολαία και ταυτόχρονα ξεριζώνουν κατακτήσεις παλαιότερων;
Μήπως, λέμε, μήπως, κάτι παλαίμαχοι/ες (συνταξιούχοι/ες) του ΙΚΑ έχουν λόγο να κάνουν διαδηλώσεις και να κρατάνε τα σωματεία τους; Είτε μας αρέσει είτε όχι;
Μήπως να δούμε το πράγμα πιο σφαιρικά;
Μήπως πρέπει να τελειώσει επιτέλους η παραμύθα;
https://klaxonzine.blogspot.com/2021/01/blog-post_13.html
https://www.sarajevomag.net/wp/2018/09/mesoprothesma-eimaste-oloi-nekroi/
