Κάτι τέτοιο φέρεται να ξεστόμισε πρόσφατα ο πολύς κύριος Βρούτσης με αφορμή την ΠΝΠ σε σχέση με το εργασιακό.
Καταρχήν κάτι πολύ βασικό. Όπως συμβαίνει σε κάθε κρίση τα αφεντικά σπεύδουν με τη βοήθεια του κράτους τους να ξεφορτωθούν το εργατικό κόστος. Μικρά ή μεγάλα αφεντικά, μικρολαμόγια ή μεγαλοκαρχαρίες. Με την παύση του συναγερμού και της "έκτακτης ανάγκης" φροντίζουν χωρίς να υποστούν καμία συνέπεια να εξασφαλίσουν "ελευθέρας" για το πότε\πώς\πόσους και αν θα ξαναπροσλάβουν αυτούς και αυτές που μένουν χωρίς δουλειά., εν μέρει ή πλήρως σε καθεστώς μαύρης εργασίας. Δευτερευόντως φροντίζουν να πείσουν τους πληβείους ότι σαν "μια οικογένεια" πρέπει να μοιραστούν χαρωπά το κόστος. Πάμε πιο συγκεκριμένα σε μερικά σημεία των τελευταίων ημερών και της ΠΝΠ.
1. Ό,τι και να λένε στα τηλεπαράθυρα η εκ περιτροπής εργασία και η μείωση του μισθού στο 50% είναι γεγονός. Οι μικροδιορθώσεις που ανακοινώνονται δεν αλλάζουν τίποτα στον πυρήνα: Όταν λες σε κάποιο αφεντικό ότι μπορεί να μειώσει τον μισθό κατά 50% για έξι μήνες του ανακοινώνεις πως κάνει ό,τι θέλει. Όταν έχεις ουσιαστικά καταργήσει την επιθέωρηση εργασίας αφού οι εργοδότες θα υποχρεώνονται να παραδίδουν το πρόγραμμα της επιχείρησής τους (δηλαδή τα ωράρια) μια φορά το μήνα χωρίς περαιτέρω έλεγχο, κάθε μορφής εκμετάλλευση βρίσκει πεδίον δόξης λαμπρό.
2. Το άρθρο 10 της Πράλης Νομοθετικού Περιεχομένου επιτρέπει τη μεταφορά προσωπικού σε επιχειρήσεις του ίδιου ομίλου. Σκεφτόμαστε εμείς τώρα δηλαδή, ότι ο τάδε αφεντικός άνετα μεταφέρει εργαζομένους από μια ανοιχτή επιχείρησή του σε μια κλειστή, τους μπάζει στα έκτακτα μέτρα, γλυτώνει μισθούς και ασφάλιση.
3. Μας λέει η ΠΝΠ ότι μετά τη λήξη των μέτρων οι επιχειρήσεις πρέπει να έχουν τον ίδιο αριθμό εργαζομένων. Προσέξτε: Όχι τους ίδιους εργαζόμενους/ες, αλλά τον ίδιο αριθμό! Μπορούν δηλαδή να απολύσουν τώρα υψηλόμισθους (λέμε τώρα) και να προσλάβουν μετά άλλους/ες με χαμηλότερα μεροκάματα αρκεί ο αριθμός να είναι ίδιος.
4.Οι επιχειρήσεις που τελούν εν λειτουργία έχουν το ελεύθερο να απολύσουν όσο κόσμο θέλουν. Φανταζόμαστε ότι κάπου θα πήρε το μάτι σας για τις απολύσεις στο Ελ. Βενιζέλος μέσω sms.
5.Εδώ ερχόμαστε στο ζήτημα της τηλε-εργασίας. Με μονομερή απόφαση του αφεντικού ο εργαζόμενος δουλεύει από το σπίτι. Πέρα από τα καθημερινά πρακτικά που μπορεί αυτό να σημαίνει για κάθε σπίτι ξεχωριστά, βρισκόμαστε στην ευκαιρία για τα αφεντικά να ζητήσουν δουλειά χωρίς ωράριο. Η έννοια του "σχολάω από κάπου", σηματοδοτείται από το "φεύγω από αυτό το κάπου". Όταν αυτό το "κάπου" είναι το ίδιο σου το σπίτι άνετα, πολύ άνετα το αφεντικό θα απαιτήσει μεγαλύτερο όγκο εργασίας με διάφορα προσχήματα και συναισθηματικούς εκβιασμούς. Συμβαίνει ήδη σε ανθρώπους γύρω μας. "Έλα μωρέ, σπίτι σου είσαι, δεν μπορείς να πας πουθενά, κάνε κάτι παραπάνω για το καλό όλων μας". Εδώ θυμόμαστε το παλιό σύνθημα: Με τα αφεντικά είμαστε μια οικογένεια γιατί μας έχουν γαμήσει τη μάνα.
Το ξέρουμε και το ξέρουν όλοι και όλες καλά: Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού.
