Το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν οι αναφορές σε ξένα μέσα μαζικής αποβλάκωσης που συγχαίρουν την ελλάδα για τον τρόπο που χειρίστηκε το θέμα του κορονοντουβρουτζά Όπως συνηθίζεται στα μέρη μας άρχισα οι πηχυαίοι τίτλοι που αναφέρονταν σε "ελληνικό θαύμα" υπονοώντας φυσικά ότι για άλλη μια φορά "πάμε καλά και τους δείξαμε εμείς τον τρόπο" κι άλλα τέτοια όμορφα που χρυσώνουν το χάπι. Μια ματιά στον παρακάτω χάρτη της ευρώπης όμως, όσο να ναι, σε βάζει σε σκέψεις.
Οι χώρες με έντονο κόκκινο είναι αυτές που έχουν πληγεί περισσότερο, και το χρώμα αυτό "αδυνατίζει" στις χώρες με λιγότερα κρούσματα. Να σημειωθεί ότι, για παράδειγμα, το κατακόκκινο της ιταλίας αφορά κατά κύριο λόγω τον ανεπτυγμένο βορρά της χώρας. Κάτι ανάλογο ισχύει και στην ισπανία. Δεν έχουν πληγεί όλες οι περιοχές το ίδιο. Πού το πάμε όμως; Για αρχή, το ανατολικό κομμάτι της ηπείρου φαίνεται να έχει επηρεαστεί λιγότερο από το προηγμένο δυτικό. Μ' αυτό το δεδομένο μάλλον θα έπρεπε σύσσωμοι οι βαλκάνιοι κι ανατολικοευρωπαίοι να πανηγυρίζουν έξαλλα ως "άτρωτοι" και το "θαύμα" να μη θεωρείται ελληνικό. Με μια ακόμα πιο προσεκτική μελέτη του χάρτη εδώ θα έπρεπε να αναζητηθούν οι πραγματικοί λόγοι που ο ιός δεν ξεπαστρεύει το ίδιο, παντού, τους πάντες. Οι λόγοι είναι πάρα πολλοί. Από τις καθημερινές συνήθειες των πληθυσμών, τη διατροφή, την περιβαλλοντική επιβάρυνση από τη βιομηχανική παραγωγή (θα έχετε διαβάσει βέβαια για τα εργοστάσια του ιταλικού βορρά που άργησαν να κλείσουν ώστε να προστατευθεί η "δημόσια υγεία"), τις περικοπές δεκαετιών στον τομέα της δημόσιας υγείας, το ποσοστό ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων ανά χώρα, τους αριθμούς φορέων του ιού που πέθαναν από άλλες αιτίες αλλά χρεώθηκαν σ' αυτόν, την ιστορία με τα περίφημα τεστ που αλλού γίνονται κι αλλού όχι οπότε οι στατιστικές μπερδεύονται κι άλλα πολλά.
Πού θέλουμε να εστιάσουμε όμως; Θέλουμε να εστιάσουμε στο γεγονός ότι η ντόπια δημαγωγία καλύπτει ανεπάρκειες και σχεδιασμούς με επικοινωνιακά τρικ εθνικής ανάτασης, πετώντας στο πόπολο το τυράκι του "πόσο γαμάτοι είμαστε εδώ" κρύβοντας τη φάκα της "επόμενης μέρας". Η επόμενη μέρα αφορά όλες τις αλλαγές στην καθημερινότητα της εργασίας, αφορά περικοπές, αφορά την τρομοκρατία της επιστροφής του ιού το Φθινόπωρο, άρα την επιστροφή από το συρτάρι των μέτρων ελέγχου, αφορά τα μύρια σε κλινικάρχες, ΙΕΚ, διαφημιστές, τράπεζες και πάει λέγοντας. Το τυράκι ότι οι "στρατηγοί" τα πήγαν μια χαρά και τον κάνανε ντά τον παλιοcovid άρα πρέπει να χαίρουν αμέριστης εμπιστοσύνης από τον κοσμάκη.
Υποψιαζόμαστε ότι κάπως έτσι θα το χειρίζονται κι άλλοι. Γιατί όχι; ο Μπορίσωφ δηλαδή στη βουλγαρία μαλάκας είναι; Δεν μπορεί να λέει τα ίδια; Ή η κυβέρνηση της εσθονίας, της αλβανίας, της σερβίας και πάει λέγοντας... Το περασμένο Σάββατο, 4 κοροναπρίλη τα νούμερα στη βαλκανική γειτονιά διαβάσαμε πως είχαν ως εξής: σερβία με 8,75 εκατομμύρια πληθυσμό, 44 νεκροί.(ένας ανά 198.000 πληθυσμού), βουλγαρία με 6,97 εκατομμύρια 17 νεκροί (ένα ανά 410.000 πληθυσμού), αλβανία 2,89 εκατομμύρια είχε 18 νεκρούς (ένας ανά 160.000 πληθυσμού), ελλάδα σε 10,45 εκατομμύρια, 68 νεκροί (ένας νεκρό ανά 154.000 πληθυσμού). Δηλαδή; Δηλαδή σε απόλυτο αριθμό αλλά και σε αναλογία η ελλάδα έχει τα χειρότερα αποτελέσματα.
Και φυσικά, μέσα σε όλα τα ψέματα έρχεται και η ρητορεία που λέει ότι πάρθηκαν έγκαιρα μέτρα. Όσος κόσμος έχει απομείνει χωρίς μνήμη χρυσόψαρου μάλλον θα θυμάται πως, όσο να πεις, αργήσαμε λιγουλάκι...
Το έχουμε ξαναπεί. Χρησιμοποιούμε τους αριθμούς όχι επειδή είμαστε τίποτα μυστήριοι θανατολάγνοι. Κάθε άλλο. Θα θέλαμε να μην έχει πάθει κανείς και καμία τίποτα, πουθενά. Οι θανατολάγνοι είναι άλλοι (και κάποιοι εξ αυτών μάλλον δεν πολυχαίρονται που οι νεκροί στην ελλάδα δεν έχουν πιάσει τριψήφιο ακόμα). Θα χρησιμοποιούμε τους αριθμούς, γιατί καταδεικνύουν το γενικευμένο ψέμα. Αυτό το γενικευμένο ψέμα που στρατιωτικοποιεί, τρομοκρατεί φορώντας τη μια τη λευκή ρόμπα του επιστήμονα και την άλλη τη χακί της καταστολής. Εμβόλιο και επιτήρηση, καρότο και μαστίγιο. Πάντα για το καλό μας.
Είναι πολλά τα φράγκα και περισσότερα τα διακυβεύματα.