Σαν πέρσι!

 

Λάβαμε

 

Η πρώτη Μαΐου δεν είναι αργία είναι ημέρα μνήμης και αγώνα 

Αυτήν την περίοδο που διανύουμε ο αγώνας που δόθηκε στο Σικάγο το 1886 μοιάζει πιο σημαντικός από ποτέ. Η πανδημία Covid-19 που πλήττει ολόκληρο τον κόσμο φανέρωσε με τον πιο σκληρό τρόπο την βαρβαρότητα του καπιταλιστικού συστήματος μέσα στο οποίο ζούμε. Οι κοινωνικές και ταξικές ανισότητες οξύνθηκαν ακόμη περισσότερο και για άλλη μια φορά αποδείχθηκε ότι, σ’ αυτόν τον κόσμο, το κέρδος έχει μεγαλύτερη αξία από την ίδια την ζωή. Με τον εγκλεισμό και την απαγόρευση να είναι η νέα κανονικότητα, τα εργασιακά κεκτημένα των προηγούμενων ετών καταργούνται στην πράξη‧ απολύσεις, ελαστικοποιημένα ωράρια, ελάχιστη ή καμία προστασία εργαζομένων, επιβαρυμένες εργασιακές συνθήκες, υποχρεωτική τηλεργασία, κλπ. Η κρατική στήριξη προς εργαζόμενα άτομα είναι ελάχιστη, ενώ προς τα περιθωριοποιημένα κομμάτια της κοινωνίας -άνεργα, άστεγα, χωρίς ασφάλεια, χωρίς χαρτιά, κ.α.- άφαντη. Αποκορύφωμα αυτής της επίθεσης στα εργατικά δικαιώματα αποτελεί το νέο εργασιακό νομοσχέδιο που προβλέπει κατάργηση του 8ωρου, επιτήρηση με κάρτες εργασίας, αύξηση των υπερωριών, κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, υποχρεωτική εγγραφή συνδικαλιστικών οργανώσεων, ηλεκτρονική ψηφοφορία για την πραγματοποίηση απεργίας, κ.α.. 

Όλα αυτά συνθέτουν την εικόνα της σύγχρονης καπιταλιστικής δυστοπίας. Την ώρα που χιλιάδες άνθρωποι μένουν χωρίς δουλειά και άλλοι εξαθλιώνονται δουλεύοντας, οι πλούσιοι συνεχίζουν να πλουτίζουν στις πλάτες των εκμεταλλευμένων. Την ώρα που δεν έχει γίνει καμία βελτίωση των ιατροφαρμακευτικών συστημάτων, προσλαμβάνονται περισσότεροι μπάτσοι για να εφαρμόσουν τα ακραία μέτρα αυτών των κρατικών πολιτικών. Την ώρα που τα καμπ των μεταναστ(ρι)ών βρίσκονται σε αυστηρά λοκντάουν με πρόφαση τον κορωνοϊό, τα συμβόλαια για νέες υποδομές δεν έχουν ακυρωθεί. Την ώρα που οι εργάτ(ρι)ες δεν μπορούν να πάνε πουθενά αλλού πέρα από την δουλειά και το σπίτι, οι προνομιούχοι έχουν την δυνατότητα να μετακινηθούν όπου επιθυμούν. 

Για αυτό και σήμερα είναι σημαντικότερο από ποτέ να συνεχίσουμε να παλεύουμε για τα αυτά που μας αναλογούν. Να εντείνουμε τον αγώνα μας ενάντια στο νεοφιλελεύθερο καπιταλιστικό σύστημα και το κράτος. Δεν έχουμε, πλέον, την δυνατότητα να παραβλέπουμε την ρίζα του προβλήματος‧ πρέπει να το αντιμετωπίσουμε μια και καλή. Όχι για τους λίγους, αλλά για τους πολλούς. Με εκείνους που έχουν οδηγηθεί στα περιθώρια της κοινωνικής σφαίρας. Εκείνους  έχουν γίνει αόρατoι -οι φτωχοί, οι πεινασμένοι, οι άστεγες, οι έγχρωμοι, οι μετανάστες, τα LGBTQI+ άτομα, οι εθνοτικές μειονότητες, οι φυλακισμένες, οι ανάπηροι, οι εκτοπισμένες.

Μόνη λύση για την χειραφέτηση των ζωών μας από τα δεσμά της μισθωτής εργασίας είναι ο συνεχής και αδιαμεσολάβητος αγώνας από τα κάτω, η οργάνωση στα σωματεία βάσης, η απεργία. Η μόνη μας επιλογή είναι η ριζική αλλαγή αυτού του κόσμου και η οικοδόμηση ενός νέου στις στάχτες του παλιού. Για την δημιουργία μιας κοινωνίας αλληλεγγύης  κι ελευθερίας. 

 

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΜΙΣΘΩΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ – ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ

 

Κατάληψη στο Μπίνειο
Μάιος 2021

The First of May Is Not A Holiday, It Is A Day of Struggle and Remembrance 

 

During this era, the struggle given in Chicago in 1886 is more important than ever. The Covid-19 pandemic that is hitting the whole world has revealed in the hardest way the brutality of the capitalist system in which we live in. Social and class inequalities have been sharpened even more and once again it was proved that, in this world, profit has more value than life. With the isolation and restriction of movement as the new norm, the labor rights gained in the past are being abolished; lay-offs, extended working hours, minimum or no attention to safety standards, worsened working conditions, forced remote working, etc. State support to workers is minimum, while for the marginalized of the society -unemployed, homeless, people without insurance, without papers, etc.- does not matter at all. The pinnacle moment of this attack on labor rights, is the new work bill that provides the abolishment of 8-hours-work day, surveillance through work cards, abolishment of Sunday Holiday, obligatory registration to state agencies of trade unions, electronic voting within unions which makes it harder to strike, etc.

This is how a modern capitalist dystopia looks like. While thousands are losing their jobs over night and others are forced to work beyond their limits, the rich continue to get richer over the backs of the exploited. While no improvements have been made over the healthcare systems, more police officers have been hired to execute the extreme measures of these state policies. While refugee camps are being under strict lockdowns with the excuse of Covid, no infrastructure contracts of new camps have yet been canceled. While the workers are unable to travel anywhere else between their work and their home, the privileged can move as they please. 

That is why today it is more important than ever to continue to fight together and to intensify our struggle against the neo-liberal capitalist system and the state. We can no longer afford looking away from the root of the problem; we must face it to get rid of it once and for all. Not for the few, but for the many. With those who have been thrown to the margins of the social sphere. Those who have been forcefully made invisible – the poor, the hungry, the homeless, people of color, the migrants, the LGBTQI+ community, the ethnic minorities, the incarcerated, the disabled, the dispossessed.

The only solution to emancipate our lives from the chains of employment is the continuous and unmediated struggle from the ground-up, through self-organized unions and strike. Our only option is the radical change of this world and to build a new one. To create a society of solidarity and freedom.

 

FOR THE SELF-ORGANIZATION OF THE WORKING CLASS

AGAINST STATE AND WORKING SLAVERY – AGAINST THE DEVALUATION OF OUR LIVES

COMMON STRUGGLE OF MIGRANTS AND LOCALS

 

Squat of Binio
May 2021