Πέμπτη 9 Ιουνίου 2022

Βάστρια

Ξεκινάμε με την παραδοχή ενός τυχάρπαστου βουλευτή ο οποίος παραδέχεται ότι το "ελληνικό κράτος ξεφεύγει από τις νόρμες" εννοώντας ότι πνίγει κόσμο κατά παράβαση του "δικαίου" που υπερασπίζονται τάχα τα γκουβέρνα. Δηλαδή, για άλλη μια φορά σας φτύνουμε στα μούτρα κατάφωρα, ανηλεώς, γαμάμε και δέρνουμε. Και το παίζουμε και μάγκες στους ευρωπαίοι/φραγκολεβαντίνοι. Η κλασσική ψωροκωστέικη ψευτομαγκιά μέχρι να σφίξουν οι κώλοι.

Μετά, έχουμε την πλήρη απεικόνιση της χυδαιότητας μιας τύπας που μας αμολάει σαν εμετό ότι "αν δεν υπάρχει πτώμα, δεν υπάρχει έγκλημα".

Όπως στη Χιλή του Πινοσέτ. Ας ούμε. Ή--- εδώ βάζετε όσες περιπτώσεις θέλετε----


Δεν ψάχνουμε ήρωες. σ' αυτόν το σκυλοκαυγά που κοστίζει χιλιάδες ανθρώπινες ζωές. Προτάσσουμε την αλληλεγγύη, την τιμιότητα, την ανθρωπιά. Χωρίς πολλά πολλά. Με όποιο κόστος. Χωρίς φιοριτούρες.

 Όπως τότε, "παλιά"...





Η ιστορία ξέρει να μιλάει

Κι όποιος δεν έχει αυτιά για ν' ακούσει

Γύρω απ' τον τάφο του κυκλοφοράει.


Έτσι και τώρα.




Παρεμπιπτόντως, ρίξτε μια ματιά εδώ, αν και το Κλάξον δεν το συνηθίζει να παραπέμπει σε τέτοια. 


Καθόλου άσχετο.

Ο γράφων σ' αυτό το κείμενο θυμάται τον εαυτό του το 1992. Ο γράφων ήταν τότε 13 ετών και παραθέριζε σε κατασκήνωση. Η κατασκήνωση λεγόταν "τα γλαράκια". Εδραζόταν στο Σούνιο. Ο γράφων πέρναγε εξαιρετικά στην παιδική κατασκήνωση. Πήγαινε εκεί για τρία συνεχόμενα καλοκαίρια.

Ένα πρωί, την τρίτη χρονιά,  στις έξι, ο αρχηγός της κατασκήνωσης οργάνωσε εκδρομή σε βουνό πλησίον της κατασκήνωσης για να δουν και απολαύσουν τα παιδάκια την ομορφιά του ξυπνήματος της φύσης. Ανεβήκαμε την ανηφόρα με μεγάλη χαρά ανάμεσα στα δέντρα και τα τιτιβίσματα των πουλιών. Ο γράφων, ακόμα αναζητά με κάθε ευκαιρία να μυρίσει τις μυρωδιές του πρωινού στο βουνό. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ολοκληρωμένο από αυτό! 

Ο γράφων θυμάται τον αρχηγό της κατασκήνωσης που οργάνωσε αυτή την καταπληκτική εκδρομή, σημείο αναφοράς για τον γράφοντα, θυμάται λοιπόν 30 χρόνια μετά τον αρχηγό της κατασκήνωσης "τα γλαράκια", στο Σούνιο, να δείχνει στα παιδάκια ένα νησί  απέναντι και να τους λέει:

"Αυτό το νησί απέναντι λέγεται Μακρόνησος. Πολύς κόσμος παλιά έφαγε ψωμί εκεί και έγινε χρήσιμος στην κοινωνία".