Έχουμε από νωρίς ξεκαθαρίσει τη θέση μας. Η ιστορία του κορονοντουβρουτζά έχει θύματα. Αληθινά θύματα για διάφορους λόγους και λόγω διάφορων πολιτικών επιλογών. Έχουμε επίσης σχετικά νωρίς επισημάνει ότι το διακύβευμα βρισκόταν στη στιγμή που θα "λυθούν τα λουριά" και μετά την εβδομαδιαία νεκρολογία θα έρθει εμφατικά η 'νέα κανονικότητα" να παίξει με τα νεύρα και τις αντοχές του κοινωνικού σώματος. Αυτού του εμποτισμένου με ψέματα σώματος που έχει συνηθίσει και αναπαράγει συνεχείς αντιστροφές με κύριες, τις γλωσσικές.
Το γεγονός ότι άνθρωποι θα εκπλήσσονται όλο και περισσότερο ακούγοντας/βλέποντας πράγματα που θεωρούσαν δεδομένα αλλά αποκτούν πια άλλες χροιές και νοήματα (κυρίως από νεαρότερο κόσμο) θα επιτείνει συνολικότερη κοινωνική καχυποψία κι ελεύθερο πεδίο στα αφεντικά να κάνουν ανενδοίαστα αυτό που κάτι χαζοί, παλιά προειδοποιούσαν: "Η αλήθεια ως στιγμή του ψεύδους". Κάπως έτσι, ανθρωπιστής/αλληλέγγυος σημαίνει αυτόματα ΜΚΟ, φασίστας κι αντιφασίστας ταυτίζονται ως "οι δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος", "οι κομμουνιστές είναι κόκκινοι ναζί" κα πάει λέγοντας. Το έδαφος είναι στρωμένο. Η οκνηρία των κινημάτων άφησε πολύ χώρο σχετικοποιώντας τα πάντα (διότι ήταν βολικό). Θα δούμε πολλά ακόμα και θα αναρωτιόμαστε: "Μα είναι δυνατόν;". Ναι, είναι.
Όταν
νεολαίοι ανά την ελληνική επικράτεια ξυλοφορτώνονται από τα ΜΑΤ επειδή μαζεύονται σε πλατείες ενώ οι τα "υψηλά στελέχη" και τα πλούσια τζάκια κάνουν το ίδιο λέγοντας μετά "ουπς",
"κάναμε λάθος" και όλα
πάνε καλά μετά αρκεί το πόπολο να υποταχθεί, ένα πράγμα συμβαίνει: Οι άρχοντες απλά και συνοπτικά μας φωνάζουν ορθά κοφτά: "Θα κάνουμε ό,τι γουστάρουμε και σε περίπτωση που τολμήσετε να μιλήσετε θα σας τσακίσουμε και θα λέτε και συγνώμη".
Όταν κρατικά στελέχη στην ψωροκώσταινα λένε πως τα αφεντικά θα μείνουν ασύδοτα κι οι εργαζόμενοι/ες είναι στο έλεος της φτώχειας και της ανεργίας
επειδή εδώ έχουμε καπιταλισμό, ένα πράγμα συμβαίνει: Οι άρχοντες απλά και συνοπτικά μας φωνάζουν ορθά κοφτά: "Θα κάνουμε ό,τι γουστάρουμε και σε περίπτωση που τολμήσετε να μιλήσετε θα σας τσακίσουμε και θα λέτε και συγνώμη".
Όταν
μοιράζονται λεφτάκια δεξιά κι αριστερά (
και πού να δεις πόσοι ξενοφοβικοί κονομάνε στη Μόρια!) ενώ παράλληλα φωνασκούν την 21η Απριλίου
πως οι διαδηλώσεις και οι διαμαρτυρίες (
που σχεδόν πάντα συμπεριλαμβάνουν και το πολιτιστικό στοιχείο) αποτελούν μίζερες εικόνες, ένα πράγμα συμβαίνει: Οι άρχοντες απλά και συνοπτικά μας φωνάζουν ορθά κοφτά: "Θα κάνουμε ό,τι γουστάρουμε και σε περίπτωση που τολμήσετε να μιλήσετε θα σας τσακίσουμε και θα λέτε και συγνώμη".
Η ιστορική συνθήκη στην οποία ζούμε αποτελεί τη συνέχεια δεκαετιών πλύσης εγκεφάλου: Η πραγματικότητα κι οι αληθινές ανάγκες της κοινωνίας αντικαθίστανται από την ψευδή αλήθεια των δελτίων ειδήσεων και των ιστοσελίδων. Σε τέτοιο βαθμό που οι "από πάνω" δεν χρειάζονται πια ούτε καν προσχήματα. Το επαναλαμβάνουμε: μας φτύνουν στη μούρη και μας λένε πως αν αντιδράσουμε σε ο,τιδήποτε είμαστε απλά κόκκινοι φασίστες.
Σε πείσμα όμως των καιρών, υπάρχουν αντανακλαστικά. Υπάρχουν. Από εκεί που δεν το περιμένεις. Χρειαζόμαστε μάτια ανοιχτά!