Από τον Γ.
Αγαπητό κλάξον.
Αγαπητό κλάξον.
Είμαι στην ευχάριστη θέση να σου ανακοινώσω ότι σε συνάντησα στον άυλο κόσμο στην καινούργια άυλη μορφή σου. Είναι περίεργη αυτή σου η καθημερινότητα, μάλλον δε θα καταφέρω να την ακολουθώ όμως, σήμερα, δεδομένου ότι κοιμήθηκε εύκολα ο γιος μου κάθισα και σε παρακολούθησα, από το τεύχος για την Κίνα μέχρι το βιντεάκι με τις πινακίδες.
Σαν ένα παραμύθι μοιάζουν οι μέρες που ζούμε. Όπως και τα παραμύθια που θα διαβάζω εγώ στο μέλλον, στο παιδάκι που μεγαλώνει δίπλα μου, σημασία δε θα έχει το τέλος του, σημασία θα έχει η επόμενη στιγμή, ήτοι, να κοιμηθεί ήσυχα, να συνεχίσει την ανάπτυξή του.
Κάποια στιγμή, με κάποιον τρόπο, αυτή η κρίση θα τελειώσει, μάλλον θα ενσωματωθεί και αυτή στο ασυνείδητο μας, όπως τα παραμύθια στα παιδιά που ακόμα δεν καταλαβαίνουν τις λέξεις με τις οποίες είναι γραμμένα όμως τα έχουν ανάγκη για την ανάπτυξή τους.
Το ζήτημα είναι πώς θα επηρεάσει την ενήλικη πλέον ανάπτυξή μας. Αλοίμονο σε εκείνον που πίστεψε ότι ανάπτυξη τελειώνει στην εφηβεία. Τι αποτύπωμα θα αφήσει αυτή η στροφή;
Αυτές τις μέρες στην Υεμένη οι βομβαρδισμοί ξανανρχίσαν. Κάπου δεν τα πήγε καλά η προσπάθεια εκεχυρείας του ΟΗΕ. Παράλληλα ο Τραμπ πανηγυρίζει εξαιτίας της πιθανής συμφωνίας Σαουδικής Αραβίας - Ρωσίας για πτώση της παραγωγής πετρελαίου και αύξηση της τιμής. Το πετρέλαιο πιάνει ιστορικά χαμηλά αυτές τις μέρες. Τώρα να σχετίζεται το ένα γεγονός με το άλλο; Τι να ξέρω κι εγώ;
Διαβάζω για τις επιπτώσεις που θα έχει ο κορωνοϊός σε μια κατεστραμμένη αλλά πολυπληθή χώρα όπως είναι η Υεμένη και μένω ατάραχος. Σκέφτομαι γιατί δεν έχει κόσμο από την Υεμένη στη Μόρια. Αυτός άραγε να είναι ο homo informaticus? ένα ζώο με πολλές προσλαμβάνουσες και καμία έκφραση;
Μέσα σε όλα αγαπητό κλάξον, στον αγώνα που κάνεις να καταλάβεις, σε προσκαλώ να μάθεις για την εξέλιξη του Ιου στη Σλοβενία και την Κροατία. Χώρες που γειτονεύουν με την Ιταλία.